Ontvoerd.

Hoofdstuk 46

Pov Rosa

Ik voel me slecht. Ik wil geen ruzie met Lucas maar hij moet niks verzinnen over Ben wat niet waar is!
Hij neemt het voor me op bij Chantal, heeft me gered van het touw, luistert naar me, en is heel aardig tegen me.
Ik zie geen reden waarom hij me geduwd zou hebben.

"Ik heb geen zin meer in trainen." Zegt Ben.
"Je bent niet de enige!" Zeur ik erachteraan.
"Ik stem op naar het zwembad gaan en daar een frisse duik nemen." Zeg ik.

"JA!!" Roept Ben.
Ik grinnik en sta op.
"Ik pak mijn bikini en jij je zwembroek, dan speken we over 10 min af bij het zwembad??" Hij knikt instemmend.

"Tot zo." Roept hij me nog na in
de gang. Ik zwaai.
--
Ik kom de kamer binnen en ik zie tot mijn verbazing en oplichting  nergens een Lucas. Waar zou hij zijn?
Nou ja. Ik pak mijn knalgroene met zwarte bikini. Dit was dezelfde die ik droeg bij Lucas toen. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht bij de herinneringen. Ik kan ook de mintgroene met roze nemen maar die is iets te groot. Dus toch die andere.
Ik trek hem snel aan en loop de deur uit, op naar het zwembad!!
Wanneer ik aankom zie ik Ben al staan.
Jezus! Zijn sixpack!! Dammnn!!
Zonder dat ik het merk staar ik naar hem. Maar ik kom terug op aarde door Ben die beweegt.
Hij loopt naar het randje en voelt aan het water. Ik sluip rustig naar hem toe en wanneer ik achter hem sta, geef ik hem een duw.
Hij verliest zijn evenwicht, hij pakt me aan mijn arm en trekt me samen met hem erin.
We komen proestend boven. Ik zwem naar de kant en klim er op.
Ik ga op het randje zitten met mijn onderbenen in het water vanwege de kou. "Hoe wist je dat ik achter je stond?" Vraag ik doordat hij meteen mijn arm wist te vinden.
"Je moet echt stiller op mensen aflopen als je een verrassingsaanval wilt maken!" Lacht hij.
"Oh." Is het enige wat ik kan uitbrengen. Hij grinnikt.
"Je was er niet toen het scorebord te zien was. Waarom niet?" Vraagt hij om de stilte te doorbreken.

"wanneer was dat? Waar sta ik? onder de rode streep?" Vraag ik meteen geschrokken.
"Je haalt het makkelijk! Je bent echt sterk! Je staat bijna boven aan. Nog 4 plaatsen. Je zit op 81 punten." Krijg ik als antwoord. Ik glimlach tevreden.
"Het was een aantal weken geleden te zien. Ik denk 2 of 3 weken geleden."
Ik knik.
"Waar was je?" Vraagt hij opnieuw.
Ik denk na. Waarom was ik er niet? Dan begint het lampje te branden en alle alarmbelletjes beginnen te rinkelen: Het gebouw met Thomas.
"Oh zomaar." Hij kijkt me
niet-gelovend aan.
"Ja en nu de waarheid." Zegt hij. Ik zucht.

"Ik werd ontvoerd door Dirk  naar een ander gebouw. Als je in de rozentuin staat kun je het net zien. Ik heb daar een fout gemaakt..." Ik krijg een vragend gezicht van Ben.
"Dikt gaf me een nieuwe begeleider gemaakt Thomas en hij was knap enzo.." Ik leg heel het verhaal uit. Ook wat Caleb zei en waarom en ook dat ik Thomas zoende waar Lucas dus bijstond. Alles. Maar niet dat de moeder van Caleb uiteindelijk is vermoord. Dat hoeft hij niet te weten om verschillende redenen. Niet dat ik dat hem niet vertrouw ofzo.
Maar Caleb vertrouwt hem niet zo erg ik dat doe en hij vertrouwde dit aan ons toe, niemand anders hoeft dat dus te weten. Caleb heeft  het er zelf nog moeilijk mee.
"Oh." Is het enige wat hij zegt.
"Maar jullie zijn nu toch weer samen?"

"Ja, hij heeft het me vergeven." Glimlach ik.
"Rosa misschien moet je het goed maken met Lucas, ik wil niet de gene zijn die ruzie stookt onder jullie. Hij zei niks verkeerds."

"Heeft hij het goed dan." Het blijft even stil maar hij zegt uiteindelijk vol overtuiging nee.
Ik stap het water weer in en ga tegenover hem staan.
"Ik wil niet met iemand rondlopen die leugens over andere verspreid. Ben, ik weet dat je me niet hebt geduwd en ik wil het ook niet horen.
Als hij het echt zo erg heeft gevonden dat we ruzie hadden dan had hij wel naar me toe gekomen." Zeg ik.
"Maar dat deed hij niet. Hij kwam me niet eens achterna toen ik boos wegliep. Ik weet niet meed of hij het belangrijk vond om me om zij heen te hebben. Waarom liep  hij me niet achterna?" Ik sla mijn ogen neer.

"Misschien dacht hij dat hij je een met rust moest laten in te kalmeren.
Ik weet zeker dat Lucas om je geeft.
Hij houd van je roos" ik knik.

"Je vindt me vast een aanstelster. Ik ben aan het zeuren omdat 1 iemand me niet achterna kwam." Lach ik nerveus.
"Nee, ik begrijp je." Zegt hij zacht en vertrouwelijk. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan.
Er zit een klein licht puntje bij zijn linker iris. Het is mooi.
Hij komt iets dichterbij. Ik laat het toe.
Hij is nu enkele centimeters van mijn lippen verwijderd en ik krijg door waar ik mee bezig ben.
Ik ga een stukje achteruit en kijk weg.
Hij stopt met dichterbij komen en slaat zijn ogen neer.
"S-sorry dat was niet mijn bedoeling ik.. "

"Ik moest maar eens eeeehh omkleden. Ik ga opzoek naar eeeh Lucas denk ik." Hij krijgt een gekwelde blik in zijn ogen en kijkt weg.
Ik voel schuldgevoel opborrelen.
"J-ja is goed." Stottert hij.

Pov Ben

Waar ben ik mee bezig? Ik heb het verpest!! Waarom probeerde ik haar te zoenen? Waarom nu?
Waarom ben ik voor haar gevallen?
Ze zal nooit om me geven en ze zal nooit van me kunnen houden.
Ze klimt uit het zwembad en loopt ongemakkelijk naar haar handdoek.
Ook ik klim eruit en loop op dezelfde manier naar mijn handdoek.
Ik kijk haar even aan met een gekwelde blik en loop naar de deur.
Rosa kijkt me na met schuldgevoel in haar ogen. Waarom deed ik dit?
Ze opent haar mond om iets te zeggen maar sluit hem weer en loopt
Ongemakkelijk weg.
Ik sla me voor mijn hoofd en ga tegen de muur zitten.
Stomkop! Zeg ik tegen mezelf.