Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 7

POV: Harry

Ik ga je geen pijn doen calm down'. 'Maar.. wat ga je dan wel doen?'. Ik zucht en kruip van hem af. 'ik het gewoon niet.. niet meer tenminste' zeg ik. Hij gaat rechtop zitten en kruipt iets dichterbij. 'Het is gewoon.. als ik naar je kijk zie ik de onschuld in je ogen, ik zie hoe bang je bent' zeg ik. Hij geeft een zucht van opluchting en slaat zijn armen om me heen. Verbaasd knuffel ik hem terug. 'Dankjewel' fluistert hij. Ik maak zijn handen los en kijk in zijn ogen. En weer gebeurd hetzelfde. Weer kan ik hierin verdrinken en weer kunnen die ogen mij het gevoel geven dat ik alles kan. 'Hoe haalde je het überhaupt in je hoofd om weg te lopen?'. Hij bijt op zijn lip en kijkt naar de grond. 'Omdat ik de kans had, en als ik een kans heb om hier weg te gaan dan grijp ik die' antwoord hij. 'Je wist toch dat we je uiteindelijk toch wel zouden vinden' zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Niet als ik niet zo stom was om die vaas om te stoten'. 'Je hebt best wel lef Louis.. ik weet niet of ik dit had gedurfd'. Hij glimlacht zwakjes naar me en legt een hand op mijn bovenbeen. Zijn aanraking doet mijn been gloeien. 'Mag ik iets vragen?' zegt hij. Ik knik. 'Waarom doe je nu ineens zo aardig tegen me? 2 dagen geleden keek je nog als een kwijlend schaap naar me'. Ik zucht en steun op mijn handen. 'Ik kan het niet uitleggen Louis.. Je zal het toch niet begrijpen' zeg ik. Ik zie dat hij zijn mond al open doet om wat te zeggen. 'Stel maar geen vragen meer' zeg ik. Hij knikt en sluit zijn dagboek in zijn armen.

POV: Louis

Ik weet niet wat Harry mankeert maar ik ben er blij mee. Want hij doet me tenminste niks. 'Je begrijpt wel dat we nu strenger moeten worden?' Zegt hij. Ik knik lichtjes. Ze zouden gek zijn als ze dat niet deden. Hij loopt naar het nachtkastje en haalt er 2 handboeien uit. Ik voel mijn ogen groot worden en mijn hartslag omhoog gaan. 'Nee alsjeblieft..' Begin ik maar hij is al bovenop me gesprongen. Voor ik het weet zijn mijn handen boven mijn hoofd vastgemaakt aan het bed en ligt mijn dagboek naast me. 'Sorry Louis maar dit moet ik doen' zegt hij schuldig. Ik antwoord niet maar probeer los te komen. Zonder succes natuurlijk. 'Maar nu kan ik niet schrijven' zeg ik zacht. 'Je mag los als 1 van ons bij je is, S'avonds en als je alleen bent moet je vast' zegt hij. Het is beter dan niks dus ik knik maar. 'Ik ga weer even naar beneden, over een halfuurtje ben ik terug' zegt hij. 'Oh ja en flik zoiets niet nog een keer.. Want besef je wel dat als je weer zo'n streek uithaalt ik je wel MOET straffen' zegt hij. Ik voel een lichte steek van angst in mijn lijf gieren maar al gauw verman ik mezelf weer. Dan verlaat Harry de kamer en laat mij achter. Het enige pluspunt van dit alles is dat ik weet dat 2 van mijn 4 ontvoerders aardig zijn. Harry had me anders echt wel pijn gedaan. Het gekke is nog wel dat ik me bij Harry nu veiliger voel dan bij Niall. Bij Niall vind ik het ook prettig maar Harry geeft me zo'n raar gevoel. Extra speciaal. Als ik papa kon schrijven had ik het zeker gedaan maar ik moet wachten.. wachten tot ik weer bevrijd word.

POV: Harry

Ik sluit de deur en loop de trap af naar de jongens toe. 'Ben je nu al klaar?' vraagt Liam verbaasd. Ik knik en plof op de bank. 'Ik heb hem niet gestraft' zeg ik. 'WAT?' zeggen Liam en Zayn tegelijk. Niall slaakt een zucht van opluchting en geeft me een dankbaar knikje. Ik weet dat hij net als ik om Louis geeft, dat zie ik aan alles. 'Je moet niet zo aardig doen voor dat joch! Weet je wel wat er had kunnen gebeuren als hij was weggelopen!' schreeuwt Zayn. 'Schreeuw niet zo.. en ik neem het hem ook niet kwalijk, jij zou hetzelfde gedaan hebben' zeg ik zo rustig mogelijk. Zayn staat op en gaat dreigend voor me staan. 'Ongehoorzaamheid word hier bestraft' zegt hij langzaam. Hij spreekt het zo koel uit.. zo genadeloos. 'Louis is hier tegen zijn zin, laten we hem alleen straffen als dat echt nodig is' zeg ik terwijl ik opsta en Zayn en ik elkaar recht in de ogen aankijken. 'Wat heb jij toch! Vergis ik me of ben je echt op hem gesteld?' vraagt Zayn. 'Is dat zo vreemd?' antwoord ik. Hij kijkt me van boven tot onder aan en loopt dan zuchtend weg naar boven. Liam zegt niks maar loopt koppig achter Zayn aan. Ik weet dat Liam Zayn leuk vind. Dat heeft hij me ooit in vertrouwen vertelt dus hij doet alles wat Zayn wil. 'Goed van je dat je hem niks hebt gedaan' zegt Niall terwijl hij naast me komt zitten. 'Ik kon het niet Niall.. als ik naar hem kijk dan.. dan'. ' Ik weet het Hazz.. verliefd' zegt hij. Ik zucht en steun op de palm van mijn hand. 'Al weet ik bijna zeker dat hij me niet wil.. wie word er nou verliefd op zijn ontvoerder' zeg ik. 'Pas op met welke woorden je uitspreekt Hazz.. ik denk wel dat er een kans is dat hij je leuk vind' zegt Niall. 'Louis? Nooit' zeg ik ongelovig. 'Hazz.. hij gedraagt zich anders bij jou dan bij mij en we behandelen hem hetzelfde.. ik zie de glinstering in zijn ogen vermengt met angst'. 'Denk je echt dat Louis mij leuk zou kunnen vinden?' vraag ik. Niall doet zijn mond open om wat te zeggen als we opeens gegil en het geluid van brekend glas boven horen. Niall en ik kijken elkaar aan. 'LOUIS!'.
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Haii, ik moet eigenlijk Duits leren maar ik wilde per see een hoofdstukje plaatsen ;)
Lots of love! -
xxx- Femke