"Wat willen jullie van me?!"
"Waarom ik?"
"We leiden hier jongeren op voor een team, dit team neemt het op tegen mensen die óns in de weg staan... je vermoord ze! Jij bent iemand die zichzelf wilt verdedigen, ook jij zal worden opgeleid. Ben je té...
Vandaag ga ik mee met Eric en Sasja naar het waterpark en ik heb er echt zin in! Ik doe vandaag iets simpels aan en vertrek al snel naar Sasja toe.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
---
"ROSA!!!" Een kleine Sasja rent naar me toe en knuffelt mijn been. Wat een schatje is het toch ook. Eric begroet me vriendelijk en ik glimlach maar beiden. "Dus.. heb je er een beetje zin in Sasja?" Vraag k. "JAAA ROSA WIJ MOETEN SAMEN IN DIE HOGE GLIJBAAN!!" Gilt ze overenthousiast. Ik lach. "Natuurlijk."
"Bedankt dat ik mee mocht."
"Dat is absoluut geen probleem!" Lacht Eric vriendelijk. Ik doe hetzelfde. We nemen plaats in de auto en rijden naar het waterpark. "En Rosa hoe maak je het op school en na je ontvoering? Gaat alles wel goed met je?"
"Nou om eerlijk te zijn, nee." Hij kijkt me vragend aan. "Ik weet het niet, maar ik ben mezelf niet meer, niet zoals ik zou moeten zijn. Ik ben op mijn eerste schooldag al in een gevecht beland omdat ik mijn woede niet in controle kon houden en ik reageerde bot op opmerkingen waar ik niet goed tegenkom over die tijd. En waarom vertel ik dit eigenlijk? u moet vast denken dat ik een of andere idioot ben ofzo."
"Eigenlijk snap ik het heel goed." Zegt hij medelevend. Ik snap het niet.. hoe kun je het snappen Als je met iemand vecht door ongecontroleerde woede?! "Rosa, ik ben ook ontvoerd geweest, ik ben ook ontsnapt en ik ben ook zo geweest als jij nu. Je hebt er gewoon een trauma aan overgehouden en dat moet je verwerken."
"Had u ook dat u uw woede en verdriet niet in controle kon houden dan?"
"Ja... ik heb wel 100 keer in een gevecht gekomen met mensen die ik niet mocht, zelfs met mijn vriend. Maar ik kwam er overheen."
"Hoe?"
"Ik klampte me vast aan dat ene ding wat sterker was dan mijn woede."
"Aan wat?"
"Mijn liefde voor mijn vrouw." Ik glimlach dat is mooi.
"Rosa heb jij een vriend of vriendin of iemand waar je zielsveel van houdt ?" Ik knik.
"Lucas. Ik leerde hem kennen in dit jaar." Hij maakt van zijn mond een o-vorm.
"Klam je daar dan ook in vast, als je weer zo ontzettend boos bent, denk dan aan hem, denk dat hij altijd van je zal houden en denk aan de liefde die hij aan je schenkt. Denk aan hoeveel je van hem houd. Dan zul je echt rustiger worden." Ik knik.
"Focus je alleen daarop en niet op je woede."
"Dank u."
"Ah toe, zeg maar 'je'." Ik knik nogmaals.
"Mag ik je wat vragen ?"
