Poyrazoğlu - Kabadayı Serisi (3)

1.Bölüm''Seni Ben Koruyacağım Kadir Poyrazoğlu...''

Tekrar merhaba...:)

Poyrazoğlu,yani Kabadayı serisi deli gibi yazmak istediğim bir seri ama korkuyorum beklediğinizi verememekten...Lütfen desteğinizi benden esirgemeyin oldu mu?

Atatürk'ü saygıyla anıyoruz...

Ellerim titreyerek ekliyorum...ben onları çok seviyorum,inşallah sizde benim kadar sever,onları kalbinizin bir köşesine konuk edersiniz...Bu gün ikisine bölüm ekliyorum ama bundan sonra hafta da bir bölüm Karaoğlu günü diğer günse Poyrazoğlu günü olacak...:)

Medyaya koyduğum şarkıyla dinlemenizi tavsiye ediyor ve lütfen küfürsüz yorumlarınızla görüşlerinizi bekliyorum küçük ailem...:)

Keyifli okumalar,oylarınızı ve yorumlarınızı heyecanla beklemedeyim..:)

1.Bölüm 

''Seni Ben Koruyacağım Kadir Poyrazoğlu...''

'' Senin İçin Yasak Dediler...

'Yasaklar Çiğnenmek İçindir' Dedim...

Senin İçin İmkansız Dediler...

'Önemli Olan...

İmkansızı Başarmaktır ' Dedim ''

Can Yücel

Kendimi bildim bileli hep bir şeyler için savaşan biri oldum. Savaştım hatta dövüştüm... Adil olmayan hayat mıydı yoksa o hayattaki sikik insanlar mı hala arada düşünmüyor değilim... Hayat adil diyen onca insanla karşılaştım... Onca insan onca hayal kırıklığı hatta ümitsizlik... Ne için? Çok azının kavgası gerçekti...

Çok azının hayalleri gerçekten kırılmıştı da yine de bir of demeyenleri gördüm. Ahlamayanı azdı anlayacağınız.

İnsandık işte beşerdik altı üstü de neden yeniliyorduk ki nefis denene...

Adam sandıklarımız diz boyu bataklıktı.

Kadın sandıklarımız diz boyu ihanetti de yine en perişanı onlardı. Ulan Allahsızlar diyesim geliyordu her seferinde, ulan kitapsızlar... Para siz de,doyumsuzluk siz de. Lüks evde yaşarlardı da hala garibanın sırtına binerlerdi ya. En son moda arabaya biner hala fakirin ekmeğine gözlerine dikerlerdi ya oyacaktım o gözlerini...ancak o zaman doyarlardı da bizim Allah'tan korkumuz vardı.

Yaratılırken özenilmişliğine saygımız vardı evelallah...

Dostum diyebileceğim ,sırtımı yaslayabileyeceğim sadece iki adam olması ne kadar komik gelse de ben onlara,onlar bana kan olmuştu. Aile olmak için kan bağı gerekmediğini çok önceleri biliyordum elbet ama bu iki can anlatmıştı bana kana değil yüreğe ihtiyaç olduğunu... Onura ihtiyaç olduğunu...

Ben hep yalnız olmayı severdim oysa... Çünkü insan en çok yalnızken kalabalıklaşırdı.

Karanlıktan hiç korkmadım çünkü yaşadıkça öğrendim ben , karanlık değildi korktuklarımız... Bilememekti... Görememekti... Oradaki gerçekleri , yalanları....Oysa bazen bilmemenin de ,ne büyük nimet olduğunu ,görmemenin ne kadar anlamlı olduğunu öğrettiler bana...Acıtarak...kanatarak...