Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 3

POV: Harry
Zodra ik de deur achtereen sluit hoor ik Louis zachtjes snikken aan de andere kant. Even krijg ik een brok in me keel. Het is hartverscheurend om hem zo te horen huilen. Maar al snel slik ik hem weg. Ik heb geen medelijden met hem.. Dat zou er nog bij moeten komen. Ik loop naar beneden en zie de jongens al op de bank zitten. 'Deed hij moeilijk?' Vraagt Liam. Ik schud mijn hoofd. 'Hij is gewoon bang' zeg ik terwijl ik me tussen hen in laat zakken. 'Hij is al helemaal bang als ik bij hem ga slapen overmorgen' zegt Zayn grijnzend. Ik geef hem een waarschuwende blik. 'Wat is er Hazz? Heb je medelijden met kleine Louis?' Vraagt hij plagerig. 'Doe nou maar rustig met hem, hij hoeft geen trauma' zegt Niall. Zayn kijkt hem beledigend aan en slaat koppig zijn armen over elkaar.

'Maar om even tot zaken te komen guys, we kunnen weer een tijdje voor uit als we dat geld voor Louis hebben' zeg ik. 'Wie zegt dat zijn ouders zo'n hoog bedrag gaan betalen? We vragen een half miljoen' zegt Liam. 'Ik weet het wel zeker' zegt Niall waarna hij en krant onze kant op gooit. We grijnzen als we de voorpagina zien. Het staat er als een grote kop. 'JONGEN LOUIS TOMLINSON VERMIST'. We lezen het stukje en zijn moeder is tot alles in staat om zoon lief terug te krijgen. 'Waarom staat er niks over z'n vader?' Vraagt Zayn. 'Misschien zijn ze gescheiden ofzo' zeg ik terwijl ik me goed in de kussens van de bank laat zakken. 'Hebben we nog andere problemen?' Vraag ik. 'Ja, de politie heeft ons in de smiezen gekregen toen we een maand geleden inbraken in Rotterdam, ze hebben camera beelden en wij zijn te zien, ze zijn gisteren een onderzoek gestart. 'Fuck.. Malik jij zou die camera's toch onschadelijk maken?!' Zeg ik kwaad. 'Calm down Hazz, foutje' zegt hij. 'Door dat foutje zitten we nu wel in de shit' zeg ik zuchtend. De jongens en ik breken alleen maar in bij mensen voor geld. De meeste jongens gaan in onze situatie aan de drugs en dealen maar dat duurt ons te lang. Als we gewoon een bank overvallen hebben we in 1 klap vet veel money. 'We moeten gewoon goed opletten en altijd een wapen op zak hebben' zegt Liam. Ik knik. We maken de voorraadkast met de wapens bijna nooit open, alleen als het echt moet halen we ze eruit. 'Zullen we Louis even laten weten hoe erg zijn mammie hem mist?' Vraagt Liam. We stemmen allemaal toe en lopen met de krant naar boven.

