Ontvoerd.

Hoofdstuk 60

Pov Kevin.

Op zich best zielig voor rosa, een oom dood, een broer dood en híér ontvoerd zijn, geen makkelijk leven.
Toch heeft ze geluk. Ik ben er😏.
En ook ik heb geluk, ze is hot.

Ik loop naar haar kamer, ik hoorde van Dirk dat dat nummer 68 was.
Ik klop op de deur en hoor iemand gestoorde geluiden maken.
Ik loop de kamer binnen en zie rosa op bed liggen in sportkleding.
"Hey babe!" Zeg ik en meteen kijkt ze op.
"Hoe wist je dat dit mijn kamer was??"
Is het eerste wat ze zegt.

"Ik heb zo mijn contacten." Ze zucht.

"Dirk?" Vraagt ze.

"Jep."

"Ga weg!!" Zegt ze terwijl ze op haar buik gaat liggen en haar hoofd in het kussen verbergt.
"Oke." Ik loop naar de deur en doe hem open en dicht.
Haar hoofd ligt nog steeds in het kussen en ik sluip heel voorzichtig naar haar bed in de hoop dat ze me niet hoort. Ze denkt natuurlijk dat ik de deur uit ben gelopen.
Ik ga naast haar op bed liggen, tegen haar aan.
"Lucas." Zegt ze enthousiast.

"Nee, Kevin." Zeg ik zwoel en ze kijkt op. Wanneer ze mij ziet schrikt ze zich wezenloos.
"Wat doe jij hier??? Je was net weg!!!!"
Ze wilt opstaan maar ik houd haar stevig vast.
Ze verstijft compleet. Ik grijns erdoor.
"K-Kev-vin??"

"Ja?"

"Wil je me alsjeblieft los laten?"

"Eeeeehmm ff denken hoor....
Nee."

Ik draai haar in 1 beweging naar me toe en kijk haar aan in haar ogen, zo blauw, zo mooi.

"Je dacht toch niet dat ik je heb geholpen met schieten voor niets?"

"Wat bedoel je?"

"Dit."
Ik druk mijn lippen op haar mond en kus haar ruw. Ze werkt meteen tegen en probeert zich los te rukken. Zonder enige werking.
Ze geeft een enorm harde duw tegen mijn borstkas en ik deins achteruit.
Ze kijkt me met grote ogen aan. En springt van het bed af en loopt achteruit.
"What the fuck Kevin!!!!! Wat denk je wel niet!! Had je niet door dat ik dit niet wilde ofzo?!!! Ben je wel helemaal 100!??"

"Ja.." Grijns ik.

"Oh en je zoent niet verkeerd ook al zou het beter zijn als je even meewerkte."

"Ga weg!!!!" Schreeuwt ze tegen me terwijl ze naar de deur wijst. Haar stem vol afschuw en ongeloof.
Ik blijf liggen.
"Ga. Weg." Herhaalt ze boos.

"Ik lig eigenlijk wel lekker."  Op dat moment komt een jongen binnen.
Volgens mij heette die Lucas.. Hij zit ook in de ploeg die ik train.
"Wat gebeurt hier?!"
Vraagt hij verrast.

"Lucas!!! Je komt als geroepen. Deze gast wilt niet weg gaan uit onze kamer, help me!!"

"Dude, ga gewoon!"

"Wat wil je eraan veranderen?!" Daag ik hem uit.

"Ik zou gaan, je wilt niet weten wat ik er aan ga veranderen.."
Verrast door zijn antwoord, ga ik recht staan. Vlak voor zijn neus.
"Verras me." Zeg ik.
Zijn gezicht loopt lichtrood aan van woede. Hij haalt zijn voet uit die ik ontwijk. Daarna rent hij op me af en geeft me en duw, ik deins erdoor achteruit, hij heeft lef.
Ik haal uit met mijn vuist en raak hem in zijn kil waardoor hij half stikt.
Ik voel een overwinningsgedachte opkomen.
Maar dat verdwijnt al snel weer wanneer hij in mijn knieholtes trapt en ik inzak.
Nog voordat ik kan opstaan voel ik een steek in mijn rug, die vuile vieze *** heeft me getrapt.
Ik kijk achterom maar krijg een vuist in mijn oog.
Vrijwel daarna word alles zwart.