Poyrazoğlu - Kabadayı Serisi (3)

''Kavga Da Aşk Ta Bizden Sorulur Koçum''

Merhaba...:) Yağmurlu bir günde biraz Kadir yazmışken sizle de paylaşayım istedim. Kadir Poyrazoğlu tanıdıkça ,yazdıkça kendimi ona daha fazla kaptırdığım bir karaktere dönüşüyor ve ben heyecanla sizle paylaşacağım günü bekliyorum...:)

İnşallah siz de benim kadar seversiniz onu... Medyaya koyduğum şiirle okumanızı tavsiye ediyor ve tabii oy ve yorumlarınızı benden esirgemezseniz çok mutlu olurum... :)

Keyifli okumalar...Yarın yeni bölümlerle diğer hikayelerimde görüşmek üzere...Mutlulukla ve sevgiyle kalın... :)

Alıntı

''Kavga Da Aşk Ta Bizden Sorulur Koçum...''

Yalnızlık ne zaman katlanılır olur bilir misiniz?

Kalabalıklar da ... Çünkü insan anlamak istemese de aslında en çok kalabalıkta yalnızdır... 

Kimsesizdir...

Boynuma yağlı ilmeği geçirmek istedikleri o anda anlamıştım ölümden gayri her şey yalandı ya bir de aşk gerçekti en az ölüm kadar...

Yanımda avukatım olarak kalan ağlamamak için dudaklarını ısıran küçük bir kadın vardı.

Adını aşk koyduğum küçük bir beden...

Ne yazık ona bir kere bile doyasıya sarılamamış,öpememiştim...

Geçen sefer ki gibi değildi... Bu sefer can yanmıyordu bu sefer can gidiyordu,canım gidiyordu...

Ve bu küçük kadın Ezo ... beni kurtaramadığını sanıyor ve daha çok kahroluyordu. Ah bir bilseydi ben daha onu ilk gördüğüm anda kurtulmuştum. Ben onun ilk gözlerini gördüğüm an anlamıştım zaten yaşamak adına ne varsa bir tek onda olduğunu...

O ağlıyordu...

Ben ölüyordum...

O ağlıyordu...

Ben tükeniyordum...

Bir kadının masumiyeti göz yaşlarıydı ve bu küçük kadın bana avaz avaz bağırıyordu...Seni seviyorum diye...

Yüreğim sancıdı... Tekledi...

Oysa ne çok isterdim saçlarına çiçek takmayı...

Oysa ne çok isterdim kokusuyla bayram havası bürüsün ciğerlerime....

Ama olmadı be bahar bakışlım... Olmadı...

Affet beni demek istedim...

Oysa ne çok isterdim o dudaklarına öpücükler bırakmayı...

En kötüsünü beklerken bir ses yankılandı odada...

''Tanık konuştu...'' 

Duyduklarımdan değildi sevinmem,ondan gitmeyecek olmaktı...Onun gözlerinde ki sevinçtendi. Şimdi bahar bakışlı kız belki bir şansımız olabilir...

Şimdi... Ne dersin...? 

Dedim gözlerimle...İçim titredi. O bahar bakışları beni buldu...

Seninim dedi... 

Ölümden sonra bile... seninim ...

Buğulu bakışlarında ki kabullenişle doğdum tekrar , tekrar ve tekrar....