A big secret, and it's not mine

18; De gebeten waarheid..

Nour's point of view.

'Hoezo? Is Dioni zo erg?' vraag ik. 'Luister, Dioni kan echt heel aardig zijn, geloof me. Maar hij heeft ook fouten gemaakt en hij blijft die maken, hij drinkt nog mensen bloed.' legt Kaj uit. Ik knik. 'Hij is gevaarlijk.' antwoord Kaj. Ik begin te lachen. 'Of course, Dioni?' vraag ik. Kaj knikt. 'En ik zou je beschermen tegen hem, of je het nou wilt of niet.' antwoord Kaj. Ik staar naar mijn schoenen. 'Ik meen het Nour, ik zal je altijd blijven beschermen, ik zal voor je vechten.' zegt Kaj. Er rolt een traan over mijn wang. Kaj veegt hem weg. 'Ik meen het.' zegt hij. Zonder er over na te denken sla ik mijn armen snikkend om hem heen. Ik kan helemaal niet zonder hem. Kaj wrijft langzaam over mijn rug. 

Kaj's point of view.

Boos klop ik op de deur. Dioni doet open. 'Hey Kaj.' zegt hij. 'Je blijft met je poten van Nour, begrepen?' vraag ik. Dioni haalt zijn schouders op. 'Dat zie ik wel, wie weet is haar bloed wel heel lekker.' grinnikt hij. Ik gebruik mijn superkrachten en sta in een keer voor hem. 'Blijf uit haar buurt.' sis ik. Ik tuf op zijn gezicht. Hij begint te lachen. 'Rustig joh, misschien wilt ze zelf wel.' antwoord hij. 'Je kan haar niet dwingen.' zeg ik. 'Verbena.' sist Dioni. Ik glimlach even. '1-0 voor mij.' lach ik en dan loop ik weg. 'Ik krijg haar wel!' roept Dioni. 

Nour's point of view.

'Ik was vandaag nog bij het graf van Nova.' vertel ik. Mijn moeder kijkt me even aan. 'Wat?' vraag ik. 'Je moet daar niet steeds heen gaan, ze is dood.' zegt mijn moeder. Ik leg boos mijn vork neer. 'Wat een onzin! Hoe kan je er zo over denken?' zeg ik. 'Ik ben het met Nour eens, dit is belachelijk.' neemt Jayden het voor me op. Tranen rollen over mijn wangen. 'Was jij maar degene die dood was gegaan bij dat ongeluk en niet Nova.' snik ik. Huilend ren ik de trap op naar mijn slaapkamer. Snikkend laat ik me op mijn bed vallen. Ik hoor de deur open gaan. 'Nour.' klinkt een stem, het is Jayden. Hij gaat naast me op het bed zitten. Ik ga recht op zitten en veeg mijn tranen weg. Zo blijven we een tijdje zitten. 'Maak je geen zorgen, mam vind het gewoon moeilijk, zij laat dat op een andere manier zien.' zegt Jayden. Ik knik.

Ik loop het café uit. Ik heb net afgesproken met Kaj, we hebben wat gepraat en alles echt bijgelegt. Het is z'n opluchting. Ik loop richting het park. Waar ik afgesproken heb met Zoë. Ik moet dit gewoon even bij iemand kwijt. En Zoë houdt haar mond wel. Ik ga op een bankje zitten. 'Nour.' klinkt een stem. Dioni staat voor me. Ik slik even. 'Niet zo angstig kijken meis, ik doe je heus niks hoor.' grinnikt hij en hij gaat naast me zitten. 'Een meisje met zo een gezicht zou ik niks aan kunnen doen.' zegt hij en hij haalt zijn hand over mijn wang. Ik sla zijn hand weg en spring op. 'Rot op.' grom ik. 'Oh no.' zucht hij. 'Kaj heeft het verteld he?' vraagt Dioni met een vieze grijns. Ik kijk hem boos aan. 'Dioni, diep van binnen ben je een goed persoon.' zeg ik. 'Maar je laat het niet zien.' zeg ik. Hij staat op en binnen een seconde staat hij voor me. Hij grijpt me vast. 'Ik heb wel zin in wat mensen bloed.' sist hij. Zijn ogen worden rood en zijn tanden worden ongelofelijk scherp. Ik begin te trappelen met mijn benen maar ik kom niet los. 'Niet zo snel!' zegt hij en voor ik het weet voel ik een pijnlijke beet in mijn nek.