POV: Louis
Frustrerend pruts ik aan de ketting om mijn voet. Hij gaat maar niet los! Stom ding! Ik heb intussen al alle mogelijker manieren geprobeerd om los te komen. Ik plof zuchtend neer op het bed. Ik geef het op.. Dit heeft toch geen zin. Ik kijk naar het plafon en probeer het gezicht van mijn moeder voor me te zien. Ook al heb ik met haar niet zo'n sterke band als ik met mijn vader had.. Ik mis haar wel heel erg. 'Het spijt me mama.. Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Wie kan me helpen?' Fluister ik waarna er weer een traan uit mijn ooghoek ontsnapt. Ruw veeg ik hem weg. Met janken schiet ik echt geen ene drol op. Ik moet oplossingen bedenken.. Want ooit kom ik hieruit.. Alleen de vraag is wanneer. Ik blijf nog een tijdje op mijn rug liggen als de deur open word gedaan. Ik een fractie van een seconde zit ik recht. Nu staan ze alle 4 in "mijn kamer". Ze lopen naar binnen en gaan naast elkaar voor me staan. Ik slik hoorbaar. Waarom zijn ze er allemaal? Dit is niet goed.. Dit kan niet goed zijn.. Damn't.. 'Lees dit maar eens zegt Niall als hij me een krant toegooit. Ik pak hem aan en lees de voorpagina. Zodra ik de voorste kop lees denk ik even dat ik moet overgeven. Mijn hoofd is leeg en mijn mond lijkt ineens wel 10 keer droger dan normaal. Ik laat hem uit mijn handen vallen op het zachte dekbed en staar ze aan. 'ik moet naar huis' zeg ik. De jongens kijken elkaar even aan en barsten daarna in lachen uit. 'Hoe dacht jij hier dan weg te komen mannetje?' Vraagt Zayn terwijl hij dicht bij me op bed gaat zitten. 'Jullie begrijpen het echt niet.. Ik moet echt weg!' Schreeuw ik en ik probeer weg te rennen maar de ketting om mijn voet herinnerd me dat ik aan bed vastgenageld zit. Ik ruk aan de ketting maar hij laat niet los. 'Fuck' zeg ik verstikt van de tranen met mijn gezicht in mijn handen. Vlak daarna drukt Zayn me hardhandig op bed waardoor een pijnlijke kreun mijn mond verlaat. 'Laat me gaan!' Schreeuw ik in paniek waarna een harde pets op mijn wang volgt. 'Bedaar een beetje Tomlinson' zegt Harry op een rustige kill toon. Een toon de niet bepaald iets goede voorspelt. 'Guys, ik denk dat we hem even moeten leren wat er gebeurd als je een grote bek hebt tegen ons' zegt Liam. Iedereen begint te grijnzen en ze lopen langzaam mijn kant op. 'Nee.. Nee..' Kreun ik fluisterend. Harry gaat aan de rechterkant van het bed zitten en Liam aan de linkerkant. Ze houden mijn armen omhoog en Zayn trekt mijn shirt uit. 6 handen betasten mijn blote bovenlichaam. 'Mooi lichaam hoor, mag je best trots op zijn' zegt Zayn met een zieke grijns op zijn gezicht. Mijn armen worden intussen nog steeds omhoog gehouden door Liam en Harry. Ze strelen mijn borst en kietelen af en toe zachtjes in mijn zij. Iets waar ik totaal niet tegen kan. Ik giechel zachtjes en schud wild mijn hoofd maar er is geen ontkomen aan. 'Iemand kan niet tegen kietelen' zegt Liam plagend. Alsof dat niet genoeg was gaat Zayn nu languit op me liggen en geeft kusjes aan de onderkant van mijn buik tot aan de rand van mijn broek. Hij kijkt mij even aan en ik kijk hem nog smekend aan maar dan trekt hij mijn broek al omlaag zodat ik nog alleen in een boxer lig. Harry drukt intussen een kusje op mijn neus en Liam in mijn nek terwijl hun handen me overal aanraken waar ze maar kunnen. 'Alsjeblieft..s-stop' zeg ik zachtjes. Maar ze luisteren niet. Als ik harder begin te spartelen knijpt Zayn gemeen in mijn arm. 'Welk deel van meewerken begrijp jij niet?' Vraagt hij streng.

Na voor mijn gevoel een uur versteken kruipen ze eindelijk van me af. 'Zoals ik al eerder zei.. Wij hebben vanavond nog plezier samen' zegt Harry. Ik kan hen alleen maar aankijken. 'Mag ik mijn shirt terug?' Vraag ik hoopvol maar ze schudden nee. Dat was ook wel te verwachten. 'Zonder ben je veel leuker'. 'Tot later Sweetheart' roept Liam en ze sluiten de deur achter zich. Niall stond de hele tijd achter in de kamer toe te kijken. Ik hijs vlug mijn broek omhoog als hij naar me toekomt lopen. Ik kijk hem aan maar zie hem door een waas van tranen. 'Laat je maar gaan het is oké' zegt hij. En op dat moment kruip ik in zijn armen en streelt hij mijn blote rug. Gek genoeg stromen de tranen niet over mijn wangen.. Misschien komt dat later nog wel.. Wat overkomt mij hier toch allemaal..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------