Aşkıma Mafya - İNFİAL (FİNAL)

52. Bölüm: VEFA BORCU!

Keyifli okumalar; SEVGİLERLE 💕❤💕

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM SEVGİLİ OKURLARIM :) ❤ :)

Bölüm şarkısı: Oya & Bora - Sevdikçe daha güzelsin (şarkıyı dinlemelisiniz ;) )

''Çirkin kadın yoktur! Sevildikçe güzelleşen kadınlar vardır. İşte Doğanay da onlardan... Onur'un aşkıyla güzelleşen bir kadın ve güzel seven bir adam...''

DOĞANAY

Poyraz gideli iki hafta olmuştu. Yazdığı mektubu okuduktan sonra içim acısa da yapabileceğim bir şey yoktu. Sonuçta kendi seçmişti gitmeyi. En azından vedalaşmıştım ve bu kısmen de olsa içimi rahatlatıyordu...
Su ısıtıcısındaki su kaynayınca düşüncelerimden sıyrıldım ve kupalara sıcak suyu koydum. Teyzem ve Ayşen teyze için hazırladığım kahveleri alarak salona geçtim. Evde büyük bir telaş vardı, iki hafta sonraki düğünüm için hazırlıklar hız kesmeden devam ediyordu. Tabi bu arada ben boğulmak üzereydim! Bu tür hazırlıklar bana boş geliyordu, ben sade bir nikahla evlenmenin hayalini kurarken Yeşim Teyzem ve Ayşen teyze ittifak olarak büyük bir düğün organize etmeye çalışıyordu. İşin kötü tarafı Onur da onlardan yanaydı! Kahvelerini sehpaya koyduktan sonra kendimi karşı koltuğa bırakacakken Teyzem beni kolumdan çekti ve Ayşen teyze ile aralarına oturttu.

"Ayy, kuzum bak bu koltuk takımı tam sizin eve uygun!" dedi ve kataloğu dizlerime bıraktı. Baygın ve yorgun gözlerle koltuk takımını incelerken Ayşen teyze konuştu.
"Ahh, bence de! Yeşim'cim sen gerçekten çok zevkli bir kadınsın!"
İkisi birbirlerini överlerken bende rol icabı evimizin salonuna uyup uymayacağını düşündüm. İki zevkli kadın aynı koltuk takımını beğendiyse kesin uyardı değil mi? Onur'un beni kaçırdıktan sonraki götürdüğü evinde yaşatacaktık. Onur altı yıl önce o evi bizim için tasarlamış ve yaptırmış. Tabi ben bunu öğrendiğimde çok ağladım.

Gittikçe ağlak bir kız olmamın yanında ağlamamın nedeni geçende Hande'nin çat kapı gelerek benden içten bir şekilde özür dilemesi ve onu affetmem için söylediği şeylerdi. Mesela Onur hala inkar etse de bana altı yıldır aşık olduğunu öğrenmiştim. Timuçin dahil herkes bunu dillendirse de benim aşkım itiraf etmemek için direniyordu. Olsun, sonuçta ben gerçeği öğrenmiştim. Aslında bunu itiraf etmemesinin nedeni bana ilk tanıştığımız gün aşık olmuş olması ve o sıralar ne yazık ki benim gözümün hiç onu görmemiş olması...

Hande bu gerçekle birlikte o evi Onur'un benim için yaptırdığını söylemişti. Onur, ilk başta o evde kötü anılarımız olduğu için yaşamak istememişti ancak benim duygularımın temeli olan o ev olduğu için bu konuda ısrarcı olmuştum. Çok sevgili müstakbel kocamda beni kırmamıştı. Ona kocam demek oldukça garipti, şimdiden pratik yapsam iyi olurdu...
"Ben de beğendim, koltuk takımı tamamdır o zaman!" dedim ve kataloğu kapattım. Teyzem hınzır bir gülüşle yan tarafındaki diğer kataloğa uzandı.
"Sırada en önemli parça var! Yatak odası takımı!"
"Ahh, kesinlikle! Oğlum ve gelinim için en güzel yatak odasını beğenmeliyiz!" diyen Ayşen teyze de teyzeme ayak uydurunca utançtan kıpkırmızı kesilmiştim.

Tok bir ses konuşmaya dahil oldu; "Yatak odasını Doğanay kendi seçmeli bence..."
Ahh, Onur! Beni daha fazla utandırmak için mi geldin acaba sen!
"Ayşen teyze ve Teyzem seçsin. Çok zevkli ikisi de..." dedim.
Onur yaslandığı kapı kolundan ayrılıp yaklaştı ve elini cebine koydu.
"Evimizi zaten ikisi dekore etti. Bu yüzden sadece özelimizi senin seçmeni istiyorum hayatım," dedi ve arsızca göz kırptı. Annesinin ve teyzemin yanında bu kadar pervasız olması ağzımı açık bırakmıştı. Teyzem ayaklandı ve Onur'un kolunu yakalayıp yanıma oturttu.
"Onur'cum madem ikinizin özeli, beraber seçin! Biz de Ayşen Hanımla iki lafın belini kıralım değil mi?"
Sehpanın üzerinden kahveleri alan Ayşen teyze de ayağa kalktı.
"Aynen öyle. Gel canım, çardakta içelim kahvelerimizi!"
Ağzımı açıp bir şey dememe fırsat vermeden gitmişlerdi bile! Sinirle Onur'a döndüm.
"Beğendin mi yaptığını!"
"Çok!" dedi 'o' harfini uzatarak.
"Ya ne güzel yardım ediyorlardı bana! Şimdi ne yapacağım!"
"Yardım mı? Kızım bütün evimizi onlar döşedi resmen! Ne sorsalar çok güzel dedin, kabul ettin!"
"Onur ben bu işlerden gram anlamıyorum! Hazır onlarda meraklı, yapsalardı işte!"