Aşkıma Mafya - İNFİAL (FİNAL)

25. Bölüm: BAHAR'IM OLUR MUSUN?

Bölüm Şarkısı: Manga- Cevapsız Sorular

Multi: Onur (kirli sakallarını daha fazla hayal edin, okuyunca anlayacaksınız gençler :) )

''Görmeyince bile acıtan hisler baki bende...''

2 gün sonra

DOĞANAY

Hayatımda aldığım aptalca hissettiren en doğru bir karardı Onur ile arama mesafe koymak. Çünkü bu insanlara alışıyordum daha yeni Timuçin'i abi olarak kabul ettim, Sevgi teyze ilk günden beri benim için değerli bir insan.

Onur'a gelecek olursak o tam bir gizemli kutu benim için. Kutunun içindeki delice merak etmeme rağmen açmakta tereddütlerimin olduğu gizemli bir kutu...

Burada, bu evde onlarla olduğum sürece kendi hayatımı dondurmuş gibi hissediyorum. Bu evde ne kaçmam gereken bir evlilik konuşması, ne babamla münakaşalarım ne de her gün abim arayacak mı diye çalmasını beklediğim bir telefonum var.

Onur ihaleyi kazandığında şu an için askıya aldığım sorunlarımla yüzleşmek zorunda kalacaktım.

Geçen geceki konuşmadan sonra iki gündür onunla karşılaşmıyorum ve bu iyi bir şey. İlk zamanlardaki gibi gece geç geliyor sabahta tahminimce erkenden çıkıyor. Bana, benim sözlerime bu kadar saygı duyması da benim açımdan iyi bir şey açıkçası.

Yatakta dönüp durdum ama sanki şu rahat yatak batıyordu, bir türlü kendimi uykunun kollarına bırakamadım. Sabah ezanı ile yatakta doğruldum. Yakınlarda cami yoktu, ses uzaktan geliyordu. Sırtımı yatağın başlığına yasladım.

Ezandaki o huzura kendimi kaptırdım. Ezan bitince tekrardan uyumayı denedim ancak olmadı. Su içmek için mutfağa inmeye başladım belki evin içinde biraz dolaşırsam uykum gelirdi. Artık gece sabaha kadar kapımda bekleyen koruma da yoktu, bu durum kendimi daha rahat hissetmemi sağlıyordu.

Aşağı katın merdivenlerinin yarısındayken salondan cam gibi bir şeylerin kırılma sesleri geldi. Ardından Onur'un da sesi gelince duraksadım ve hiçbir zaman yapmamam gereken şeyi yaparak merdivene oturup konuşmaları dinlemeye başladım.

"...Olmaz, anlıyor musun? Olmaz! Hem beni geç riskleri de geç, Doğanay hayatta kabul etmez böyle bir şeyi!" dedi.
Açıkçası ismimim geçmesini hiç beklemiyordum ama ismim geçince daha bir merakla dinledim.
"Abi! Görmüşler diyorum, elinde fotoğraf var hem de sen Doğanay'a et yedirirken! Söyler misin, ne ara bu kadar samimi oldunuz?" diye sorguladı Timuçin.

"Konumuz bu mu şimdi? Bak! Ne yap ne et iptal et bu iş yemeğini ya da bana bir kız bul ve yemeği bir mekanda organize et!"

"Abi sen dediklerimi duymuyor musun? Fotoğraftaki kız Doğanay'dan başkası değil! Kimseyi kandıramazsın! Herkes senin gizemli sevgilini konuşuyor ve bu fotoğraf gizemli sevgilini ifşa ediyor!" dedi Timuçin ve elinde bahsettiği fotoğrafı salladı. Görüş açımdan sadece Timuçin'i görebiliyordum.

"O zaman git Doğanay'a benzeyen bir kız bul bana, hemen!" diyen Onur'un sesini duydum.
Timuçin neşeden uzak alaylı bir kahkaha attı.
"Adamın sinirini bozma! Ne gülüyorsun karı gibi!" diye kükredi Onur.
"Abi? Sen benimle dalga mı geçiyorsun! Ne demek Doğanay'a benzeyen bir kız bul?! Var mı öyle biri, söyler misin?"

"Bak koçum! Anlamıyorsun, Doğanay'ı piyasaya çıkarmak hem riskli hem de..." dedi ve sustu.
"Hem de ne?" Diye üsteledi Timuçin.
"Hem de kabul etmez lan! Onu bir şeylere zorlayamam!" dedi ve benden artı bir puanı daha kaptı Onur. Henüz konuyu çözememişte de olsam beni zora sokmayacaktı.