Ontvoerd.

Hoofdstuk 51

Pov Rosa

Het word me allemaal te veel!
Wat moet ik geloven en wat moet ik goed vinden? Ik zie dat het hem echt spijt...
Er is me zo veel verteld. Met overtuiging en soms bewijs.
-hij heeft me geduwd en in gevaar gebracht. Door hem lag ik in coma.
-hij verzweeg het voor me en ik nam het voor hem op, maar ik zat fout. Hij heeft al die tijd tegen me gelogen.
Dat deed me pijn.
-hij had te weinig punten en wilde alleen de held uithangen voor extra punten, begrijpelijk maar toch bracht hij me in gevaar.
-hij redde me en kreeg wat hij wilde.
Hij was egoïstisch, en dat weet hij.
-hij heeft zich heel slecht gevoeld toen hij hoorde van de coma. Hij had en heeft spijt. Hij wilde me geen pijn doen of in ervaar brengen. Hij dacht er alleen niet bij na.
-hij houd van me...
Dingen die ik moet verwerken en op een rijtje moet zetten.
Ik zak via de muur omlaag en blijf er tegenaan zitten.
Ik sla mijn handen om mijn knieën en verberg mijn hoofd erin.
Wat moet ik doen??
Hij heeft echt spijt! Hij wilde vrienden met me zijn!
Dit klinkt stom! Ik zit hier. Ontvoerd door de grootste gek die er bestaat en die wraak op me wilt. Hij laat me dingen doen waar ik bijna door dood ga, en ik maak me zorgen om Ben! Een jongen die zelf in gevaar is.
Ik kan niets goedkeuren wat hij heeft gedaan. Maar hij heeft spijt en doet er alles aan om die fout recht te zetten die hij maakte. Dat betekend toch ook iets? Hij maakt zich nou eenmaal zorgen over wat met hem zal gebeuren. Hij heeft te weinig punten. Daardoor doet hij ondoordachte dingen. Hij kan niet helder nadenken.
Ik zou me er ook om druk maken als ik hem was.
~speaker~
Allemaal naar de train zaal komen!
~einde speaker~
Het geluid dat me uit mijn gedachtes haalt. Het geluid dat me van de gedachtes bevrijd. Ik sta moeizaam op en loop traag naar de zaal toe.
Mijn ogen scannen de ruimte en blijven hangen bij een afgetraind lichaam met een knap gezicht en mooie zeeblauwe ogen. Mijn vriendje. Ik loop naar hem toe en zodra hij mij ziet krijgt hij een brede lach op zijn gezicht. Ik lach terug.
"Hey." Hij grijnst.
"Waarom kijk je me zo aan?"

Hij komt iets dichterbij. Hij buigt zich naar voren en blijft net voor mijn lippen hangen.
"Je bent gewoon zo mooi." En dan raken zijn lippen de mijne. De zachte aanraking laat het vuur in me losbarsten. Ik beantwoord de kus zonder te twijfelen en zijn mond vormt zich al snel naar de mijne. Hij legt zijn hand op mijn wang. Ik sla mijn armen om zijn nek zodat ik wat gemakkelijker sta. Ik voel twee ogen in mijn rug branden en ik trek voorzichtig terug. Hij glimlacht en ik grijns naar hem. Zijn bruine haren, die prachtige blauwe ogen! Ik werd er verliefd op en dat gevoel gaat niet meer weg. Nooit meer👌🏽.
Ik voel nog steeds dat ik word aangestaard en ik kijk met tegenzin weg van Lucas en ga opzoek naar die ogen die naar me kijken. Die vinden ze al snel. Ben.
Een steek gaat door me heen wanneer ik hem aankijk. Hij kijkt triest en gekweld. Gebroken...
Heb ik dit gedaan?

Pov Ben.

Ik loop de zaal in waar ik in een hoekje ga staan. Ik kijk wat rond en blijf hangen bij twee mensen die elkaar zoenen. Rosa en Lucas. Een steek gaat door mijn borst. Een gevoel of er een band omheen zit die steeds strakker word naarmate de tijd doortikt.
Mijn bloed veranderd in ijswater en ik blijf verstijft staan. Rosa trekt na eventjes terug en blijft in zijn ogen kijken met een grijns. Nog een steek gaat door mijn borst. Ze zal me nooit zien staan! Ze zal nooit voor me vallen of gevoelens voor me kunnen krijgen.
Waarom bleef het zo moeilijk?

Waarom ben ik voor net dit ene meisje gevallen?

Waarom doet het zo'n pijn om dit aan te zien??

En waarom ben ik Rosa kwijtgeraakt?

Rosa draait zich om en kijkt naar me.
Ze heeft een spijtige blik in haar ogen.
Ik zie haar gekweld wegkijken.
Dirk komt aan het woord.
Het scorebord is ook zichtbaar en sommige kijken trots, andere triest.
Mijn oog valt op mijn naam: 69 punten.
Ik kijk weg en luister naar de kille stem van Dirk.
"DIT BORD," hij wijst naar het scorebord.
"DIT IS JULLIE TOEKOMST!!" Een rilling loopt over mijn rug.
"DE EERSTE TRAININGSSESSIE IS VOORBIJ EN DE EERSTE FASE VOOR HET TEAM OOK. STA JE IN HET ROOD ONDER DE 70 PUNTEN, WEET JE WAT DAT BETEKEND!!" Sommige hoor ik trots juichen, de mensen onder de 70 hoor ik snikken of kijken triest en bang. Net zoals ik.
"JULLIE WETEN ZELF WIE ER AFVALLEN OF DOOR ZIJN.
IK HOEF DE NAMEN NIET OP TE NOEMEN!" Zegt hij met een lach in zijn stem. Ik krijg erdoor rillingen over heel mijn lichaam. Ik wil niet.
Ik heb het nog niet goedgemaakt met rosa!! Mijn ouders zullen dit ooit te weten krijgen en er kappot aan gaan!!
En ik ben bang, bang om te gaan.
Hoe zal het voelen?? Doet het pijn??
De vragen die ik negeer omdat ik er niets aan wil denken.
~~~
Pov Rosa.