Sonsuz

5. Bölüm

Güneş bir kaç saniyelik şokun ardından, sahneye çıktı ve Ozan'a sarıldı. Sanırım bu evet demekti. Herkes alkışladı. Ozan ve Güneş yanımıza varmışlardı. Onları tebrik ettik. Görünüşe göre tek sap ben kalmıştım. Olsun dostlarım mutluydu. Cemre çok sinirlenmiş olacak ki, Güneş'i çekiştirdi. Bizde peşinden koştuk. Cemre, Güneş'i okulun havuzuna doğru götürdü.
-Yaklaşmayın atarım.
Güneş'i saçından tutmuş, havuza doğru adım attırıyordu.
-Aaa! güneş bırak saçımı canım acıyor.
Ozan Cemreye doğru bir adım attı. Tüm okul etrafımıza toplanmıştı.
-Ozan bir adım daha atarsan kız suyu boylar. Ama eğer bana, seni seviyorum dersen hiç bir şey olmaz.
Dedi gülerek Cemre.
-Seni sevmiyorum Cemre.
-Seviyorsun Ozan.
-Sevmiyorum.
-Seviyorsun.
Dedi Cemre, Güneş'in saçını dahada çekerken.
-Bırak beni seni pislik.
-Peki. Bunu sen istedin.
Ve Cemre, Güneş'i havuza attı. Sorun şu ki Güneş yüzme bilmiyordu. Cemreyi saçından tuttu Gamze. Bunu fırsat bilen Ozan, Güneş'i havuzdan çıkardı. Güneş öksürüyordu. Su yutmuş olmalıydı. Daha sonra hiç beklemediğimiz bir şey oldu. Herkes havuza atlamaya başladı. Cemre ceza aldı. Ve ben eve gitmek için taksi çağırdım. Yorulmuştum. Bizimkilerle vedalaşıp okulun çıkışına doğru ilerledim. Yanıma beyaz bir şahin yaklaştı.
-Selam fıstık. Gezelimmi biraz? Ne dersin.
Dedi ayyaşın biri. Arkamı döndüğümde Kıvanç'ın mavileriyle, yeşillerim buluştu. Bakışlarını benden ayırmadan.
-O benim.
Dedi adama. Adam ise bastı gitti.
-Seni evine bırakacağım saat geç oldu.
Tam konuşmak için ağzımı açmıştımki,
-Şşş. İtiraz etme ama.
Kıvanc'ın arabasına binmek için otoparka ilerledik. Arabaya bindik. Kıvanç son derece hızlı kullanıyordu arabasını.
-Kıvanç, biraz yavaş ol. Lütfen.
Daha da hızlandı.
-Kıvanç.. Lütfen.
-Kapa çeneni.
Diye bağırdı. Sustum. Ve gözlerimi yumdum. Bir kaç dakika sonra araba durdu.
-Gözlerini aç.
Tek gözümü açıp Kıvanç'a baktım. Arabadan inmek için kapıyı açacakken, kapıyı kitledi.
-Hiç bir yere gitmiyorsun.
-Ne? Neler oluyor? Bırak beni gideceğim.
-Kes sesini.
Dedi ve arabayı çalıştırdı. Hızlı bir yolculuğun ardından, sonunda durmuştu. Kapımı açtı ve beni sertçe çıkardı. Burası o inşaattı. Ailemin, ölümüne sebep olan inşaat. Onları, sonsuzluğa yollayan inşaat...