MAHKUM

4

YAZARDAN

Zordu kadın olmak. Hele bu konakta çok daha zordu. Canan da o zor hayatı yaşayan kadınlardan biriydi. Çocukluğu İzmir de geçerken anne ve babasının boşanmasıyla hayatı alt üst olmuştu.Annesiyle Mardin'e gelmiş ve genç yaşında Ahmet Güngör'ün karısı olmuştu. Moda okulu hayal olmuştu. Paris'de yaşama hayalleri yok olmuştu. O yıkılmaz hırçın kız kaderi karşısında büyük bir yenilgiye uğramıştı. Ve o gün daha da hırçınlaşmıştı bu kadın. Çatık olan kaşları daha da çatılmıştı bakışları daha da keskinleşmişti.

"Ömür'e sofrada ne oldu Canan?" Üstündeki geceliği çıkarırken Ahmet tarafından gelen soru Canan'ı şaşırtmıştı. Çünkü Ahmet böyle şeyleri sormaz merak etmezdi. Üç maymun oynardı.

"Bir şey olmadı." dedi Canan.

"Aranızdaki bakışmalar öyle demiyordu ama." Adamın merağına göz devirdi kadın. Ne oluyordu bu adama?

"Sanane Ahmet. Niye bu kadar merak ediyorsun." Adam bu tepkiye şaşırmadı. Canan hep böyle konuşurdu çünkü.

"Kocanım ben senin. Hayatının parçası olmaya çalışıyorum sadece." Canan öfkeli gözlerini adama çevirdi.

"Yeterince hayatımdasın. Fazlası gerekmez Ahmet."

İşte yine aynı sonla bitmişti bu gecede. Aynı Canan laflarıyla.

*****
Aşkla bakıyordu karşında duran kadına. Ah nasıl bir şeydiki bu? Gün geçtikçe artıyordu. Zerre azalmadan artıyordu. Kadın adamın bakışlarını fark edince hafif cilveli bir tonla

"Niye öyle bakıyorsun Bedir?" Adam kadının bilmemezliğe gelen hallerine bayılıyordu. Bedir aşkla dolu bir bakışla kadına yaklaştı ve kadının dudaklarına busesini bıraktı. Kadın anlamıştı adamın canı yaramazlık yapmak istiyordu. Kadın hiç düşünmeden karşılık verdi adama.

Yan oda da aşkın en güzel hali yaşanırken bu oda da mutsuzluk rüzgarları ediyordu. Ayşe'nin rüzgarıydı bu.

O gün ki kavgadan beri hiç konuşmamışlardı. Ne adam konuşmuştu ne de kadın. Yine odada ölüm sessizliği vardı. Adam çok sıkılmıştı bu durumdan. Sesli bir nefes verdi. Kadın irkilmişti.

"Konuş be kadın." Ayşe şaşkın bir bakışla adama döndü. Ona hep sus diyen adam şimdi konuş diyordu. Bu adamın derdi neydi?

"Ne konuşmamı istiyorsun?" Sakin bir ton kullanmıştı. Her zaman sakin konuşurdu zaten. Çok ileriye gidilmediği sürece.

"Ses çıkarmanı istiyorum. Bu sessiz aptal durumdan kurtul istiyorum." Yine düşünmeden konuşuyordu adam. Kırmaktan korkmadan yaralayarak.

"Peki." dedi yine o tonla. Konuşmasını istiyorsa konuşacaktı.

"Madem konuşmamı istiyorsun konuşacağım. "Kafasını adama çevirdi. Ve konuşmaya başladı.

"Yarın kuzenlerim geliyor. Onları görmem gerek." Adam hafif sinirli bir hale büründü. Gereksiz değil gerçek anlamda bir konuşma istiyordu Yavuz.

"Böyle bir şey kastetmedim Ayşe. "Kadın adamı çözemiyordu. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın başarılı da olamayacaktı. Yatağa yavaşça yerleşti ve adama arkasını döndü.

"Sen ne istediğini bilmiyorsun Yavuz. Ama ben biliyorum. "Uykulu bir ses tonuyla mırıldandı.

"Uyumak istiyorum."Bu hareket adamın öfkesine neden olmuştu. Konuşmak istediğini söylüyordu. Ama kadın uyumak için sırtını dönüyordu.

Kadını kolunu sıkarak kaldırdı yataktan. Kimden öğreniyordu bu hareketleri? Bunu sorması bile sacmaydı aslında. Canan'dan öğreniyordu tabiki.