Heartstring (#Wattys2016)

Good Morning!

6:00 A.M

Nakagayak na ako kahit mamaya pa namang 7:00 A.M ang pasok namin.Ewan ko ba? Hindi ko rin alam kung bakit ang aga ko ih? Dahil ba sa susunduin ako ni Edward ngayon? Ewan ko? Basta ang alam ko goodvibes ako ngayon.

Dahan dahan akong lumalabas nang aking kwarto nang biglang nakita ako nang aking lolo at tinitigan ako.

"Bakit ang aga mo ata ngayon? Maaga ba ang pasok ninyo ngayon?" si lolo na nakakunot ang noo sa akin

"Ah oo lolo yung magtuturo kasi sa amin ngayon ih mahigpit bawal malate kaya eto maaga ako..." nakahawak ako sa sabitan nang backpack ko dun sa nakasukbit sa aking kili kili powers? Ay! I mean nakahawak ako dun like dora the explorer ganun? Hehehe... ≧∇≦

Napaisip ako bigla.Kahit pala papano marunong akong magpalusot hahaha! (づ￣ ³￣)づ

Tumanaw tanaw ako kahit ba hindi ko nakikita ang labas dahil tagong tago ako dito sa gate nang aking lolo.Grabe ang proteksyon nang bahay na ito ih.Alam ninyo hindi naman siya luma actually talagang yung kulay kasi niya ih brown na medyo dark kaya iyon parang sinauna tuloy ang kulay.Sa totoo nga ang ganda netong bahay ni lolo ih sosyal.

Binubuksan ko na ang gate at tsaka dahan dahan na lumalabas nang gate.

"Good Morning!" ay tinamaan ka nga naman oh?! Napahawak ako sa dibdib ko sa ginawa niya

Nakangiti siya.

Aba?! Nagawa pang ngumiti? Eh halos mamatay na kaya ako sa gulat! ≧ω≦

"Ano ka ba?! Muntik mo na akong patayin?!" nakahawak pa din sa dibdib

"Bakit ang aga mo? Pano mo nalaman na nandito na ako sa labas?" pano nga ba?

"Ano ka dyan? Di ko kaya alam no?" eh sa totoo naman talagang di ko alam ih

"Eh ikaw bakit ang aga mo?" kala mo ah ikaw din excited ka bang sunduin ako? Yung totoo! Umamin ka! ('∀｀)♡

"Eh bakit ang aga mong gumayak? Excited ka no?" kinindatan ba naman ako nong tumingin ako kaya umiwas naman ako nang tingin

Hinila niya ang kamay ko kaya automatic na napaharap ako sa kanya.

Naku! Baka makita niya yung mukha ko pakiramdam ko namumula ako ih.

"Hahaha!!! Bakit nagblublush ka ata oh?" hinawakan niya ang pisngi ko kaya nagkatitigan kaming dalawa pero maya maya ay parehas kaming bumitaw at umiwas nang tingin

"Halika na baka malate tayo..." pumunta na siya sa bike niya kaya sumunod nalang rin ako

Pagkasakay ko.Naiilang pa ako ngayong humawak sa bewang niya.Pero wala akong magagawa ih!? Anong pipiliin ko?! Mahulog?! O mabuhay?! Sige! Pili Dana para matauhan ka sa kamalisyosohan mo! Andali nga?! Hahawak ka lang Dana! Hahawak lang walang malisya dun.So? Yun na nga ang ginawa ko.Sa una ilang pa pero nong nagtagal okey na rin medyo okey na.

Tingin tingin sa paligid.Ano ba yan ang tahimik ah? Hindi ako sanay na ganto katahimik.Gusto ko mang kumibo pero mas mabuti nang hindi.Nakakahiya ih.

Same routine na naman tingin tingin hanggang sa...

"AHHH!!!" muntik na akong mapabitaw sa kanya nang hawakan niya yung dalawa kong kamay na nasa tyan niya

"Okey ka lang ba?" kinakabahan akong tumingin sa kanya at syempre sinamaan ko siya nang tingin dahil sa nag alala nga siya pero alam mong sinadya niya talaga kaya tumatawa siya nong sinamaan ko siya nang tingin

"Bweset!" hahampasin ko siya nang bigla niya ulit ilikot yung bike para pag kumilos nga naman ako ih hindi ako makakaganti

"Wag kang kumilos mahuhulog tayong parehas dito! HAHAHA!!!" tumatawa na naman siya

"Gusto mo bang paglamayan tayo dito sa daan?! HAHAHA!" tumatawa ulit siya nang walang katapusan bweset to ah?

Binilisan niya ang pagpapatakbo nang bike hanggang sa makarating na kami dito sa eskwelahan.

Tinatanong ninyo siguro kung bakit kahit na sikat na kami at tumutugtog na ih nag-aaral parin kami.

Simple lang dahil dagdag kaalaman din itong pag-aaral namin.

AN:
Meron ba talagang may gusto nang story ko? Eh bakit parang walang nagcocomment manlang? Puro reads lang ah? Pero okey na yun atleast binabasa ninyo pa?

So? Votes and comments please!
Thank you nga pala dun sa mga nagbabasa! At tska inuulit ko yung gustong magpadedicate magsabi lang..