"Wat is er gebeurt met uw vrouw? Ik bedoel ze was er niet toen u Sasja kwam ophalen of nu?" Ik twijfelde Wnr ik dit zei, het kan iemand hele vervelende herinneringen laten opwekken. Hij slikt hoorbaar. "Mijn vrouw is dood..." ik slik ook. "Sorry." "Nee het geeft niet." "Ze... ze werd om het leven gebracht door dirk. Hij en ik waren samen ontvoerd en we waren beste maatjes.." ik kijk hem heel raar aan. "Ik snap wat je denkt, maar dirk was vroeger niet zo. We bedachten samen een plan, er was een smalle uitgang in het gebouw waar we zaten. Een gat in de muren. We hadden hamers en allerlei andere dingen meegenomen om het gat groot genoeg te maken. Ik zou als eerst gaan om te kijken of het veilig was en hij zou achter mij aankomen, maar Ik kwam er eerder uit dan hij en hij kwam vast te zitten. Ik had de keuze hem te redden en zelf opnieuw te worden vast gezet of te rennen en te ontsnappen, maar hem achterlaten.. ik koos voor mezelf en ik zal daar eeuwig spijt van hebben. Hij vermoorde mijn vrouw later als wraak toen hij vrij kwam en alsof dat niet genoeg ellende was ontvoerde hij mijn dochter. Misschien ben ik wel de reden dat hij nu zo is, dat hij dit is geworden." Zegt hij bedroeft. "Het was niet uw schuld iemand kan niet zoveel veranderen door 1 zo'n ding. Tuurlijk was het naaiend maar u had een moeilijke keuze. Ik snap het, echt waar." Zeg ik naar de waarheid. "Maar ik zorgde ervoor dat deze kant van hem naar buiten kwam.."
"Het was zijn eigen keuze om dit bij al die mensen te doen. Heeft u tegen hem gezegd dat hij al die mensen moest vermoorden of ontvoeren?!"
"Nee."
"Precies, dat bedacht hij zelf! U heeft hem misschien boos gemaakt, maar als ik boos ben dan scheld ik hem of haar uit en spreek ik een week niet meer tegen hen. Dit zat nou eenmaal in dirk, het is zijn natuur, dat kon niemand stoppen. Zelfs u niet."
"Bedankt Rosa. Echt waar, ik voel me al een stukje beter." Glimlacht hij.
"Ik spreek alleen de waarheid, u moest het alleen nog even inzien."
"ZIJN WE ER NOU BIJNA?!" Zeurt Sasja.
"Ja we zijn er bijna nog 15 min." Zegt Eric.
"NOG 15 MIN??!!! Dat is net een eeuw! " ik lach, kinderen... ~~~ Na 15 min zijn we er dan eindelijk en kleden we ons om. Sasja trekt me meteen mee naar een glijbaan en samen gaan we in de rij staan. "Hadden jullie het in de auto nou over mama?"
"Ja.. maar er is niks ernstigs."
"Ik bestond het maar half door de oortjes die ik in had, maar ik zag aan papa's ogen dat hij het moeilijk had."
"Papa mist mama gewoon, maar hij weet, en dat weet jij ook, dat mama op een veel betere plek is dan hier."
"Waar is mama dan?" Ik wijs naar de lucht.
"In de hemel. Daar waakt ze over jou en jouw papa." Ze glimlacht.
"Ik mis mama ook. Maar ik kende haar nog niet zo lang, maar ik hield wel van haar."
"En zij ook van jou!" Fluister ik in haar oor. Ze glimlacht. Ik ben aan de beurt en Sasja zet ik op mijn schoot neer. Samen gaan we van de halfpipe af en ik kom geschrokken terug van de tocht die ik zojuist heb meegemaakt... Ik viel 2x bijna om, niet helemaal maar bijna en Sasja was aan het gieren van t lachen. Ze is 3 ofzo ik bedoel toen ik drie was bleef ik het houden op de kinderglijbanen, maar Sasja blijkbaar niet😂. Ik ga in nog een aantal glijbanen en trakteer Eric en Sasja dan op wat te eten. We aten onze broodjes op die we zelf mochten samenstellen en gaan daarna verder met zwemmen. ~~ De dag verliep snel en ik heb het echt heel erg gezellig gehad. We hebben over van alles en nog wat gepraat en niet te vergeten ben ik met Sasja in elke glijbaan geweest waar ze al in mocht. Ik heb niet 1x over dirk of 1 van die andere tijden gedacht en voelde me compleet. ik denk dat ik er gewoon klaar mee ben om zielig te lopen doen en telkens maar bang te zijn. Ik wil mezelf weer vrij voelen en echt waar, vandaag voelde ik me dat weer.
