A big secret, and it's not mine

65; Ik geloof in ons..

Kaj's point of view.
Hand in hand loop ik met Nour op het strand. Ik stop met lopen en kijk haar nerveus aan. 'Kaj, is alles goed met je?' vraagt ze bezorgt en ik knik. 'Nour, sinds we elkaar leerde kennen is er veel gebeurt. Een hoop daar van bestond uit angst en ik heb zelfs gebeden om je leven toen je in het ziekenhuis lag, ik heb door de ziekenhuis gang geschreeuwt en huilend op de grond gelegen, wat ik je nog nooit verteld heb. Ik zag gewoon geen leven zonder me zonder jou, zonder ons en kijk ons nu, we krijgen twee kinderen. Toen ik daar achter kwam kon ik mijn geluk niet op, het was het bewijs voor een toekomst voor ons samen, mijn leeftijd staat stil, maar ik hou zo ontzettend veel van je en ik wil verder met je, ik wil nog veel meer dingen met je mee maken. Omdat ik geloof in ons.' vertel ik. Ik zie de tranen in haar ogen prikken. Door de zwangerschap is ze extra emotioneel.. Het zal daar wel aan liggen. Ik graai in mijn zak en haal er een doosje uit. Ik kniel voor haar neer en open het doosje. 'Nour, wil je met me trouwen?' vraag ik. Er rolt een traan over haar wang en ze knikt. 'Ja, heel graag!' roept ze. Ik doe de ring om haar vinger en sla mijn armen stevig om haar heen. 'Ik hou van je.' zeg ik. 'Ik ook van jou.' zegt ze.

Een maand later..

Ik sla een arm om Nour heen. 'Gaat het?' vraag ik en ze knikt. Ze is de laatste dagen nog al stil. Waarschijnlijk vanwege de zwangerschap. Sterre kijkt naar ons. 'Is ze vaker zo stil?' vraagt Sterre die het ook niks voor Nour vind en ik knik. 'Meestal praat ze de oren van je hoofd.' mompelt Zoë. Ik grinnik even. Nour legt haar hoofd tegen mijn borst. 'Zo'n zwangerschap is best vermoeiend, er groeien daar twee kinderen, niet eentje.' zeg ik en de meiden knikken. 'Je helpt haar er toch wel een beetje door heen he?' vraagt Sterre streng. Ik knik. 'Natuurlijk, ik laat haar het niet alleen doen.' zeg ik. Jai is druk met Samuel, ze spelen fifa. Dioni komt de keuken uit gelopen met het drinken, hij zet de glazen op tafel. We zijn met zijn alle bij Dioni thuis, eigenlijk was het om Nour wat op te vrolijken maar het blijkt niet te helpen. 'Weten jullie het geslacht van de kinderen al?' vraagt Jai en hij zet het spel op pauze. Ik knik. 'Vertel!' roept Zoë. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Dat is ons geheimpje.' lach ik en Jai zucht. 'Ouders. Ze zijn zo vermoeiend.' grijnst hij. Ik druk een kus op Nour haar haren. 'Maar jullie stoppen dus met school?' vraagt Sterre en ik knik. 'Ook stom, we gaan jullie wel missen.' zegt ze. Ik glimlach. 'Ik zal op zoek moeten naar een baan.' antwoord ik.

Ik loop het huis in en leg mijn sleutels op de vensterbank. Die baan is mooi binnen en ik hoef pas drie maanden an de bevalling te beginnen. 'Nour?' roep ik maar ik krijg geen antwoord. Ik loop naar boven en ik tref Nour huilend op het bed aan. Ik ga naast haar zitten. 'Liefje, wat is er?' vraag ik bezorgt. Ze heeft haar handen op haar buik liggen. 'Het doet zo'n pijn.' snikt ze. Ik leg mijn handen om haar buik. Aan haar gezicht is te zien hoeveel pijn ze heeft. Ik masseer haar buik. 'Misschien werkt een warme douche.' zeg ik bezorgt. Ik wil Nour zo goed mogelijk helpen. Ze knikt en ik help haar overeind. Ik help haar naar de badkamer. Ik hoop dat het wat minder pijn gaat doen, het doet me pijn mijn meisje zo te zien.