Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 53

POV: Louis
Richard duwt me het huis binnen waar ik ooit gewoond heb. Hij trekt me op de bank en gaat met mijn moeder voor me staan. Ik zeg niks maar kijk heb enkel aan. Woede en haat spelen zich af in mijn hoofd.. Maar het ergste is nog wel het verdriet wat zich binnenin mijn hart bevind. 'We hebben een aantal regels Louis.. Jij moet je daar strikt aan houden' zegt mijn moeder. Ik zucht en staar naar de punten van mijn schoenen. Richard trekt mijn hoofd aan mijn haren weer omhoog. 'Regel 1.. Je kijkt ons aan als je tegen ons praat' sist hij. Ik geef hem de meest dodelijke blik die ik kan opzetten wat leid tot een klap in mijn gezicht. 'Auw lul!'. Hij geeft me nog een klap waardoor ik van de bank val. 'Die had je meer dan verdient!' Schreeuwt hij. Ik sta op en ga dreigend voor hem staan. 'Denk maar niet dat ik bang voor jou ben' zeg ik zelfverzekerd. Hij lacht even sarcastisch. 'Dat zou ik maar niet te snel hardop zeggen' zegt hij. Hij geeft me opnieuw een duw waardoor ik achterover op de bank val. 'Regel 2, mij blijf je gewoon noemen zoals je altijd deed maar Richard noem je vader'. 'WAT?!'. 'Je hebt je moeder gehoord' zegt Richard. 'Maar hij is mijn vader niet!' Roep ik uit. 'Vanaf nu doe je maar of dat wel zo is' zegt mijn moeder. 'Ik heb al een vader! En Richard kan zijn plaats niet innemen.. NOOIT!' Schreeuw ik waarna ik mijn armen over elkaar sla. Ik zie de blik in mijn moeders ogen veranderen. Ze knipt met haar vingers en voor ik iets kan zeggen pakt Richard me stevig vast en sleurt me de trap op. Naar mijn oude kamer. Hij smijt de deur dicht en loopt dreigend op me af. 'Je hebt wel lef mannetje' sist hij met ingehouden woede. 'Dat kan ik van jou niet zeggen' zeg ik. Hij versnelt zijn pas en staat binnen 2 seconden voor me. 'Ik waarschuw je.. Wees minder brutaal' zegt hij duister. 'Welk recht heb jij om je mijn vader te noemen? Ik kan je beter vuilniszak noemen, past wel bij je'. Dat was de druppel. Richard pakt me ruw op en smijt me hard tegen de muur. Hij geeft me harde klappen in mijn gezicht en geeft een aantal trappen in mijn buik waardoor ik naar adem snak. 'Waar is dat lieve vriendje van je nu dan?!' Schreeuwt hij waarna hij me optrekt en me hard op mijn neus slaat. Hij raakt me overal waar hij me maar raken kan totdat ik door mijn benen zak van de pijn. Hij laat me daar zomaar liggen.. Als een hoopje ellende. 'Vanavond blijf jij hier ZOON' zegt hij waarna hij de kamer verlaat en de deur op slot draait. 'Klootzak' fluister ik voor mezelf. Met veel moeite sta ik op en strompel naar mijn bed. Mijn neus bloed en mijn hele lichaam doet pijn. Ik wist niet eens dat je op zoveel plekken tegelijkertijd pijn kon hebben. Ik pak een aantal tissu's uit het laatje van mijn nachtkastje en stop die in mijn neus. Dat stopt het bloeden. Morgen verzorg ik mijn wonden wel beter in de badkamer. Ik heb niet de kracht om mijn pyjama aan te trekken en val met kleren en al in slaap. Mijn laatste gedachten? Is het beeld van Harry die me kust en zegt dat hij van me houd.. Zoals het hoort te zijn.

POV: Harry
'Oke weet iemand waar Louis moeder woont?' Vraagt Niall. Iedereen schud zijn hoofd. Inmiddels zijn we weer thuis gekomen om te debatteren. 'We kunnen het ook opzoeken, gewoon naar Google gaan en Tomlinson intypen' zegt Liam. Luke pakt de laptop van tafel en gaat wat zoeken. 'Ja hier heb ik het! Een vrouw wiens man is overleden met een zoon van 17, Louis William Tomlinson'. 'Dat is hem' zeg ik. 'Maar nu? Die moeder en Richard weten niet dat wij weten dat Louis daar is' zegt Zayn. 'We hebben toch zeker wapens? Dan kunnen we toch dreigen ze neer te schieten als ze Louis nier vrijlaten?'. 'Nee Liam slecht idee!' Roep ik. 'Nee Harry juist goed idee! Hoe moeten we hem andere bevrijden? Ze willen echt niet met ons praten dus dan maar op de harde manier' zegt Zayn. 'Oke.. Maar we dreigen alleen, Louis zou het niet leuk vinden als we heb vermoorden' zeg ik. 'Vooruit, morgenavond gaan we erheen, wij leiden ze af en Luke zoekt Louis' zegt Niall. We knikken en ik staar in gedachten voor me uit. Het komt goed Lou, als dit achter de rug is heb je wel genoeg ellende in je leven gehad.
-------------------------------------------------------
Jullie mogen alweer de bus bedanken😂
Dat is de enige tijd dat ik kan schrijven. LoveYouu❤️❤️❤️