Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 6

POV: Louis

Harry ligt nu naast me te slapen maar ik doe intussen geen oog dicht. Ik kan er niks aan doen.. ik wil gewoon weg hier. Het is nu ook te donker om papa te schrijven en het licht aandoen durf ik niet. Stel dat Harry wakker word. Ik staar zuchtend naar het plafon en probeer maar niet te denken aan wat er de afgelopen dagen is gebeurd. Ik verwerk het thuis wel. In ieder geval moet ik zo onderhand gaan denken over een ontsnappingspoging. Maar wat kan je doen als je in een huis met 4 gekken woont? Hoewel ik Niall geen gek kan noemen. Hij is mijn enige vriend hier.. voor je zover je hem een vriend kan noemen. Ik kijk opzij en zie Harry zachtjes snurken. Zijn borstkas gaat rustig op en neer en zijn oogleden zijn volledig ontspannen. Het is een oase van rust. Als hij ook zo zou zijn als hij wakker was, zou ik hem misschien wel leuk durven noemen. Ik houd niet van iemand die me alleen wil voor zijn behoeftes. Bovendien wil hij mij nog wel vaker zoenen en aan me zitten. Dat heeft hij zelf gezegd. Net als ik mijn blik weer op het plafon wil richten merk ik het sleuteltje om zijn nek op. Meteen schiet de adrealine naar mijn hoofd en blijven mijn ogen op zijn hals gericht. Dat is het sleuteltje om de ketting die om mijn voet zit. Als ik dat los kan maken ben ik weer een stapje verder. Zal ik? Ik haal diep adem en haal zo langzaam als ik kan de ketting van zijn nek. Ik heb wat moeite bij zijn krullen maar uiteindelijk lukt het zonder teveel gedoe. Ik kruip naar het uiteinde van het bed en maak het slot los. Als het na wat wrikken los is maakt Harry net een kreunend geluidje. Ik verstijf gelijk en houd mijn adem in. Ik durf mij nauwelijks te bewegen en mijn hart klopt sneller dan ooit. Maar ik slaak een zucht van opluchting als hij zich alleen maar omdraait. Ik doe mijn schoenen, shirt en vest aan en pak mijn dagboek. Mijn schooltas mogen ze houden maar dat dagboek moet mee. Ik doe zachtjes de deur open en sluip de trap af. Het huis is donker en koud. Ook wel logisch want iedereen slaapt. Ik loop op mijn tenen naar de deur en trek eraan. 'Shit' fluister ik. Hij is op slot. Ik kijk om me heen, zoekend naar een andere uitgang. uiteindelijk vind ik die want ik merk een raam op die op een kier staat. Ik heb nu geen tijd om de sleutel van de deur te zoeken en loop naar het raam. Ik doe hem verder open en wring mezelf er geluidloos doorheen. Tenminste.. dat gaat tot nu toe zo. Als ik bijna buiten ben gebeurd waar ik bang voor was. Ik stoot perongeluk met mijn uitstekende voet een glazen vaas om die op de grond in scherven valt. 'Fuck!' zeg ik bijna hardop en ik spring het laatste stukje uit het raam. Ik ren.. ik ren zo hard als ik kan.. weg hiervandaan. Maar ik hoor achter mij al de deur open zwaaien en een auto starten. de koplampen schieten aan en ik hoor duidelijk de stemmen van Liam en Zayn. Met als gevolg dat ik nog harder ga rennen. Mijn benen weten van geen ophouden en brengen me ver weg. Maar toch blijft een auto altijd sneller dan een mens dus hebben ze me al gauw ingehaald. Ik sla rechtsaf en dat was een onverwachte wending. Een slimme zet want ze rijden nog een stukje door. 'Godverdomme! Liam volg dat joch!' Hoor ik Zayn schreeuwen vanuit de auto.  Ik hoor eigenlijk uitgeput te zijn maar als je achterna word gezeten ken je ineens het woord ''Vermoeiend'' niet meer. Ondanks dat ik een lichte voorsprong heb hoor ik al gauw de gierende banden weer achter mij en zie ik mijn schaduw in de koplampen van de auto. Als hij praktisch naast me rijd springen Liam en Zayn uit de auto. Zayn pakt me stevig vast en drukt een hand op mijn mond. 'Waar denk jij dat je naar toe gaat?' sist hij kwaad in mijn oor. Ik krijg tranen in mijn ogen en spartel hevig tegen. Ik wil dit echt niet! 'Nog tegenwerken ook! Jij zit zwaar in de problemen mannetje!' zegt Liam terwijl ze me samen de auto in trekken. Zayn duwt me op mijn rug en Liam maakt mijn handen vast. Zayn drukt nog tape op mijn mond en trekt me rechtop. Liam kruipt achter het stuur en rijd ons terug naar hun huis. De tranen stromen over mijn wangen en ik knijp mijn ogen dicht. Ik mag nog maar even gaan genieten van dit laatste moment zonder pijn. Want ik weet wel zeker dat ze me pijn gaan doen. Eenmaal bij het huis trekken ze me uit de auto en sleuren ze me bijna het huis binnen. Liam geeft me een harde duw waardoor ik voorover val. Zodra ik mijn hoofd optil kijk ik in de ogen van Harry en Niall. 'Meneer dacht even te ontsnappen' zegt Zayn terwijl hij me overeind trekt en op de bank legt. Harry schud zuchtend zijn hoofd en gaat naast me zitten. Ik kijk hem bang aan maar gek genoeg zie ik geen haat in zijn ogen. Maar toch stelt het me niet gerust. 'Wij zullen voor jou eens een goede straf bedenken' zegt Liam terwijl hij met zijn hand ruw door mijn haar gaat. 'Ja, ik ken er genoeg om je een week lang te laten schreeuwen' fluistert Zayn gemeen in mijn oor. Ik knijp mijn ogen dicht en maak onbewust een piepend geluidje. 'Laat hem maar aan mij over' hoor ik Harry zeggen. Meteen schieten mijn ogen weer open en staren naar hem. Liam en Zayn kijken elkaar aan en grijnzen dan naar Harry. Hij grijnst net zo goed terug. Hij tilt me op van de bank en tilt me over zijn schouder. Hij neemt van Liam nog mijn dagboek aan die hij in zijn hand heeft en we lopen naar de kamer waar ik de afgelopen 2 weken heb gezeten. Hij legt me neer op bed en doet de deur op slot. Vervolgens loopt hij weer naar me toe en maakt mijn handen los. Ik ruk de tape van mijn mond en wil wegrennen maar Harry is mij voor. Hij grijpt me bij mijn middel en duwt me terug op bed. 'Nee! Damn't! Laat me los!' gil ik. 'Shh, rustig Lou' zegt hij zacht. 'Ik.. ik wil niet..' begin ik maar hij legt zijn vinger op mijn lippen. 'Ik ga je geen pijn doen, calm down' zegt hij. 'Maar.. wat ga je dan wel doen?' zeg ik verbaasd.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Oehh Cliff hanger ;)
Wat vinden jullie eigenlijk van dit verhaal? Comment? Vote?
-xxx- Femke