Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 35

POV: Louis
'Vooruit Liam plankgas!' Schreeuw ik. Luke kijkt inmiddels ook met reusachtige ogen naar wat er zich achter ons afspeelt. Dat kan ik vanaf hier helemaal zien. Liam en Zayn rijden zo snel als ze kunnen maar toch komen de jeeps ban Roy steeds dichterbij. Het zijn er ook 4 en wij hebben er maar 2. 'Grijp die Louis en laat de rest lopen!' Hoor ik iemand van hen schreeuwen. 'WAT?!' Zeg ik. Harry trekt me naar achter en haalt zijn pistool uit zijn achterzak. 'Oké genoeg gespeeld mannetjes!' Roept hij. Voordat ze nog iets kunnen zeggen schiet hij al de banden lek van hun jeeps. Ze komen direct tot stilstand en werpen nog een aantal scheldwoorden onze richting op. 'Altijd weer even aardig' mompelt Harry. Hij komt naast me zitten en aait over mijn haar. 'Alles oké?' Vraagt hij. Ik knik zacht. Ondanks dat er vast uit zal zien als een pasgewassen laken. We rijden nog een tijdje door op top snelheid totdat we bij het vliegtuig zijn aangekomen. Daar stoppen we de jeeps naast elkaar en klimmen eruit. 'Alles goed met iedereen?' Vraagt Niall. Iedereen knikt maar ik staar naar de grond. 'Wat is er Lou?' Vraagt Luke. ' Hij wil mij.. Specifiek mij wil hij hebben' zeg ik. 'Hoe kom je daar nou bij?' Vraagt Zayn verschrikt. 'Ik heb het toch zelf gehoord net.. Die mannen zeiden tegen elkaar dat ze alleen mij moesten pakken en jullie moesten laten lopen'. Ik zie hoe iedereen elkaar hulpzoekend aankijkt. 'Wisten jullie dit?' Vraag ik. Iedereen kijkt beduusd naar de grond. 'Ja hé.. Jullie wisten dat gewoon en jullie hebben me niks vertelt!'. 'Het was beter dat je van niks wist' zegt Harry. 'Mijn liefde en beste vrienden die een geheim voor me hebben.. Te misselijk gewoon!' Roep ik waarna ik weg ren.

'Louis kom terug!' Hoor ik Harry roepen maar ik ren gewoon door. Aangezien iedereen toch maar denkt dat ik voor het grijpen ben kan ik net zo goed door rennen. Ik kijk over mijn schouder en zie iedereen achter me aanrennen.. Maar dan ook echt iedereen. Ik sla rechtsaf en loop tegen een deur aan die ik open. Ik wil even alleen zijn. Even mezelf afsluiten voor een momentje. Iedereen trekt alleen maar aan me. Alsof ik geen persoon meer ben maar een iets wat je voor jezelf kan houden. Ik zucht diep en loop in de ruimte waar ik in verzeild ben geraakt. Hier staan heleboel hoge dozen en kisten. Ook hangen er veel touwen van het plafon naar beneden. Geen idee waar die voor dienen. Dit is denk ik het magazijn van het vliegveld. Ik loop wat rondjes tot ik plots een geluid achter me hoor wat op voetstappen lijkt. 'Hallo? Is daar iemand?' Vraag ik. Geen gehoor. Ik haal mijn schouders op voor mezelf en loop door. Maar na een tijdje hoor ik het opnieuw. Ik draai me om en sluip zachtjes terug aar waar ik het geluid hoorde. Ik lijk wel gek. Als ik om het hoekje kijk voel ik opeens een hand voor mijn mond. 'Als je gewoon mee werkt lijd je minder pijn' fluistert diegene vals in mijn oor. Roy again! Ik bijt hard in zijn hand waardoor hij me loslaat en een kreet slaat.

' hoe weet jij toch telkens waar ik ben?' Vraag ik terwijl ik achteruit loop. 'Die avond toen je bij me sliep heb ik een zender op je shirt geplakt waardoor ik je overal zou kunnen volgen.. Alleen in het oerwoud had ik geen bereik en was je moeilijk te vinden' antwoord hij. 'Laat me toch met rust! Waarom doe je zoveel moeite om mij te vinden?' Vraag ik terwijl ik de hoge kisten opklim. Hij komt gewoon achter me aan. 'Omdat ik jou wil hebben, heb je het nog steeds niet door? Arme arme Louis.. Wat ben je toch stom soms' zegt bij grijnzend. Inmiddels zijn we boven op de kisten gekropen als ik nu zou springen zou ik geheid er een gebroken arm of been aan overhouden.. Of erger. 'Geef je over Louis.. Je kan nergens meer naartoe'. 'Ik zal nooit van jou worden.. Ik ben van mezelf en ik maak hier en nu mijn keus!' Schreeuw ik. Ik grijp een touw wat achter me hangt aan het plafon en slinger soepel naar de andere kant van het magazijn. Het touw houd ik in mijn handen zodat Roy me niet achterna kan slingeren. Maar inmiddels heeft hij aan ander touw gepakt en komt op me af. Met als gevolg dat ik weer ergens anders heen slinger. Als we langs elkaar komen pakt hij mijn touw vast en trekt me hard naar me toe zodat ik mijn evenwicht verlies en naar beneden glijd. Net zover tot ik aan het uiteinde van het touw hang. Hij glijd langzaam naar beneden en stopt bij mij. 'Als ik je niet kan krijgen., dan niemand! Weet je zeker dat je niet vrijwillig met mij mee wilt gaan?' Vraagt hij. 'Ik sterf nog liever' zeg ik briesend. 'Je hebt het zelf gewild. Dag Louis' zegt hij grijnzend. Hij maakt mijn handen los van het touw en ik val. Ik val de diepte in met mijn ogen gesloten. Ik hoef niet te zien hoe ik mijn dood tegemoet val. Maar ik voel niet de harde vloer en open mijn ogen weer. Ik kijk in 2 lieve ogen die vol tranen staan. Ik ben zojuist in de armen van mijn vriendje gevallen.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tja en toen? Dat schrijf ik in mijn volgende hoofdstuk 😂
Lost of love! ❤️❤️❤️