Ontvoerd.

Hoofdstuk 79

Pov Rosa.

De rest van de volgende uren verloopt rustig en dan, ja dames en heren, is het eindelijk pauze! Ik doe in mijn hoofd een geluksdansje, ik heb pauze nodig! En snel!
Ik koop een broodje en ga bij mijn vrienden zitten. "Ik hoorde wat er bij de gymles gebeurde, het zijn eikels dat weet je, trek je er maar gewoon niks van aan."

"Was ik ook niet van plan."
Hij lacht.
----
Na pauze hebben we wiskunde. Wie heeft er allemaal een pokken hekel aan wiskunde? Present🙋🏼.
Ik zit naast Jayden Katherine en Cameron zitten achter mij.
Ik let niet op en zit een beetje met mijn pen dingen in mijn schrift te tekenen en op mijn lip te bijten.
"F(x)= wortel (27x-x^4) snappen jullie dit?"
Uhhh nee?
Ik ga verder met de oog tekenen die half in mijn schrift staat. In de verte hoor ik de stem van Mnr Jansen een som vertellen maar ik ben al te diep in gedachten om daarover na te denken...
"Mevrouw Goudsmit, wat is dan het antwoord?" Shit!..
"Uhhh.." ik kijk snel op het bord, maar ik begrijp er totaal niks van. Gvd!
"27?" Zeg ik niet bepaald overtuigend.
"Bijna! 59," zegt hij sarcastisch,  "Maar goed gegokt!" Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen, terwijl ik wat klasgenoten hoor lachen.
"Let volgende keer wat beter op inplaats van in je schrift wat te tekenen."

"Ja meneer." Zucht ik.

Ik hoor Katherine en Cameron nog steeds lachen.
"Noem je dat tekenen?" Grinnikt Katherine tegen Cameron.
"Jaa..." lacht Cameron. Ze praten niet hard, maar net hard genoeg dat ik het kan horen.
"Wat nou als ze dat oog zou gebruiken om in de spiegel te kijken? Zou dat dan verschil maken?"

"Ik hoop het voor haar." Zegt ie.
Ik draai me in een ruk om naar hun en kijk ze spottend aan.
"Pardon?" Zeg ik.
"Oh hoorde je ons? Dat was niet de bedoeling." Zegt Katherine sarcastisch. Ik laat haar mijn best fake smile zien.
"Nee vast niet. Oh en hier is het ding- ik hoef er niet bij te lopen als een make-up slet om mezelf mooi te voelen, want raadt eens ik heb wel een vriendje en jij daar in tegen hebt een naam wat begint met kat, ik zou er maar alvast een kopen, want je eindigt toch alleen." Ze lacht. Geen oprechte, nee , meer een spottende lach.
"Alleen eindigen is nog altijd beter dan een vriendje hebben die alleen maar met je gaat uit medelijden dat je ontvoerd werd." Ze grijnst duivels, alsof ze de strijd gewonnen heeft.
"Haal die lach van je gezicht of echt waar ik sla hem eraf!" Roep ik geïrriteerd.
Cameron zucht.
"Roos doe nou is niet zo stoer want als ik jou 1x sla begin je al te janken." Ik kijk hem boos aan. Waarom doen alle mensen waar ik vorig jaar ruzie mee heb gehad zo kut de gehele dag? Ik heb ruzie gehad met:
- Katherine
- Mike
-Cameron
Lekker bezig vandaag!
"Wat jij wilt." Zucht ik.

"Oh moet ik het voor je bewijzen?" Zegt hij terwijl wij allebei onze tassen pakken. (Het was het eind van de les.)
Ik reageer er niet eens meer op en loop het lokaal uit.
"Hey vieze slet! Hij vroeg je iets."
Ik draai me om en sla haar met mijn vuist hard in haar gezicht. Ze slaakt een gil en grijpt naar haar wang.
Ze slaat me terug en voel de handafdruk in mijn wang staan. Ik ben nu echt kwaad en dan barst de bom... ik duw haar aan haar kraag naar beneden en raak haar neus hard met mijn knie. Het begint een beetje te bloeden maar sla haar nog eens tegen haar kaak. En dan duw ik haar weg en valt ze achterover doordat ze haar evenwicht niet meer kan bewaren. Ik voel een harde steek in mijn buik en besef dat Cameron me heeft getrapt. Ik trap hem in zijn edele delen om hem zwak te maken en trap dan in zijn rug. Hij valt naar achter op de grond en trekt mij mee. Ik maak een harde smak en val op mijn rug.
"Aarrghh." Roep ik uit van de pijn.
Hij trekt me aan mijn haren naar zich toe en geeft me een kopstoot. Ik grijp naar mijn voorhoofd en voel een vuist tegen mijn kaak. Mijn niet zo hard.
Hij is inmiddels opgestaan en het lijkt erop dat hij dit gevecht gaat winnen.
Ik trap van onder zijn voeten van de grond en hij valt op zijn rug op de grond.
Of toch niet...
Ik duw zijn hoofd nog eens tegen de grond aan en sla hem met m'n platte hand in zijn gezicht. Hij maakt hetzelfde geluid als ik net maakte en ik duw op zijn borst zodat hij niet omhoog kan komen.
"Ik meen het kappen! Misschien dat je vorig jaar mij aan het huilen kon krijgen door me pijn te doen, maar ik ben harder geworden onthoudt dat goed voordat je nog eens zo'n actie maakt." De groep mensen die toenet om ons heen zijn gaan staan kijken me allemaal verbaasd aan en tegelijkertijd ook met een vleugje respect dat ik Cameron én Katherine heb neer gekregen.
Wat ben ik geworden?..
Ik was nooit zo! Waarom zat ik dan nu opeens een gevecht?
Ik moet mijn woede onder controle zien te krijgen. Maar hoe?
In elk geval de dag is voorbij en er zijn geen leraren geweest die dit gezien hebben en ik hoef dus niet na te blijven ofzo.
Jayden en Elise zijn ook uit we hebben een beetje hetzelfde rooster op maandag en dinsdag, dus dat is ook de reden dat ik op die dagen met hun meefiets.
We fietsen weg en Jayden begint met de vraag waar ik bang voor was:
"Wat was dat nou net?"

