Aren't Yours ( Completed )

B2: Chapter 21

Chapter 21 - Hometown

Umangat ang gilid ng labi ni Cassey. Tumayos siya at pumameywang siya.

"Oh? Hello there my so called amnesia sister!" She smiled. Shit! She just provoking me at nagwagi nga siya. Panindigan mo 'to Inday.

"Oh! Hi there Cassey! Nakakahiya naman at pumunta ka pa rito" Pinagtaasan ko siya nang kilay. Ngumisi ako sa kanya.

"At bakit ka mahihiya? Hindi ka naman ang ipinunta ko dito" Ngumisi siya nang nakakaloko. Bullshit! Nawala ang ngisi.

"Then say it on my face Cassey! The words that you been waiting for to spit" Sinalubong ko ang matalim niyang tingin. Bumuga siya nang hininga at para bang natatawa siya sa nangyayari.

"Let me tell you this Inday..oh wait you are already Nice right?" Tumawa siya nang mapakla.

"Bring it on Cassey!" Saad ko. Ang kanyang mata ay nag aapoy sa galit ngunit nakita ko na pumula ito.

"You were so coward Inday! You were so stupid to concluded everything! You left us, you left our family, you left your life and that was the biggest stupidity. Yes! We set you up! Yes! We planned every fucking things. But it was for your own good. It was all for you. Our parents came up with that kind of idea because they are so scared that you will be end up living alone because of your disgusting attitude. And I can't blame them because they were right." Huminto siya dahil tumulo ang mga luha niya. Para akong nanghina sa nakita ko. Napahawak ako sa mesa gilid ko.

"I hope you'll continue your life here. I hope you are happy to your new life. Because Inday we will flight back in Manila. And we will never come back here. So this is our best shot...This is our family's best shot for you" Binuksan niya ang bag niya at dahan dahan niyang kinuha mula sa loob ang dalawang papel.

Inilapag niya ito table nila. Agad siyang tumalikod upang maglakad papalabas ng restaurant.

"It will always be your choice bitch." Saad ni Messy at sinundan si Cassey.

Napatitig ako sa ticket at passport na nakalapag sa mesa. Naagaw ang atensyon ko sa lalaking lumapit saakin.

"Are you okay?" Alalang tanong niya. He tried to comfort me pero hindi niya alam kong saan sisimulan.

"I'm...always here for you, no matter what decision you will make..Remember that." Saad ni James. Nagtagpo ang mata namin at punong puno ito nang halong halo na emosyon.

Umalis siya sa harap ko at sumunod sa kanya si Shane. Agad akong naghina at napaupo. Sumasakit ang ulo ko dahil sa nangyari.

"Nice! Okay ka lang?" Nilapitan ako ni Angelou at pinainom ng tubig. Tumango ako bilang sagot.

"Ahm..hindi naman sa nanghihimasok pero...kaano ano mo sila?" Tanong ni Angelou. Hindi ako sumagot sa halip umalis ako sa restuarant. Napansin kong nakatingin ang mga tao saakin. Shit! Attention.

"Nice! Sandali! Naiwan mo 'to" Sigaw ni Angelou habang sinusundan ako. Inabot niya saakin ang plane ticket at passport.

Tinignan ko habang hawak ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.

Pumara ako nang jeep at sumakay. Iniwan ko si Angelou na hanggang ngayon ay naguguluhan parin. I'm sorry Angelou! I just want to be alone.

Bumaba ako sa Paseo de Santiago, isang parke na malapit lamang sa dagat. Ang malalim na simoy nang dagat ang agad na sumalubong saakin.
Naglakad ako sa baywalk nila at ninamnam ang simoy nang hangin. Ang tanging naririnig ko lamang ay ang hampas ng alon sa dalampasigan. Kay ganda tignan ang kulay asul na dagat. Ang aking buhok ay sumasabog dahil sa sobrang lakas ng hangin.

I found peace. Kahit ganito kasimple na lugar ay napapanatag ang loob ko. Ilang taon na ang nagdaan ang itong dagat na ito ang naging saksi sa lahat ng aking paghihihirap at kalungkutan. Ito ang naging saksi kung paano ako unting unti na bumangon. This place will always be my favorite place.

This place is my hometown. And I'm not going anywhere. Agad kong itinapon ang plane ticket at passport sa dagat. Tinignan ko unti hanggang unti unti itong nabasa at lumubog.