A big secret, and it's not mine

21; Ik wil een gewone jongen..

Kaj's point of view.

Voor de twaalfde keer bel ik Nour. 'Neem op, neem op.' zucht ik. 'Kaj, laat haar maar, ze komt er wel over heen, geloof me.' zegt Cassius. 'Haar laten? Dat doe ik niet. Wie weet hoe klote ze zich nu voelt en het is míjn schuld. Ik moet het goed maken, ik hou van haar.' zeg ik. 'Cassius heeft gelijk, je moet haar tijd geven.' zegt Amber. Woede borrelt omhoog. Ik voel de honger omhoog komen. 'Ik ga haar zoeken.' zeg ik voor ik in het bij zijn van iedereen mijn vampier tanden laat zien. Ik pak mijn jas en loop het huis uit. 

Nour's point of view.

Dit is geen vampier. Maar wat is het wel? Het lijkt op een wolf. Ik hoor gegrom. Snel ren ik verder. Richting het einde van het bos. Hopend dat ik het beest kwijt raak. Uitgeput ren ik verder. Ik ren het bos uit richting het park. Ik ren door tot ik tegen iemand op bots en samen met diegene val ik op de grond. 'Nour.' klinkt een stem. Ik kijk op. Het is Kaj. Hij gaat van me af en helpt me over eind. 'Wat is er aan de hand?' vraagt hij bezorgt. Ik draai mijn rug naar hem toe. 'Nour alsjeblieft.' zucht hij. Boos loop ik weg. Ik heb geen zin in hem. In geen van mijn vrienden. Ik voel een hand op mijn schouder. 'Nour, waarom rende je? Wat heb je gezien?' klinkt Kaj zijn stem. Er rolt een traan over mijn wang. Ik draai me om. Ik zie dat hij schrikt van mijn tranen. 'Ga weg Kaj alsjeblieft.' smeek ik. 'Nee Nour, wat heb je gezien?' vraagt hij. Er komen steeds meer tranen. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet wat dat was, wat ik wel weet is dat ik bijna dood was.' snik ik. Kaj wilt mijn hand pakken maar ik trek hem weg. 'Weet je, eerst mijn ouders, dan mijn vrienden en nu een soort wolf. Wat heeft iedereen toch tegen me?' vraag ik snikkend. 'Nour, we houden allemaal van je. Je ziet het zelf alleen niet.' zegt Kaj. 'Als jullie van me houden dan liegen jullie niet.' snik ik. 'We hadden een rede.' antwoord Kaj. 'Ik wil die rede niet weten, ik wil dat ik nooit verliefd was geworden op een vampier.' snik ik en dan loop ik weg. Diep van binnen weet ik zelf ook wel dat ik dat niet meende. Ook al had ik liever dat Kaj een gewone jongen was. 

De deurbel gaat en ik loop naar de deur. Als ik de deur open staat Dioni voor me. Ik zucht even. 'Wat moet je Dioni?' vraag ik. 'Tja, we zijn allebei bedrogen door onze vrienden, dus ik dacht dat we samen wel wat konden gaan doen.' zegt hij. 'Wat hebben ze jou aangedaan dan?' mompel ik. 'Ze lieten me in de steek, maar ik hoorde dat van jou, en had medelijden.' zegt hij. Ik lach even. 'Dat had je niet Dioni, jij geniet er alleen maar van.' antwoord ik bot. 'Luister Nour, ik ben geen slechterik, alleen als ik er écht zin in heb, en dat heb ik nu niet. Diep van binnen heb ik een goede kant, geloof me.' zegt hij overtuigend. Ik zucht even. 'Waarom ook niet?' zeg ik en ik pak mijn jas van de kapstok, wetend dat ik een grote fout maak..