Aşkıma Mafya - İNFİAL (FİNAL)

39. Bölüm: DELİ DUMRUL!

Bölüm Şarkısı: PERA - Sensiz Ben ❤❤

Multi: Nazım Hikmet RAN'dan ❤❤

"Aşk, bazen gitmekle kalmak arasında verdiğin en büyük savaştır.

Sevmeyenin aklı, gerçekten sevenin ise kalbi kazanır bu savaşı!
Nazım Hikmet Ran

Bir hafta sonra;

ONUR

Kafamı bir türlü toplantıya veremiyordum. Hastanedeki olayın üzerinden bir hafta geçmişti. Poyraz'ın sevdiğime evlenme teklifi etmiş olması kalbimi sıkıştırdı. Ya Doğanay kabul etseydi, ne olurdu? Kabul etmemesi içimdeki duyguları daha da filizlendiriyordu. Poyraz ekarte olmuştu belki ama daha dişli bir rakibim vardı: Çakal Mustafa...

Çakal istediğini alırdı ancak artık her istediğini alamayacağını öğrenmesinin zamanı gelmişti! Doğanay bana aşık olsa da olmasa da o adamla evlenmemesi için elimden geleni yapacaktım.

"Onur Bey, bu konu hakkında siz ne düşünüyorsunuz?" diye soran Genel Müdür Oğuz'a cevap verdim;
"Hiçbir şey! Toplantıyı iki gün sonraya erteleyin," dedim ve tüm itirazları duymazdan gelerek toplantı odasından çıkıp odama gittim.

Koltuğuma kurulup elime masanın üzerindeki Doğanay'ın fotoğrafını aldım. Uyurken çektiğim bir fotoğraftı. Çerçevelediğim bu fotoğraftan Doğanay'ın haberi bile yoktu. Uyurken kendisinden beklenmeyecek kadar sakin ve masumdu.

Bir haftadır kendisine hasret, fotoğraflarına talimdim. Yeşim hastaneden çıktığından beri onun evinde kalıyordu, tabi kapıda korumalar. Mesajlaşmalar ve telefon konuşmaları dışında onu görememiştim. O benim sevgilimdi. Bana göre sevgili, kalbin seçtiğine denir. Ve benim kalbim de Doğanay'ı seçmişti. Onun kalbi de beni seçerse eğer değmeyin keyfime...

Telefonum titreyince ceketimin cebinden çıkardım. Doğanay'dan mesaj gelmişti. Sevdiğim de beni düşünüyordu sanırım şu anda...
Gönderen: Deli Dumrul
Onur?

Gönderilen: Deli Dumrul
Efendim güzelim?
diye cevap gönderdim ama beş dakikadır cevap gelmiyordu. Mesaj atsam mı, görmedi mi acaba? Bu düşünceler hem bana çok uzak hem de aptalcaydı! Ne vardı sanki hep yanımda olsa ve bu salak saçma mesajlaşma işlerine bulaşmasak?

Telefonum titreyince hemen elime aldım.
Gönderen: Deli Dumrul
Ne yapıyorsun?
Gelen mesajı üç kere okudum. Bana yetmemişti bu mesaj. Ama baskı yaparsam ellerimin arasından uçup gideceğini bildiğimden sabrediyordum.

Gönderilen: Deli Dumrul
Bedenim şirkette, aklım ve kalbim sende... Siz ne yapıyorsunuz, Yeşim iyi mi?
Bu mesajı gönderdikten sonra on dakika kadar cevap gelmedi.

Sonra;
Gönderen: Deli Dumrul
İyi sayılır, toparlanmaya çalışıyor... Neyse, sonra konuşuruz.
diye bir mesaj geldi.

Sinirimi yenik düşüp cevap vermedim. Her an mesaj atarak onu boğmak da istemiyordum. Ona olan aşkım o kadar fazlaydı ki; bu hislerimin beni romantik bir adama çevirmesine mani olamıyordum.

Bal rengi gözleri, gözlerimi her defasında mest ediyordu. Hele o her şeye karışan hokka burnu sonra inatçı tavırlarıyla bana kafa tutuşu. Hepsinin bir bütünüydü Doğanay.

DOĞANAY

Bir haftadır Yeşim'in güzel bir site içinde olan evinde kalıyorum. Bina komple dört kat ve her hatta iki daire var, Yeşim'in evi ise ikinci katta. Balkonuna çıktığımda denizi net bir şekilde görebiliyordum. Evi öyle hoş döşemişti ki burada huzur buldum. Babam kapıda koruma bulunması şartıyla burada kalmama izin vermişti. Batuhan abim, hastanenin arka bahçesinde olanlardan dolayı benden bir açıklama bekliyordu ve ben bu açıklamayı geciktirebildiğim kadar geciktirecektim...