"Ik weet het zelf niet eens, ze waren me aan het uitdagen en ik werd zo boos dat ik mijn woede niet langer in bedwang kon houden..."

"Rosa wat is er met je gebeurt? Jij begint nooit een gevecht en al helemaal geen tegen jongens die veel sterker zijn dan jij! Je hebt misschien wat vechtskills gekregen door je ontvoering maar de échte jij zou dit nooit gedaan hebben.. wat is er aan de hand?"Vraagt Elise.
"Ik weet het niet oké? Dit jaar heeft me gewoon een beetje verandert  en wat het ook heeft gedaan dit soort dingen gaan niet meer voorkomen ik beloof het. Ik vind wel een manier om mijn woede onder controle te houden." Ze glimlachen en ik schenk hun een glimlach terug.
Ik sla de hoek om, de hoek die onze wegen scheidt en fiets een stukje door totdat ik bij mijn huis aankom. Nog een fiets staat voor de deur en ik heb geen idee van wie.
Ik doe de deur open en tref Lucas aan op de bank. Thank god.. eindelijk iets goeds vandaag...
"Lucas!" Ik ren naar hem toe en omhels hem stevig. Hij knuffelt me terug.
"Ik had dit echt nodig!" Zucht hij. Ik stem in.
"Waar is mijn ma?"
"Die is net weg, ze werd opgeroepen voor haar werk." Oohh. Ik knik.
Hij drukt zijn lippen op de mijne en onze lippen bewegen synchroon op elkaar. Ik hou van hem! Ik vergeet wat er allemaal is gebeurd vandaag en ga op in het moment.
*ring ring!*
--
*ring ring!*
Ik trek terug en zucht.
Ik pak de telefoon op:
"Met Rosa?"
"Ha Rosa! Met Eric- de vader van Sasha. Ik wou zeggen dat we iets terug willen doen voor het... nou ja je weet wel. Voor het bevrijden van mijn dochter!"

"Meneer dat hoeft echt niet!.... nou Oke dan.... weet u het zeker? .... ja prima.... ja.... nee dat is geen probleem.... goed, dan zie ik u morgen. Doeggg." En dan hang ik op.

"Wat is er?"

"Je weet toch nog dat in in dat gebouw zat opgesloten? Die keer dat ik Thomas zoende?"

"Ja dat zal ik niet vergeten." Lacht hij. Maar in weet dat hij er overheen is.

"Nou daar was een meisje die mishandelt werd door dirk en ik heb haar min of meer gered uit zijn handen en toen we ontsnapten en iedereen eruit hielpen heeft ze alles vertelt aan haar vader en hij wilde me bedanken door mij morgen mee te nemen naar een dagje uit."

"Oohhh ik heb ook helpen dat meisje te laten ontsnappen!" Zegt hij fake-beledigend en hij legt zijn hand dramatisch op zijn hart.
"Ja, maar hij kent jou niet.." lach ik
"En zij ook niet."

"I know, i know..." lacht hij.

"Sorry ik kan niet voor hun-"

"-Ik vind het niet erg, echt waar niet, veel plezier morgen babe." Zegt hij voordat hij een kusje op mijn wang plaatst.
"Ik hou van je!"

"Ik ook van jou."

-----

Heyyy lezersss kleine wijziging! Ik had gezegd dat ik na de mededeling nog maar 3 hoofdstukken zou plaatsen maar ik plaats er nu nog 2 en dan beloof ik echt dat het boek beëindigt is.
Xx