Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 26

POV: Louis
'Oké er zijn een aantal dingen die je moet weten' zegt Luke. Ik ga in de kleermakerszit zitten en kijk hem vragend aan. 'Allereerst moet je nooit in de buurt can het huis komen op een straal van 10 meter, daar slapen Roy en die gorilla's. Je mag er alleen komen als ze naar je vragen of daar toestemming voor geven, voor de rest blijf je daar uit de buurt'. 'De lichten gaan uit om 9 uur, dan controleren ze ieder huisje, dan moet je echt in je nest liggen anders heb je een groot probleem'. 'Je mag de mannen van Roy wel gorilla's noemen achter hun rug om maar hen spreek je aan met meneer. Roy is de enige waartegen we meester moeten zeggen'. 'Volg je het nog?' Vraagt hij. Ik knik. 'Elke ochtend staan we om 7 uur op en beginnen we om 8 uur met werken, we eindigen om 6 uur s'avonds'. 'Op zondag zijn we vrij en mogen we onze kleren wassen en rusten'. 'Krijgen we ook wel pauzes tussendoor?' Vraag ik. Hij knikt. 'We krijgen op een normale werkdag 3 pauzes per dag waarvan 1 van 20 minuten en de rest 10' zegt hij. 'Oh en je hoeft trouwens niet altijd in je bed hier te slapen, soms word je ook uitgekozen om in het huis te slapen tijdens een selectie, dat doen ze elke avond' zegt hij. 'Wat houd dat in?' Vraag ik. 'Dan worden er een aantal jongens en/of meisjes uitgekozen om bij de bende van Roy te gaan slapen.. Alleen word daar niet alleen geslapen als je begrijpt wat ik bedoel' zegt hij. Ik bijt op mijn lip en staar naar het dekbed. 'Ben jij ook wel eens uitgekozen?' Vraag ik. Hij knikt. 'Al een aantal keer, het is niet zo erg als je denkt hoor, ze spelen alleen een beetje met je maar ze doen je geen pijn, tenzij je iets hebt gedaan wat niet volgens de regels was'. 'Alleen mag niemand bij Roy slapen, daarvoor is niemand goed genoeg, altijd slaap je bij 1 van de gorilla's'. 'Zien jullie Roy wel eens?'. 'Bijna nooit, ik heb hem al in geen maanden meer gezien' zegt Luke. 'Dat kan ook wel kloppen want hij was in Nederland om een nieuwe lading slaven te halen' zeg ik. 'Ja klopt dat doet hij om het half jaar, maar hier zijn toch genoeg mannetjes om op ons te letten en ons aan het werk te zetten' zegt hij.

'Hoe kwam jij hier eigenlijk terecht Luke?' Vraag ik. 'Ik zat in een internaat voor jongens, mijn ouders heb ik nooit gekend, ze hebben me op de stoep voor de deur gevonden' zegt hij. 'Oh dat spijt me voor je' zeg ik. 'Ach het geeft niet, ik ben niet anders gewend. Het enige nadeel was dat ik altijd alleen was, ik had daar geen vrienden omdat..'. 'Ja?' Vraag ik. 'Omdat ik homo was en dat overigens nog steeds ben'. 'Maar ik ben ook homo! Ik heb zelfs een vriend!' Zeg ik. 'Echt? Wauw wat fijn voor je!' Zegt hij blij. ' hoewel ik betwijfel of je hem ooit nog gaat terug zien' zegt hij. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik. 'Deze wietplantage is omringd door prikkeldraad, ontsnappen is vrijwel onmogelijk en niemand komt hier in of uit' zegt hij. 'Harry heeft beloofd dat hij me hieruit komt halen' zeg ik. 'Hij heet dus Harry?'. Ik knik . 'Maar ja.. Ik zat dus op een avond naar de maan te staren vanuit mijn venster in de slaapzaal toen ik opeens werd ontvoerd door een paar van de mannen van Roy, sindsdien ben ik hier' zegt hij. 'Wat zou je doen als je ooit vrij komt?' Vraag ik. 'Terug naar het internaat'. 'Maar daar heb je toch geen vrienden en is niemand aardig voor je?' Zeg ik verbaasd. 'Ja maar wat moet ik anders? Ik heb geen baan, geen opleiding.. Niks.. Het enige wat ik kan doen is wachten tot een lieve meneer en mevrouw komen die mijn ouders willen worden'. 'Dat is wel zo' zeg ik.

