Kidnapped| L.S

Hoofdstuk 36

POV: Harry
Louis staart me met grote ogen aan. 'Jij komt ook altijd precies op tijd hé' zegt hij zacht. Ik zet hem neer en trek hem in een knuffel. 'Louis ik ben me rot geschrokken' zeg ik gesmoord in zijn shirt. 'Sorry' fluistert hij. Ik maak me van hem los en geef een aai over zijn haar. 'Het werd me gewoon even teveel.. Iedereen wil tegenwoordig wat van me' Zegt hij. 'Weet ik toch Lou, ik neem het je ook niet kwalijk' zeg ik. Hij glimlacht naar me en slaat nogmaals zijn armen om me heen. 'Laat me los stelletje idioten!' Hoor ik achter me. Louis en ik draaien ons om en we zien dat de jongens Roy inmiddels naar beneden hebben gehaald en hem naar ons toebrengen. 'Was jij van plan om Louis te doden?' Sist Zayn kwaad in zijn oor. 'Ach man je hebt toch wel zeker ogen in je kop? Hoewel.. Nu ik je zo zie begin ik mijn twijfels te krijgen' zegt Roy. 'Meneer heeft nog praatjes ook?!' Schreeuwt Liam. 'Misschien moeten we hem maar een nachtje laten slapen tussen de dieren van dit oerwoud, dat zal hem leren!' Zegt Niall. 'NEE!' Roept Louis. Dan word het stil.. Heel stil. 'Louis.. Deze jongen is..'. 'Ik weet wat hij is, maar hij gaat met ons' maakt hij mijn zin af. 'Oh Louis ik..'. 'Houd je mond!' Zegt hij voor Roy kan uitspreken. 'Thuis gaan we naar de politie en daar ga jij woord voor woord uitleggen wat je hebt gedaan en waar je plantage is.. Zo komen alle anderen slaven ook weer vrij' zegt hij. Mijn ogen lichten op. Ik wist dat Louis slim was.. Maar zo slim? 'Dat kan je niet van me vragen' zegt Roy. 'Als we het niet van je kunnen vragen dat eisen er het wel' zegt Luke. 'Ik hoef heus geen wraak Roy, al wat ik wil is dat er vrijheid komt.. En misschien wel vrede ooit' zegt Louis. 'Vrijheid komt er op deze manier wel.. Maar vrede? Dat kan je wel vergeten!' Schreeuwt Roy. 'Dan komt dat er niet maar mij is altijd geleerd door de kwade niet te straffen maar te vergeven' zegt Louis. 'Van wie heb je dat geleerd?'. 'Van papa' zegt hij. Iedereen staart hem aan. Niemand zegt een woord. 'Kom.. Laten we maar naar huis gaan' zeg ik. Iedereen loopt weg maar ik houd Louis tegen. Hij staart me aan. Zijn blik staat vol verdriet en ongeloof en zijn ogen vol ongevloeide tranen. 'Je was ongelofelijk dapper Lou'. 'Jij ook Hazz.. Maar jij bent altijd dapper en nergens bang voor.  Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben heus wel eens bang Lou.. Bijvoorbeeld dat je weggevoerd werd van het huis van Roy naar hun geheime vliegtuig'. 'Heb je dat gezien?' Vraagt hij verbaasd. 'Ja.. Ik was bang dat ik je nooit meer zou kunnen zoenen, dat je nooit meer aan mijn zij zal staan en dat we nooit meer samen konden praten'. 'Ik was nog het meest bang voor de toekomst, ik had geen weet van wat de toekomst voor mij in petto had' zegt hij. Op dat moment pak ik zijn hand en zoen hem. Voor de zoveelste keer vandaag.

We lopen naar het vliegtuig en hebben Roy gedwongen om mee te werken. Hij heeft ook weinig keus. Als we eenmaal zitten en we opstijgen leunt Louis tegen mijn schouder aan. 'Eindelijk rust' zucht hij. Ik glimlach en druk een kus op zijn hoofd. 'Mag ik misschien mijn dagboek Hazz?' Vraagt hij. Ik knik en overhandig hem zijn boek uit mijn rugtas. 'Hij slaat hem open en begint te schrijven. Ik kan het niet laten en moet over zijn schouder meekijken.

'Lieve papa, je vraagt je vast af waarom ik je in geen dagen heb geschreven. Nou de reden daarvoor was zeker aanwezig, maar voor ik het je vertel wil ik dat je weet dat ik in goede handen ben. Harry is het liefste vriendje dat er is en de andere jongens zijn mijn beste vrienden. Ik zou niet weten waar ik zonder heb zou zijn.

Mijn hart maakt een sprong. Ik weet nu echt 100% zeker dat ik deze jongen nooit maar dan ook nooit meer kwijt wil.
----------------------------------------------
Ik wou toch nog even een hoofdstukje schrijven 😊
Iedereen hele fijne feestdagen! LoveYouu❤️❤️❤️