POV: Louis
Ik pak mijn spullen en loop met Harry naar beneden. Daar staan Richard en mama nog steeds onder schot. Voor het geval ze weer een onverwachte wending plegen. Pas als we beneden staan wenk ik de jongens die achter ons komen staan. 'Vaarwel mam' zeg ik nog. Ze loopt op me af en legt haar hand even op mijn wang. 'Heb een goed leven Louis.. Ik hoop dat je vind wat je zoekt'. 'Dat heb ik al gevonden' zeg ik terwijl ik Harry's hand pak. Ze knikt kort en haalt haar hand weg. Richard kijkt de andere kant op eh verroert zich niet. Dat komt waarschijnlijk omdat Niall nog steeds een geladen pistool in zijn handen heeft. Liam opent de deur en we lopen met z'n allen naar buiten. Zodra we iets verder van huis zijn vallen de jongens me in de armen. Luke slaat zijn armen stevig om me heen en even lijkt het alsof hij me nooit meer los zal laten. 'Ik heb je gemist Louis' zegt hij. 'Ik jou ook Luke'. Dan is Niall aan de beurt. Hij houd mijn achterhoofd stevig vast en ik voel zijn schouders zachtjes schokken. 'Ik dacht echt dat we je kwijt waren' snikt hij. 'Het is goed Nialler.. Ik ben terug en dit keer voorgoed' zeg ik. 'Lou je had jezelf moeten zien net, je was ongekend dapper' zegt Zayn. 'Het klinkt heel gek maar ineens voel ik me 10 kilo lichter nu ik dit allemaal gezegd heb' zeg ik. 'Je bent ook net een oester wat dat betreft.. Als je iets dwars zit praat je er nooit over, nu kwam alles er in 1 keer uit' zegt Harry als hij een arm on me heen slaat. Ik bloos zacht en we lopen naar de auto's. Harry rijd met onze auto naar het eerste politie bureau wat we tegenkomen. 'Vind je het eng om je verhaal te doen?' Vraagt hij. Ik denk even na maar schud dan mijn hoofd. 'Nee Hazz.. Ik ben niet langer bang meer'. Hij pakt mijn hand en geeft er een zacht kneepje in. Ik glimlach naar hem en we stappen de auto uit.Eenmaal binnen vertel ik dat ik aangifte wil doen tegen Richard en laat al mijn blauwe plekken en wonden zien. Ze stellen mij en de jongens een aantal vragen in een aparte kamer waarop we moeten antwoorden. Ook vertel ik precies hoe alles begon hey hoe het eindigde. Ze wilden wel het pistool in beslag nemen maar daarna mochten we gaan. Na anderhalf uur. Als we buiten staan snuif ik de frisse lucht op. De lucht van pure vrijheid. Alsof ik eerst puur vergif inademende vol ellende en pijn en nu verse schone lucht. 'Laten we naar huis gaan' zegt Harry. Ik knik en we stappen opnieuw in. Alleen het gekke is.. Harry rijd een weg die ik helemaal niet ken. 'Uhm Hazz? Dit is de weg naar ons huis helemaal niet' zeg ik. 'Jawel hoor' zegt hij. 'Nee echt niet.. Of heeft Richard me zo hard getrapt dat ik niet eens meer weet welke weg we moeten rijden naar ons huis?'. Harry grinnikt zachtjes. 'Wacht nou maar af' zegt hij. We rijden nog wat verder en stoppen bij 3 appartementen naast elkaar. 'Harry wat is dit?' Vraag ik maar hij stapt uit, loopt naar mijn deur, opent hem en helpt mij met uitstappen. 'Dit Lou.. Is ons huis' zegt hij. 'Wat? Maar.. Wat?' Zeg ik. 'Wij wonen samen in 1 appartement, Liam en Zayn samen in 1 en Niall en Luke in 1.. Zo hebben we toch een eigen huis en kunnen we elkaar opzoeken wanneer we dat willen' zegt Harry. Ik kijk hem met open mond aan en staar nog eens naar die mooie luxe appartementen. De rest van de jongens grijnzen. 'Jullie wisten dit de hele tijd?' Vraag ik ongelovig. 'Niet gelijk maar later vertelde Harry ons alles' zegt Liam. 'Zoals dat telefoontje wat jij had gehoord.. Hij was slechts aan het bellen met de makelaar.. En toen jij iets niet mocht zien op zijn laptop was hij een appartement aan het uitzoeken' zegt Luke. 'toen hij het ons vertelde kregen we het idee om er gewoon 3 naast elkaar te nemen' zegt Niall. Een zucht verlaat mijn lippen. Mijn voorgevoel dat Harry vreemd ging was dus al die tijd onjuist. 'Ik wil het van binnen zien!' Roep ik. Harry grijnst en hij loopt met me naar het middelste appartement. Hij haalt een sleutel uit zijn broekzak en opent de deur. Niall en Luke en Liam en Zayn doen hetzelfde bij hun eigen appartement. Eenmaal binnen ziet het er meer dan perfect uit. Er staan zelfs al allemaal meubels in.. De mooiste kleuren en tinten.. Alles wat je nodig hebt bij een huis en meer.. We hebben zelfs een kook eiland! 'Harry dit is magisch' zucht ik terwijl ik in de rondte kijk. Als ik iets verder loop die ik een piano staan vlakbij een levensgroot balkon. 'Oh Hazz.. Je hebt zelfs een piano geregeld?'. Hij knikt. 'Zo kan je spelen wanneer je wilt'. Ik laat mijn vingers kort over de toetsen glijden en loop daarna door naar het balkon. Ik schuif een grote glazen deur open en betreed het. Het uitzicht is weliswaar prachtig om te zien. Zo mooi en natuurrijk. Ik voel twee armen om mijn middel. 'Do you like it?' Vraagt hij. Ik draai me om en geef een klein tikje op zijn neus. 'I love you' fluister ik zwoel. 'I love you too' zegt hij waarna we in een ruwe zoen verstrengeld raken. Dit heb ik zo gemist. Zijn handen verdwijnen onder mijn shirt en strelen mijn rug. Mijn armen leg ik over zijn schouders en bijt zacht op zijn onderlip. Die zo zacht is dat ik bijna zal zweren dat ik met een wolk zoen in plaats van Harry. Als we onze ogen weer openen en elkaar alleen aankijken doen we niets dan glimlachen. 'Heb ik al gezegd dat je voor altijd de mijne blijft?' Vraagt hij. 'Al zo'n 100000 keer' lach ik. 'Ik kan het gewoon niet vaak genoeg zeggen' zegt hij waarna hij me optilt en me op de bank legt. Hetzelfde proces herhaald zich. En ik heb het gevoel alsof ik eindelijk ben thuisgekomen.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Maar wat gebeurde er toen? 😏
Ik voel me echt oprecht vereerd dat sommige lezers moesten huilen bij de vorige hoofdstukken. Dat hoopte ik eigenlijk stiekem een beetje want ik stopte extra veel gevoel in. Ik heb nu meer tijd s'avonds dus reken maar op meer hoofdstukken. LoveYouu❤️❤️❤️
JE LEEST
Kidnapped| L.S
FanfictionLouis (16) is van nature een hele lieve zachtaardige jongen maar toch heeft hij heel wat te verduren. Hij had een hele sterke band met zijn vader maar hij is overleden toen hij 10 was. Hij is openlijk gay en zijn moeder heeft daar soms nogal moeite...