'Maar wat is jouw verhaal?' Vraagt hij. 'Tja.. Waar moet ik beginnen' zeg ik. Ik vertel hem alles over mijn vader, mijn moeder die me niet accepteert om wie ik ben omdat ik homo ben, dat de jongens als broers aanvoelen voor me en over Harry.. Over mijn lieve vriendje. 'Zo jij hebt al heel wat moeten doorstaan' zegt hij als ik mijn verhaal heb beëindigd. 'Ja.. Ik heb nu niet eens mijn dagboek bij me om papa te schrijven' zeg ik. Ik weet niet waarom ik dit aan Luke vertel maar het voelt gewoon alsof ik hem kan vertrouwen. 'Maar je hebt Harry toch vertelt het te lezen? Dan zal hij toch begrijpen wat jij allemaal heb gevoeld de afgelopen tijd?' Vraagt Luke. Ik knik alweer. 'Ik heb ook nog altijd dit' zeg ik terwijl ik mijn kettinkje van mijn hals haal. 'Wat is dat?' Vraagt Luke. 'Harry gaf dit laatst aan me.. Hij zei dat dit steentje een liefdessteentje was en dat als ik ooit jaar heb verlang, ik het steentje moet pakken, mijn ogen moet sluiten en aan hem moet denken.. Dan zal hij heel dicht bij me zijn'. 'Wauw.. Die Harry moet wel erg gek op jou zijn Louis.. Ik hoop dat ik later ook zo'n vriendje vind' zegt Luke. Dat tovert een lach op mijn gezicht. Ik ben ook heel erg blij dat Harry mijn vriendje is. 'Alleen moet je dat kettinkje afdoen en verstoppen' zegt Luke. 'Waarom?' Vraag ik geschokt. 'Als de gorilla's je zien met dat ding om word het je meteen ontnomen, het zijn net eksters wat dat betreft' zegt hij. 'Maar.. Waar moet ik het dan laten?'. 'Uhm..'. Luke kijkt even zoekend om zich heen maar ik zie dan een kleine twinkeling in zijn ogen. Hij schuift een plank onder zijn bed opzij en pakt daar een doosje uit. Hij opent het en er ligt een fluwelen blauwe zakdoek in met een gouden print. 'Wauw' fluister ik terwijl ik mijn vingers over de zakdoek strijk. 'Dit is van mijn moeder, ik droeg het vroeger altijd op zak maar sinds ik hier ben verstop ik het' zegt hij. 'Leg jouw ketting er ook kaar bij'. Ik druk nog een kus op het steentje waarna ik hem in het doosje laat zakken. Luke doet het doosje weer dicht, legt het in het gat en schuift de plank er weer voor. 'Beloof me dat je niemand maar dan ook niemand hier iets over vertelt, als ze erachter komen dat we iets voor hen verbergen krijgen we straf' zegt hij. Ik kijk even achter hem maar zucht van opluchting als ik zie dat de anderen jongens inmiddels zijn verdwenen. 'Dat beloof ik' zeg ik. Hij glimlacht en pakt mijn hand. 'Louis?'. 'Ja?. 'Zullen wij vrienden worden?' Vraagt hij. 'Natuurlijk!' Zeg ik wat hem een glimlach oplevert.

Vlak daarna horen we een harde toeter over de hele plantage galmen. 'Dat is de selectie-toeter, als we dat horen moeten we op het midden van het terrein verschijnen en daar word bepaald wie er in het huis mag slapen vanavond en wie niet' zegt hij. Ik slik hardop en hij geeft een geruststellend kneepje in mijn hand. Dat doet Harry ook altijd als hij mijn hand vast heeft.. Harry.. Hoe zou het nu moet hem zijn? 'Kom mee Louis, we moeten gaan' dat Luke waarna hij me mee sleurt. Eenmaal op het middenterrein worden jongens en meisjes gescheiden en worden we in nette rijen opgesteld. Ik sta nog altijd naast Luke als de gorilla's langslopen en een aantal jongens en meisjes uit de groep trekken. Het valt me nu pas op dat we met heel veel zijn. Hoeveel jongens en meisjes zouden ze wel niet ontvoerd hebben? ik word uit mijn gedachten gehaald door 1 van de mannen die mijn kin optilt. 'Naam' zegt hij. 'Louis Tomlinson' zeg ik. Hij grijnst naar me en grijpt me ruw bij mijn arm. 'De baas vroeg al specifiek naar jou' zegt hij. 'Wat?' Vraag ik. 'Vanavond slaap jij bij hem. Ik zie de mond van Luke openvallen en ineens hoor ik overal geroezemoes en zie ik geschokte gezichten. 'Stilte!' Schreeuwt 1 van de mannen waarna het in 1 klap doodstil word. Het enige wat ik kan doen is doelloos voor me uitstaren. Luke heeft me net vertelt dat er niemand bij Roy mag slapen.. Nooit.. Dus waarom ik dan wel?
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik had ineens zoveel inspiratie dat ik het niet kon laten om te schrijven 😊
Reken morgen maar op hoofdstuk 27, ik heb nu toch tijd zat!
LoveYouu ❤️❤️❤️