Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 24

POV: Louis
'Ga je me nog vertellen wie je bent?' Vraag ik. Ook al weet ik het antwoord allang. Ik wil het uit zijn mond horen. 'Je bent wel een beetje brutaal hé? Maar dat geeft niet, ik houd daar wel van' zegt hij. Ik zucht en wring nog wat in een poging de handboeien los te krijgen. 'Doe geen moeite, je komt hier toch niet weg' zegt hij. Hij blijft me een tijdje aanstaren en staat dan op. 'Vanavond mag je voor de laatste keer met One Direction Skypen voor je voorgoed verdwijnt, tot die tijd blijf je hier' zegt hij waarna hij de deur loopt, deze opent en wegloopt zonder wat te zeggen. Ik hoor de deur in het slot vallen en staar naar het plafon. Fijn.. Heel fijn dit.. Als ik eenmaal in Afrika ben is er geen weg meer terug, dan word het haast onmogelijk om me terug te halen. Wat zou papa hier wel niet van denken? Wacht eens even.. IK HEB MIJN DAGBOEK LATEN VALLEN TOEN ZE ME MEENAMEN! No way dat ze die willen halen! Ze zijn echt niet zo dom. Ik kan nu zelfs niet meer naar papa schrijven. Ik vraag me steeds vaker af wat de reden is dat me dit allemaal word aangedaan. Ik heb toch zeker niks gedaan?

POV: Harry
Nog maar 5 minuten. Dan verschijnt Louis op het scherm van mijn laptop. Het is bijna 10 uur.. We hebben afgesproken dat Niall en ik met hem gaan Skypen en dat Liam en Zayn in de auto stappen en het signaal volgen. Omdat Niall en ik toch de beste band met hem hebben stelt het hem denk ik meer gerust als hij ons ziet. Hoewel hij het jammer zal vinden dat Liam en Zayn er niet bij zijn. Dan voel ik een hand op mijn schouder van Niall. Ik wend mijn hoofd op en hij wrijft nu geruststellend over mijn rug. 'Het komt heus wel goed Hazz' zegt hij. Ik geef hem een kort knikje en een zwakke glimlach. Ik kijk nog 1 laatste keer naar buiten maar Liam en Zayn zitten startklaar in de auto. Nu is het alleen nog wachten tot we gebeld worden. Op dat moment hoor ik een bekend geluid de kamer vervullen. Ik ren direct naar de computer en klik op accepteer. Wat ik dan te zien krijg voelt als een onzichtbare messteek in mijn hart. Daar zit Louis.. Vastgebonden aan bed met 2 handboeien om zijn voeten die aan de standaarden van het bed zijn vastgemaakt. Zijn handen zijn wel vrij. Niet dat hij daar veel mee kan doen. Naast hem zitten 2 jongens. 1 is helemaal gekleed in het zwart en heeft een masker op en de ander ken ik maar al te goed. Een jongen met bruin haar, bleke huid en chocoladebruine ogen. Ogen die naar Louis staren zonder enig medeleven en begrip. Dat is Roy. 'Goedenavond jongens' zegt Roy met die rotstem van hem. Alsof hij hiervan geniet. 'Roy waarom Louis!' Roep ik uit. 'Omdat ik wist dat Louis belangrijk voor jullie is en hij ziet er nog goed uit ook' lacht hij schamper waarna hij een hand op mijn bovenbeen legt. Ik zie Louis op zijn lip bijten en mij hulpeloos aanstaren. En ik kan niks doen. 'Kan je ons even alleen laten met Louis?' Vraagt Niall nu. 'Waarom niet, geniet van jullie laatste momenten met elkaar' zegt hij met een enorme grijns op zijn gezicht die ik er het liefste af zou willen slaan. Ze staan op en lopen weg. 'Zijn ze weg Lou?' Vraag ik als ik de deur in het slot hoor vallen. 'Ja' zegt hij. 'Luister we hebben niet veel tijd, Liam en Zayn volgen het signaal van de computer waar jij nu tegen praat, alleen stopt het signaal als de computer word afgebroken dus nu rijden ze er met een rotgang naartoe. Hij knikt. 'Louis kijk me eens aan' zeg ik. Hij kijk recht in de camera en ik zie zijn ogen vol angst en tranen staan. 'Niet bang zijn Lou, we halen je daar weg' zegt Niall. 'Dat ben ik dus wel en ik mis jullie ontzettend' zegt hij terwijl er enkele tranen over zin wangen stromen. Ik voel nu ook al tranen opkomen maar probeer ze binnen te houden. Daar heeft Louis nu toch niks aan. 'Wij missen jou ook Lou maar we zullen gauw weer bij elkaar zijn dat beloof ik' zeg ik. 'Voor ik het vergeet Hazz, heb je mijn dagboek gevonden?'. Ik knik en laat hem zien. 'Lees het' zegt hij. 'Wat?'. 'Ik wil dat je het leest'. 'Maar Lou.. Dit is'. 'Vertrouw me nou maar Harry' zegt hij. 'Goed dan, ik zal het lezen' zeg ik. Hij geeft me een zwakke glimlach. Op dat moment horen we de deur openzwaaien en stappen er 2 mannen binnen. 'Tijd is om' horen we 1 van hen zeggen. 'Hazz ik houd van je!' Hoor ik Louis nog schreeuwen voor de verbinding word verbroken. 'Lou?' Vraagt Niall en ik laat me op de grond zakken met zijn dagboek in mijn armen geklemd. Nu pas kan ik mijn tranen laten gaan. Niall knielt naast me neer en slaat zijn armen om me heen. 'Ik had hem beloofd dat ze hem niet zouden meenemen en nu is het toch gebeurd' zeg ik. 'Jij kon hier niks aan dien Hazz' sust Niall. Dan gaat Niall's telefoon. Hij neemt meteen op en zet hem op speaker. 'Ja?' Vraagt hij. 'Het is gelukt! We weten waar Louis zich bevind! Volg het signaal van ons telefoon en kom zo snel mogelijk naar hier' horen we de stem van Liam zeggen. 'Doen we! We komen er zo snel mogelijk aan' zegt Niall. Ik laat een zicht van verlichting horen en we rennen naar onze tweede auto waarin we met een noodgang wegrijden. Louis dagboek neem ik mee. Eindelijk zijn we iets op het spoor.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
700 reads bereikt! ThankYouu! Ik schrijf zo snel mogelijk nieuw hoofdstuk
All the love❤️❤️