Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 9

POV: Louis

Lieve papa, ik ben zojuist tot een vreselijke ontdekking gekomen. Ik ben verliefd op Harry. Je weet wel 1 van mijn ontvoerders. Ik kan er gewoon niks aan doen, als ik naar hem kijk doet hij wat met me. Zijn ogen zijn smaragd groen en ik verdrink als ik in ze kijk. Zijn lach doet me smelten, zijn stem bezorgd me rillingen over mijn hele lichaam en zijn aanrakingen doen mijn huid gloeien. Ik heb je al eerder vertelt dat ik homo ben maar ik had nog nooit zulke sterke gevoelens gehad voor een jongen. Ik weet zeker dat jij ermee akkoord was gegaan als ik het je in levende lijve had kunnen vertellen. In ieder geval zou je positief zijn. Iets wat mama vast nooit zal doen. Toen ik eindelijk het lef had om het mama te vertellen vond ze het jammer. Ze zei dat ze eraan moest wennen. Dat ze het liever anders voor me had gezien. Dat heeft me zoveel pijn gedaan dat ik kwaad was op mezelf. Ja papa je hoort het goed. Ik was kwaad op mezelf omdat ik homo was. Nu af en toe nog. Ook al wil ik later met een jongen gelukkig worden, mijn gedachten zeggen wat anders. Het hoort niet.. Het is niet oké. Jij bent de enige die ik dit kan vertellen papa.. Mama begrijpt mij niet en vrienden heb ik niet. Ik wou dat je hier nog was. Dan kon jij misschien tegen ,in zeggen dat het goed was. Dat je daardoor niet minder van me zal houden. Misschien geloof ik het dan wel. Wat me zoals het er nu naar uit ziet zeer onwaarschijnlijk lijkt.

'Wat schrijf je toch in dat boekje van je?' Vraagt Harry die naast me op bed zit. Ik leg mijn dagboek weg en trek mijn benen op. 'Niks belangrijks' zeg ik. 'En daarom bewaak je het met je leven?' Vraagt Harry ongelovig. Ik bloos en haal schouders op. 'Er is iets aan de hand hè?' Vraagt hij. Of vragen.. Hij heeft het al vastgesteld. 'Nee' houd ik koppig vol. 'Je kan het me vertellen' zegt hij. 'Het hou vertellen? Geef me 1 goede reden' zeg ik. 'Omdat je me kan vertrouwen'. 'Dat doe ik dus niet want we moeten niet vergeten dat je me nog steeds ontvoerd hebt' zeg ik waarna ik mijn armen over elkaar sla. Hij zucht en komt dichterbij me zitten. 'Dat is waar maar ik geef om je Louis'. Ik draai me verbaasd om. 'Jij geeft om mij?' Vraag ik. Hij knikt. 'Ja.. Ik heb het gevoel dat ik je niet meer alleen kan laten'. 'Doe dat dan ook niet' fluister ik. Hij streelt mijn wang en kijkt me aan. 'Je hebt geen idee wat jij voor mij bent' zegt hij. 'Vertel het me dan' zeg ik. Hij houd mijn gezicht in zijn handen en kust me zacht op mijn mond. Zo'n fijn gevoel dat ik er kippenvel van krijg. Ik zet mijn handen in zijn krullen en hij houd me bij mijn middel vast. Zijn krullen voelen zo zacht en vol aan. Nooit geweten dat haar zo zacht kon zijn. Na de kus bijt hij nog zacht op mijn onderlip voor we losraken van elkaar. 'Ik vind je leuk' zegt Harry. 'Wat?'. 'Ik vind je leuk' herhaald hij. Dat was het.. De aarde is gestopt met draaien, de tijd is gestopt met tikken, mijn hart is gestopt met kloppen en mijn longen met ademen. 'Ik kan niet meer zonder je' zegt hij. 'Meen je dat echt?' Vraag ik. Ik voel de tranen inmiddels al in mijn ogen branden. 'Ja Louis.. Je bent nu een te groot deel van mijn leven geworden.. Jij maakt meer bij mij los in 1 week dan de rest van de jongens in 4 jaar'. 'Maar stel.. Stel dat ik nu zeg dat ik jou ook leuk vind?' Vraag ik. Hij staart me enkele seconden aan maar trekt me dan in een knuffel en zoent me vol op de mond. Ik grijns door de zoen heen en sla mijn armen om zijn hals. Daarna vallen we nog zoenend samen achterover op bed. Ik lig bovenop Harry en woel door zijn krullen. Hij gaat met zin handen onder mijn shirt en strelen mijn rug. Na een tijdje kan hij het niet laten en kietelt me in mijn zij. Ik moet lachen door de kus heen maar hij gaat gewoon door. Ik maak mijn lippen los van de zijne en wil weg rennen maar hij is me voor. Hij draait de rollen om. Nu lig ik onderop en zit hij op mijn heupen. Hij gaat gewoon door waar hij mee bezig was. 'Niet doen!' Gil ik lachend. Gelukkig stopt hij na een tijdje en rolt lachend van mij af. 'Gemenerik, je weet dat ik daar niet tegen kan' zeg ik. 'Maar het is zo schattig' zegt hij. Ik grinnik zacht en pak zijn hand. Onze vingers verstrengen zich in elkaar en ik rol op mijn zij. 'Dus hebben we nu iets?' Vraag ik aarzelend. 'Als jij dat wilt dan ja' zegt hij. Ik glimlach en knik. 'Wil jij het ook wel?' Vraag ik. 'Ik zou niets liever willen Louis'. 'ik kan je niet loslaten' zegt hij. 'Dat hoeft ook niet, hoe het ook allemaal mag lopen.. Ik blijf altijd bij je' zeg ik. 'Oh Lou' zegt hij alleen maar en trekt me tegen zich aan. Ik weet niet hoe lang we zo liggen maar het kan niet lang genoeg zijn. Zeker niet nu. Want ik geloof het nog zelf niet.. Harry is mijn vriendje.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------