Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 49

POV: Harry
Vanmorgen ben ik al vroeg weggegaan terwijl Louis nog lag te slapen. Vandaag hoeft hij niet te werken en ik wilde hem niet onnodig wakker maken. Het was dan ook bijzonder moeilijk om niet terug bij hem in bed te gaan liggen. Hij lag er zo schattig bij. Nadat ik hem een zoen op zijn hoofd heb gegeven ben ik vertrokken. De enige die al beneden was, was Zayn. Hij heeft inmiddels ook een baan gevonden en vandaag is zijn eerste werkdag. Inmiddels heb ik een parkeerplek gevonden en loop ik met lood in mijn schoenen de Starbucks in. Na die vergissing met Elise gisteren weet ik eerlijk gezegd niet goed hoe ik haar onder ogen moet komen. Ook al zal het vast wel zijn weg vinden later op de dag. Ik hang mijn jas op en ontmoet vrijwel gelijk de ogen van Elise. Ze had wel lef genoeg om vandaag naar het werk toe te gaan maar het schaamrood kan ik nu al op haar wangen zien. 'Morgen' zeg ik. Ze mompelt iets terug wat op goedemorgen lijkt. We gaan maar gewoon aan het werk zoals we altijd al doen. Het enige verschil is dat we niet tegen elkaar praten. Wat moeten we anders?

Voor de rest verloopt de dag zoals hij altijd doet. Er komen veel klanten die ik moet helpen en eigenlijk is er niets opmerkelijks. Ik heb stille hoop dat Louis langs komt op zijn vrije dag om iets te bestellen. Dan zou ik mij in ieder geval een stuk minder alleen en ongemakkelijk voelen. Maar vooral omdat ik verlang om zijn stem te horen en zijn glimlach te zien. Doordat we nu allebei een baan hebben, hebben we nauwelijks tijd om nog iets leuks te doen samen. Dat is wel belangrijk in een relatie. Dat je tijd voor elkaar maakt. Ook al heb ik wel een grote verrassing voor hem. Met name door dat telefoontje dat ik gisteren heb gepleegd. Ik weet zeker dat hij het wat vind. Ik ben zo diep in gedachten verzonken heb dat de tijd razendsnel is gegaan. Nu is het alweer 5 uur. Ik pak mijn jas en sta op het punt om naar mijn afspraak te vertrekken. Dan kunnen we veder onderhandelen. Net als ik wil weglopen hoor ik mijn naam achter me. Ik draai me om en zie Elise daar staan. 'Hé elise'. 'Ik wilde nog even zeggen dat het me spijt van gisteren, ik ben gewoon heel dom en naïef'. 'Je bent niet dom Elise, ga daar nu niet aan twijfelen' zeg ik. 'Als ik hetero was en Louis niet mijn vriend was, was ik wel op je afgestapt'. 'Meen je dat echt Harry?'. 'Ja, je bent een hartstikke leuke meid en je bent een goede collega' zeg ik. 'Je bent lief Harry.. Mag ik misschien een knuffel?' Vraagt ze. 'Sure'. Ik sla mijn armen om haar heen. Maar ze laat niet los. 'Elise?' Vraag ik. Ze heft haar hoofd op en kijkt me grijnzend aan. 'Ach fuck it' fluistert ze waarna ze haar lippen ruw op de mijne drukt.

POV: Louis
Ik heb de auto van Liam en Zayn geleend aangezien Harry de onze nodig had vandaag voor zijn werk. Ik zit met zweethanden en een bonzend hart achter het stuur. Ik weet niet eens waarom ik zo nerveus ben want ik kan Harry vertrouwen. Ik ben gewoon bezorgd over dat telefoontje. Oke ik geef toe.. Dat is niet helemaal waar. Ergens in mijn achterhoofd heb ik natuurlijk wel een vermoeden. Ook al wil ik dat zelf geen eens geloven. Aangekomen bij de Starbucks parkeer ik de auto en loop erheen. Bij iedere stap lijken mijn benen wel zwaarder aan te voelen. Ik kan er niets aan doen.  Ik haal diep adem en loop naar binnen. Eenmaal daar denk ik even dat ik niet goed word. Mijn maag draait zich om en mijn adem blijft achter in mijn keel stoken. Harry staat daar te zoenen.. Met een meisje notabene..

Ik voel hoe mijn ademhaling moeilijker word en mijn hart als een razende tekeer gaat. Ik knipper een paar keer met mijn ogen maar het beeld gaat niet weg. Laat dit een nachtmerrie zijn. Laat dit alsjeblieft een nachtmerrie zijn! Als Harry haar ruw van zich af duwt ziet hij mij staan. Zijn ogen worden groter en zijn mond valt open. Nu pas voel ik hoe tientallen tranen over mijn wangen naar beneden glijden. 'Louis ik..' Begint hij maar ik schud mijn hoofd en been weg. Mijn hoofd is leeg. Geen gedachtes niks. Alleen maar ongeloof. 'Louis wacht! Dit is niet wat je denkt!' Zegt hij terwijl hij me bij mijn arm pakt. Ik ruk me los en ren de straat op. 'LOUIS PAS OP!' Roept Harry. Vlak daarna voel ik een harde klap die mijn hoofd laat duizelen waarna een stekende pijn in mijn arm volgt. Ik lijk even te zweven en mijn ogen houd ik gesloten. Als ik ze open zie ik dat ik op de motorkap van een auto lig. Ik word opgetild en op de grond gelegd. Ik kijk in de betraande ogen van een wazige Harry die in paniek om zich heen schreeuwt en zijn hand onder mijn hoofd legt. 'Louis blijf bij me' hoor ik hem zeggen. Daarna vallen mijn ogen dicht en word alles zwart
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Next chapter for you guys!
LoveYouu❤️❤️