Hepinizi çok seviyorum, iyi ki varsınız... Yorumlarınızı benden eksik etmeyin lütfen...
20.Bölüm
'' Serçeler Ağladığında Ölürmüş Ama Sen Hiç Ölme Serçem...''
''Seni Seviyorum Demek Değil Ki Marifet.
Önemli Olan O Kelimenin Tüm Sorumluluklarını Alabilmek...''
Can Yücel
Yağmur yağıyordu.
Yanımda başı omzuma düşmüş , uyuyakalan bir serçe vardı ama ne serçe... Bu kadının her halini sevmek ibadet gibiydi. O gelişiyle mucize olmuştu içimdeki küçük çocuğa, yaralı adama ve dahası kendine gülmeyi yasaklayan yetim Kadir'e.
''Serçem.''
O mavileri görmem lazımdı. Gökyüzümdü o bulutların arasına saklanmış mavileri... Özlemek hafif kalıyordu o maviler nefes almak için, yaşamak için tüm nedenim, tüm sebeplerimdi.
''Nasıl yaşadım ben o bulutlu mavi olmadan onca sene be serçe? Nasıl Kadir oldum da senin mavilerinden başka bir hayata merhaba dedim ki ben?''
''Seni düşüncesiz dev!''
Uyanmış birde cevap veriyordu ya bu kadını ne yapmalıydı ,nasıl sevmeliydi? Ah be serçe ne yapıyordun bana da bu kadar çok aşık oluyordum kirpiklerinden akan bakışa bile aşık oluyordum?
''Ne yaptım serçe?''
Bal gibi de biliyordum ne yaptığımı ama söylemeyecektim asla öldürürdü beni biliyordum. Tırsıyordum... Anında kaşları çatıldı. Bulutlar alevlendi. Şimşek çaktı çakacaktı ama bana.
''Bana bak Poyrazoğlu yasaklıyorum bundan sonra sana tüm ince düşünme,koruma iç güdüsünü... Daha ne varsa kaybet o duyguların hepsini yoksa seni alıp kaçıracağım,kapatacağım bir dağ başına görürsün o zaman.''
Bu sefer fena kızdırmıştım serçemi. Dudaklarımı ısırıp gülmemek için yutkundum. Bulut gözlerinden aşkı içtiğim kadınım korkuyordu ama bilmiyordu ben nasıl korkuyordum onu kaybetmekten. Kolundan çekip üstüme düşürdüm. Anında panikleyip kendini geri çekmeye çalıştı.
''Bilmiyorsun yuvasız olmak ne demek değil mi serçe?''
Karşı koymayı bırakıp bulut mavilerini elalarıma dikti. O bulutlar yaşlarla doldu.
''Serçe biliyor musun ben birilerini hep sevdim. Sormadım,neden demedim, hep sevdim ama beni bir tek babam sevdi be serçe.Bir de şu koca dünyada kara ve Derya'm sevdi. Hani gocunmuyorum sevmek de güzel ama insan arıyor bazen kendini sevecek birilerini... ''
İri mavi bulutlardan akan her damla yaşı parmak uçlarımla yakalayıp sildim.
O ağladı ben yandım...
O ağladı ben tükenip yeniden doğdum küllerimden bir anka kuşu gibi... Bilmezdi annesiz olmayanlar nasıl koyar annesizlik insana? Bilemezdi babasız olmak nasıl tüketir gün be gün insanı ve nasıl yakar ciğerlerine varana kadar?
'' Bir tek sen sevdin beni annem gibi... Bir tek sen sevdin beni babam gibi...Kardeşim hatta dostum gibi... Sen her şey oldun ve şimdi bana seni bırakıp gitmemin seni korkuttuğunu söylüyorsun ya...''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Poyrazoğlu - Kabadayı Serisi (3)
Roman d'amour"Mutluluğu sende bulan senindir, ötesi misafir..." "Yetime mi yetiyor lan gücünüz? Ben de Poyrazoğlu'ysam, ya ben kazıyacağım sizi bu dünyadan, ya da siz beni!" ****** "...
