Poyrazoğlu - Kabadayı Serisi (3)

''Ben Yanmazsam,Sen Yanmazsan...Biz Yanmazsak...''

Merhaba...güzel ailem... Artık son alıntıyla geldim...İnşallah haftaya bugünlerde yeni bölümleri yayınlayacağım...:)

Kabadayı serisini yazmaya başlamam Thor'u izlerken ben bu adama bir şeyler yazmalıyım diyerek başladı.Ve sonrası geldi... Benim adamlarım 'adam gibi adam'olmakla ilgili söyleyeceği çok şey olan adamlar...Dilerim bu hikayeler boyunca hep beraber olur ve bana yorumlarınız ve oylarınızla eşlik edersiniz.

Bu hikaye hepimizin küçük ailem...:) Ben yazıyor olabilirim ama yazdıran sizsiniz ve o güzel yorumlarınız...:)

Alıntıyla başbaşa bırakıyor ve yorumlarınızı,oylarınız bekliyorum..:) Haftaya bölümde görüşmek üzere.:)

Medyaya koyduğum şarkıyla dinleyerek okumanızı öneririm... Keyifli okumalar... :)

Alıntı

''Ben Yanmazsam,Sen Yanmazsam,Biz Yanmazsak...Nasıl Çıkar Karanlıklar Aydınlığa...''

''Hemen onu bırak yoksa Allah yarattı demem...''

Geçmiş karşıma birde sırıtmıyor muydu ibne herif?

''Yiyorsa gel de al lan ibneni...''

Yok,benim mahkumiyet bitmezdi arkadaş valla billahi bitmezdi. Bu orospu çocukları gibi beşerler oldukça yiyecektim ben cezayı yiyecektim müebbeti...

''Bak canını yakmak istemiyorum... Kızmamışken bırak Derya'yı...'' Yavşak yavşak gülmüyor muydu birde usturanın ucunu boğazına dayamıştı ya ondan çok benim canım yanıyordu.

''İsme bak...Lan Derya diye erkek ismi mi olurmuş?'' Aha sıçtık valla. Derya kafasıyla arkaya hızla çarpıp adamın burnunu kırması bir de yetmemiş gibi üstüne atlayıp yüzüne Allah ne verdiyse geçirmeye başlamasın mı?

Demir hala gülüyor Derya adamın yüzüne yeniden şekil verirken... Ben donmuş Derya'ya bakıyordum. Uzaktan duyulan gardiyanların adım sesleriyle Derya'yı adamın üstünden kaldırıp ben devraldım.

Zaten sinirimi bozmuştu. Adi pezevenk koğuşa gelen yeni yetme bir çocuğu tuvalette sıkıştırmasına izin vermedi diye Derya'yı usturayla doğrayacaktı aklınca...Aklına soktuğum. Ben bu dünyada yaşadığım,nefes aldığım müddetçe ne Demir'in ne Derya'nın kılına zarar gelemezdi...

Gardiyanların doluşmasıyla sırtımda,kaburgalarımda hissettiğim darbelere hazır değildim de nefesim kesilene kadar yılmadım. Ta ki başıma gelen darbeye kadar...

Yerden sürüklenerek iki gardiyanla uzaklaştırılırken son bir güç bizim delilere baktım. Kırptığım göze bakıp ağızları şaşkınlıkla ayrılırken ben hala Derya'nın bakışlarındaydım...

'Gücenme bana çocuk...' Kalmış şurada çıkmasına 1 ayı, onun yakılmasına izin mi verecektim... Hem onun özleyeni vardı bekleyeni....

Ben yanmazsan,sen yanmazsam,biz yanmazsak...Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa....