Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 55

POV:Louis
Door een waas van tranen zie ik de jongens naar me staren. Ze kijken vol medelijden. Nog steeds voel ik het koude pistool tegen mijn slaap terwijl Richard mij in een stevige greep houd. 'Nou wat word het?' Vraagt hij nog bozer dan net. 'Toe jongens ga.. Ik smeek jullie' zeg ik. Harry schud zijn hoofd terwijl een traan uit de uithoek van zijn rechteroog over zijn wang naar beneden rolt. 'Kom Hazz, we moeten wel' fluistert Niall. 'Ik kan het niet' zegt hij schor. 'Ik geef jullie nog 3 seconden!' Gilt Richard. Op dat moment zie ik even mijn hele leven als een korte film voorbij flitsen. Alle mooie momenten. Zoals het moment dat Harry en ik voor het eerst zoenden.. Of dat we onze eerste date hadden in een Italiaans restaurant. Zijn mooie ogen.. Zijn lieve lach.. Alles wat hij ook maar bezit is voor mij goud waard. Ik wil hem helemaal niet vaarwel zeggen! Zonder erbij na te denken por ik Richard met mijn elleboog keihard in zijn maag. Even snakt hij naar adem verslapt zijn greep. Die kans gebruik ik om uit zijn armen te ontsnappen en het pistool uit zijn handen te pakken en het op hem te richten. Hij staat op en kijkt me aan zonder iets te zeggen. Zonder enig medeleven.. Zonder enig gevoel. Met trillende handen houd ik het pistool nog altijd op hem gericht. Het enige wat ik voel is woede.. Woede voor alles.. Alles wat in mijn leven is mis gegaan.

'Louis leg dat pistool neer' zegt Niall zo rustig mogelijk. Ik schud wilt mijn hoofd. 'Ik kan er niet meer tegen.. Al maanden wil iedereen wat van me hebben! Eerst waren dat jullie! Toen Roy! En nu probeert zelfs mijn eigen moeder om me pijn te doen! Ik vraag mezelf telkens weer af.. WAAROM? Wat heb ik gedaan dat iedereen ter wereld zich tegen mij moet keren en mij pijn moet doen?!' Schreeuw ik. Niemand geeft antwoord maar luistert vol verbazing naar mijn plotselinge uitbarsting. 'Jij mama.. Jij kwelt mij nog het langste.. Sinds papa's dood neem je me alles af wat me lief is.. ECHT ALLES.. Een beetje liefde en geluk word me nergens gegund.. Maar nu is het genoeg! Ik had makkelijk dood kunnen gaan bij de jongens! Ik had makkelijk zelfmoord kunnen plegen bij Roy op de plantage, net als ik dat hier had kunnen doen.. Maar ik deed het niet.. En waarom niet? OMDAT IK WIL LEVEN. Ik wil een leven wat aan mij besteed is! Niet wat ik volgens anderen moet doen!' Schreeuw ik. Harder dan ik ooit geschreeuwd heb. Alles angst en woede van mijn leven komt er nu als een stroom uit. 'Ik kan slechts zeggen dat je gelijk hebt' zegt mijn moeder. Voor de rest is het stil.. Heel stil.. Het enige geluid dat je hoort is mijn onregelmatige ademhaling. Inmiddels hebben alle jongens de grootste moeite om hun tranen te bedwingen. 'Goed dan.. Als jij een leven wilt leiden waar jij voor kiest moet je dat doen.. Pak de spullen van boven die je mee wilt nemen en verdwijn.. Het lijkt me het beste als we geen contact meer zoeken' zegt mijn moeder. 'Dat was ik ook niet van plan mam.. Daarvoor is er teveel gebeurd' zeg ik. 'En jij' zeg ik terwijl ik het pistool laad en op Richard richt. 'Jij zou eigenlijk moeten wegrotten achter de tralies.. Dus ik doe aangifte.. Hoe ik eruit zie is denk ik wel genoeg' zeg ik op 1 toon. Hij vuurt veel haat op me af met zijn ogen. Als blikken konden doden was ik er allang geweest. Ik geef het pistool aan Niall en pak Harry's hand. Samen rennen we zowat naar boven, naar mijn kamer. Eenmaal boven val ik hard huilend in zijn armen. 'Oh Louis wat zie je eruit schat.. Wat heeft hij je allemaal aangedaan?' Vraagt Harry snikkend. 'Zoveel onmenselijke dingen dat het niet in een paar zinnen te beschrijven is' antwoord ik.

Harry neemt mijn hoofd in zijn handen en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Nu zal echt niemand ons meer lastig vallen Lou.. En anders dan gaan we samen door een hel heen.. Jij bent nooit meer alleen Lou' zegt hij. Ik druk mijn lippen op de zijne en voel de vlinders opnieuw in mijn buik. Ik ben zo verliefd op deze jongen. 'We gaan aangifte doen en lekker naar huis' zegt Harry. Ik knik en hij trekt me in een knuffel. Ik snuif de geur van zijn vest op. Die vertrouwende geur zat nog vers in mijn geheugen. Als ik opkijk zie ik dat er bloed op zijn schouder zit. 'Lou je neus bloed'. Ik voel aan mijn lip waar ik het warme bloed overheen voel stromen. Harry loopt naar de badkamer op de overloop terwijl ik het boek pak met de foto's van mij en mijn vader. Zodra ik op bed ga zitten en het open sla komt Harry mijn kamer weet binnen met wc papier en veegt zorgvuldig het bloed weg. 'Is dat je vader?' Vraagt hij terwijl hij naar een foto wijst. Ik knik. 'Hij zal vast zo trots op je zijn Lou' zegt hij. 'Hoe trots?'. 'Net zo trots als ik ben op jou' zegt hij waarna hij zijn lippen nogmaals op de mijne drukt.
----------------------------------------------------
Haii, finally weekend! Dat bekend de hele avond schrijven😏
LoveYouu❤️❤️❤️