Poyrazoğlu - Kabadayı Serisi (3)

17. Bölüm ''Aşk Dedi Şair,Kadının Tüm Varoluşudur...''

Merhaba...güzel yürekli ailem...İnşallah hepiniz iyisinizdir...çok özledim ama ya sizleri...:)

Bölüme eklediğim müzikle okumanızı tavsiye ediyor ve tabii ki sevginize deli gibi ihtiyaç duyuyorum...özledim sizleri...keyifli okumalar...:)

17.Bölüm '' Aşk Dedi Şair,Kadının Tüm Varoluşudur...''

''Bu Dünyada Olduğun İçin Teşekkürler;

Baştan Ona Bakıp Da Senin,

İçinde Bulunabileceğini Düşünemezdim...''

Franz Kafka 'Milena'ya Mektuplar'

Gideceğimiz yere varana kadar omzuma düşmüştü başı...Uyuya kalmıştı.Ve ben insan ve bir adam ve hatta tüm yaratılmışlar içinde en mutlu olandım.

Çünkü izlediğim o...

Sevdanın adı o...

Nefes alışlarının bile ruhumda depremler yarattığı bir tek O'ydu...Araba park ettiğinde gözlerini aralayıp mahmur mahmur bana bakan candı o.

''Geldik...''

Derya arkasına dönüp benimle göz göze geldi.Kocaman bir bahçe..kapının önü korumalarla doluydu.Muhtemelen evde tutuyorlardı Hakkı'yı ama evin neresinde?

Herkes tek tek çıktı.

''Derya ve ben korumaları hallederiz sen ve diğerleri de içeriyi halledin Kadir.''

Derya bana bakıp göz göze geldiğinde ve bu bakışmaya karada katıldığında zaten plan yapılmıştı.Derya 6 kişinin arasına birden dalınca adamların dikkati dağıldı.Silahlarına elleri değmeden Demir'de atıldı.Kahkaha atarken bir de önüne çıkan adamlara teker teker yumruk sallıyordu.

''Yuh...Kadir abi bu adamlar insan mı?''

Cengiz'in söylediğine Naz çoktan kahkaha atarken mırıldandı.

''Sen bir de beni gör yavrum.''

Cengiz'in yanakları kızarmaya başladığında Ezo kapıya dayanmıştı bile.

Serçem ah serçem...

Kapı biz çalmadan açılınca elim havada kaldı.Kapıda karşılaştığım lavuğa yumruğu geçirdim.Arkamdan söylenen abla-kardeşe dönüp tek kaşımı kaldırdım.

''Ne?''

Ezo'nun kaşları çatıldı. Naz gülmemek için dudaklarını ısırıyordu.

''Bıraksaydın da ben vursaydım...avucum kaşınıyordu.''

Kendime çekip alnından öptüm.İçeriye girip etrafı kolaçan edecekken sol yanımdan hızla gelen şeyi fark etmeden Ezo ikimizi yere savurdu.Üstüme düşen Ezo o kadar güzeldi ki...

''Yerde yuvarlanmayı bıraksanız...biliyorum gençsiniz,aşıksınız,kanınız kaynıyor falan filan ama bunu biz görmesek de olur...Benimki kızarıyor hemen...''

Ezo söylene söylene üstümde doğrulup oturduğunda aklımda ne Nazmi ne Hakkı kimse kalmamıştı.Belinden tutup onu kaldırdığımda yanımızda biten çam yarmasına aynı anda yumruğu çaktık.Bu kadın mucize gibiydi.