Aşkıma Mafya - İNFİAL (FİNAL)

27. Bölüm: BENİM ONUR'UM!

Bölüm Şarkısı: Toygar Işıklı - Ben kötü biri değilim ❤❤

Multi: Doğanay'ın elbisesi :) ❤

''Herkes farklı; sen, ben ve biz... Ortak bir yerde kesişir mi dersin yolumuz?''

Onur ağzını iki-üç defa açıp kapattı ve gülümsedi. Konuşmaya devam etmek istiyordu ama bir şeyler mani oluyor gibiydi.
"Konuşmak zorunda değilsin," dedim.
"Ama istiyorum! Bu evdeki yerin özel olmaya başladı Bahar. Sevgi Sultan seni kızı gibi görmeye başladı, Timuçin desen kendini senin abin ilan etti..."

Çok saçma da olsa;
"Sen?" diye sordum Onur'a.
"Değerlisin benim için. Biliyorum buna inanmak zor ama değer veriyorum sana, gerçekten!" dedi.

''Her şey hiç olmadığı kadar karmaşık benim için,'' diye itiraf ettim. Elini ensesine götürüp kaşıdı.

''Benim için de öyle'' dedi.

***

Odaya çıktığımda Sevgi teyze elinde siyah bir elbise inceliyordu.
"Sevgi teyze hayırdır?" diye sordum gülerek.
"Hayır kızım, hayır." dedi ve elbiseyi üzerime doğru tuttu.
"Ay çok güzel, sana da çok yakışacak. Saçını, makyajını da yaptık mı tamam."
Elbiseyi elime alıp kaldığım odaya yeni konulduğunu düşündüğüm boy aynasının karşısına geçtim. Elbiseyi üzerime tuttum. Siyah tahminimce diz kapaklarıma gelecek, kolları tüllü hoş bir elbiseydi.

Hayatında çocukluğundan beri elbise giymeyen biri için iyi bir başlangıç olabilirdi. Sevgi teyze arkama geçti ve saçımdaki tokayı çözüp saçlarımı serbest bıraktı.
Aynadan hem saçlarıma nasıl bir şey yapsak diye karar verirken hem de benimle göz teması kurup konuştu;
"Elbiseyi Onur oğlum seçmiş, diğer kıyafet olaylarındaki gibi değil yani," dedi ve kıkırdayarak gülmeye başladı.

Diğer elbise olaylarındaki kast ettiği şey bana Timuçin abinin meğer bakmadan aldığı günlük giymem için kıyafetler. Sonra ben onları görünce bilip bilmeden Onur'a bağırıp çağırmıştım 'ben aşağılayabileceğin bir kadın değilim' diye...

Sevgi teyze bu olayı sanki dünya meselesiymiş gibi saç ve makyaj için yardıma gelen adının Esra olduğunu öğrendiğimiz kıza anlattı hem de gülerek. Esra biraz benden çekindiği için gülemiyor zavallı kız ya kıpkırmızı oldu karşımda.
"Rahat ol Esra kız kızayız, gülebilirsin." dedim.
Esra bana baktı onay beklercesine sözlerim yetmemişti anlaşılan, gülerek kafamı olumlu anlamda salladım. Esra kahkaha atarak gülmeye başladı. O an fark ettim ki bu kız gerçekten çok güzel, gülünce ayrı bir renk geldi suratına sanki.

Beni oturtup bir şeyi, ne olduğunu çözemediğim, fişe taktı.
"Bu ne Esra?" diye sorduğumda Esra bana gülerek baktı.
"Çok şakacısınız Bahar Hanım, saç maşasını bilmediğinize çocuklar bile inanmaz,"
"Ya işte komiklik olsun," dedim ve bende gülmeye başladım.
Kendi cinsimden bu kadar uzak olmak beni büyüdükçe daha bir zora sokmaya başladı.

Evdeyken sadece kadın olarak ben ve Yeşim olduğundan sıkıntı yoktu çünkü ben bu muhabbetlerden hep kaçıp, Selim ve Poyraz ile kavgalara, yasadışı kafes dövüşlerine gidiyordum. Bazı şeyler babamdan habersiz tabi ki...
Şimdi yapmak zorunda olduğum bu süs püs çabası boşaydı. Ben kendimi biliyordum, bu benim ilk ve son süslenişim olacaktı.

"Su dalgası yap bu güzel saçlara Esra kızım. Çok yakışacak ben eminim," dedi Sevgi teyze.
"Pekala Sevgi teyze," dedi Esra ve maşa denilen o aleti saçımdan aldığı bir tutama sardı. Saç dibim yanmaya başladı.
"Esra biraz dikkat eder misin? Saç dibim yanıyor!" dedim.
"Kusura bakmayın Bahar Hanım, "
"Sadece Bahar demen yeterli," dedim ve aynadan gözlerimizi birleştirip gülümsedim.