Pov rosa.
Hij is de enige die ik et verteld heb, waarom aan hem??
Was het het moment??
Geen idee. Ik voelde me veilig bij hem, hij troostte me. Ik weet niet waarom maar ik ben zoveel gevoeliger geworden in dit gebouw, maar tegelijk ook zoveel sterker.
Maar hier durf ik al mijn emoties te tonen. Ik durf te huilen. Liever niet dat iemand dat ziet, maar ik kan het weer. Nadat mijn oom stierf heb ik alles afgesloten. Iedereen kon zien hoe ik met de minuut donkerder werd vanbinnen. Ik kropte al mijn emotie op en liet het niet meer vrij.
Toen mijn broer stierf zakte mijn wereld
volledig weg.
De meest dierbaarste personen in mijn leven waren weg. Niemand wist waarheen, maar wel dat ze voor goed weg zouden blijven. Geen oom Patrick en geen max.
Op school ging het steeds slechter met me, niks kon me nog iets schelen, mijn punten vond ik niet meer belangrijk en mijn vrienden wilde niks meer met me te maken hebben, uit pure angst dat zij net zo werden als ik..... Een levenloos en donker persoon.
Zouden ze spijt hebben nu ik weg ben? denken ze aan me?
Ik kan op deze vragen geen antwoord geven, simpelweg omdat ik het niet weet. Misschien zijn ze wel blij dat ik eindelijk weg ben, weer een zorg minder, maar misschien denken ze aan me, elke minuut van de dag, en missen ze me. Bij die gedachte glimlach ik en komt er een sprankje vreugde in me.
Ik hoop dat mijn vader niet is verder gegaan met drinken. Nadat zijn broer wegviel, is hij zijn verdriet weg gaan drinken, net zoals ik deed.
Maar ik vond James, door hem stopte ik ermee, omdat hij me hoop gaf, hoop dat alles beter zou worden.
Mijn emoties waren niet volledig terug, maar wel voor een deel.
Ik stopte eerder met drinken dan max dood ging, maar mijn vader niet.
Hij kreeg pas door dat het bijna net zo erg is om te drinken in zulke hoeveelheden, als drugs gebruiken, toen max overleed.
Gelukkig kreeg hij nooit geen terugval meer en is hij naar een kliniek gegaan waar hij als heel snel weer uit mocht.
Mijn moeder had echter geen slechte kant, ze had alleen verdriet.
Ze huilde veel, maar bleef proberen verder te gaan met haar leven. Ik had er maar respect voor.
Ik houd van haar en mijn vader en hoop met heel mijn hart dat hen niks overkomt. En dat ik hun snel weer zal zien. Ik ben nog steeds van plan om te ontsnappen, kosten wat het kost!
Ik moet hier weg, door de beloftes en om mijn ouders die me nodig hebben.
En voor mezelf, omdat ik het hier niet meer uithoud.
Volgende week!!! Volgende week zal ik ontsnappen!!
Mijn besluit staat vast....
___________________________________
Helluuuuuwwww
Sorry dat ik zo lang niks meer heb geschreven!!!
Hier een nieuw hoofdstukje❤️❤️ beetje kort, maar beter dan niks toch ??
Love you guys 💓
JE LEEST
Ontvoerd.
Adventure"Wat willen jullie van me?!" "Waarom ik?" "We leiden hier jongeren op voor een team, dit team neemt het op tegen mensen die óns in de weg staan... je vermoord ze! Jij bent iemand die zichzelf wilt verdedigen, ook jij zal worden opgeleid. Ben je té...
