Ontvoerd.

Hoofdstuk 39

Pov Caleb.

Jullie hebben allemaal te horen gekregen wat er in de afgelopen dagen is gebeurt maar niet alles.
Mijn deel niet.

Het begon allemaal gisteren:
Ik stond in de morgen op toen nog niemand wakker was en wilde een rondje gaan lopen.
Toen ik in de tuin was werd ik aan mijn arm gegrepen en een hand werd voor mijn mond gedaan.
Ik schrok en wist zeker dat dit Dirk was. En ja, ik had gelijk.
De zelfde handen draaide me om en ik keek recht in zijn gezicht.
Hij gaf me een klap tegen mijn slaap en ik voelde me steeds lichter worden totdat alles zwart werd en ik niks meer voelde.
----
Toen ik wakker werd zat ik op een stoel vastgebonden en ik kon me niet bewegen. Ik hoorde een sleutel in het slot gaan en ik deed meteen weer alsof ik bewusteloos was.
"Ik weet dat je wakker bent, en ook dat je doet alsof je slaapt." Zegt hij droog.
Wat wilt hij van me??
Ik open heel voorzichtig mijn ogen en ik kijk recht in het gezicht van mijn moeder.
Ook zij is vastgebonden met tape op haar mond geplakt, haar uitgelopen mascara en de tranen lopen over haar wangen. Dirk heeft haar strak en pijnlijk vast. Mijn moeder kan geen kant op.
Wat gaat hij doen? De tranen sprongen in mijn ogen en dat was de eerst keer dat ik zo bang was voor Dirk. Zo bang voor wat hij ging doen..
"ik heb je verteld dat als je rosa en Lucas niet uit elkaar zou drijven, een dierbare van je werd afgenomen."
De angst kwam in mijn ogen.
Hij ging haar toch niet vermoorden?
Hij maakt mijn moeder los en haalt een mes tevoorschijn, en zette het op haar kil. Nee dit mag niet.
"Wil je nog iets zeggen tegen je moeder?" Zei hij met de grootste grijns die ik ooit heb gezien.
"D-Dirk ik heb ze uit elkaar gedreven m-maar hun liefde was te sterk en ze kwamen weer bij elkaar." Probeer ik.

"Dat is niet waar!! Ík heb rosa in dat gebouw gedaan en ík heb Thomas haar nieuwe begeleider gemaakt!!
Ze hoefde niet veel meer te doen want ze zoende al op hun 2e dag! Dus jíj hebt helemaal niks gedaan!"

"Ik heb een verhaal verzonnen zodat ze hem niet leuk meer vond en dat deed ze ook niet en wilde het uitmaken, maar toen kwam jij en haalde haar bij ons weg!" Mijn moeder volgde het gesprek aandachtig, ze had natuurlijk geen idee waar het allemaal over ging.
"Het is te laat Caleb."

"Nee Dirk niet doen!!" Ik kon me nog steeds niet bewegen.
Hij stak het mes in haar kil en liet haar op de grond vallen.
Mijn moeder lag op de grond te bloeden en ik kon niks doen.
"MAAAMM!!" Ik probeerde me los te wringen maar zonder enig resultaat.

Het is vreselijk om te zien hoe een dierbare van je wordt weggezogen en je niks kan doen.
Ik zit hulpeloos op een stoel en Dirk maakt me langzaam los. Te langzaam.
"MAAAMM!!" Roep ik nog een keer.
Maar een antwoord, waar ik hoopte, kwam niet. Ik knielde naast haar neer en mijn tranen liepen op haar buik.
"Ik houd van je mam!" Dat was het enige wat ik nog kon zeggen en toen sloot ze haar ogen en lag ze nog in een plas met bloed. Ze was dood.
Dat was ook het enige wat ik nog zag doordat alles wazig werd door de tranen.
Dit was het moment dat mijn hele leven instortte.
Mijn moeder, de dierbaarste persoon die ik had,een persoon waar er maar 1 is in de hele wereld en waar ik zielsveel van hield, is weg. En ze komt nooit meer terug.
.....

Ik werd terug getrokken naar de deur en bleef gebroken kijken naar het levenloze persoon op de grond, mijn moeder.
Ik werd in de kamer gegooid en huilde. Heel veel huilde. Hoe kon Dirk haar en mij dit aandoen? Mijn familie die dit nieuws te horen gaat krijgen en geen idee hebben waarom, door wie en waar? En er allemaal geen antwoord op kunnen krijgen. Van niemand niet.
Mijn onschuldige moeder is overleden door mijn schuld. Ik huilde alsmaar harder en langer  tot mijn ogen sloten en ik in een diepe slaap viel.