The Player's Target (10)

75 3 0
                                    

Chapter 10 Band

Precious POV

".Precious, may problema sa Band." sabi ni Bill.

".Ano yun?". tanong ko.

".Umalis na si Dave sa CamBand." sabi niya.

".At bakit raw?". tanong ko.

".K-kase pinilit siya ni Aecel sa Band niya, balak niyang sumali sa Battle of the Bands." sagot niya na ikinagalit ko.

Talagang hinahamon talaga ako nung babaeng yun. (>_<。)

".Maghahanap tayo ng kapalit niya." pigil sa inis na sabi ko.

".Pero? Mahirap maghanap ng kapalit niya. Lalot palapit na ng palapit yung Battle."

Napahawak naman ako sa sentido ko at huminga ng malalim.

".Ako na ang hahanap, wala na tayong pakialam sa Gago na yun." sabi ko sabay walk out.

Pwes! Hindi ka kawalan Dave. Pati yung binuo nating Band sinayang mo.

Hayy! Bwisit. Sino naman kaya ang ipapalit ko? Si Dave na kasi yung pinakamagaling na kumanta.

Umupo naman ako sa may gilid ng School fountain.Bukas na yung start ng Week event.Buti na lang at naayos na yung paligid. Sa halip na magpapractice na lang, umepal pa si Dave.

".Ooopps!! Sarreehh!! may tao pala."

Agad naman akong napatingin kay Aecel na may hawak na pulang pintura. And the worst thing is yung binuhusan niya yung suot ko.

".Tanga ka lang ba talaga? o nagpapansin?!". pigil sa galit na sabi ko.

".Excuse me?". mataray na sabi niya at nakataas pa yung kilay.

".Dont let me Aecel.Baka hindi mo kayanin ang gagawin ko."banta ko.

".Oh really? im so scared". natatawang sabi niya.

".And besides, bagay naman  yung pulang pintura sa red dress mo. At least hindi halata. Wait! dagdagan pa natin." sabi niya at nanlaki yung mga mata ko nung binuhusan niya ulit yung suot ko.

".Inubos mo na ang pasensya ko, hindi ka na nadala." sabi ko at inilagay ang kamay ko sa loob ng lata ng pintura na ikinalaki ng mata niya.

".Dalawang beses, at parehas na babalik sayo." sabi ko at sinampal siya ng dalawang beses sa magkabilang pisngi.

".WHAT THE?!". Gulat na sabi niya.

".Well, suggest ko lang, kulang ka sa blush on." sabi ko at agad na umalis.

Agad akong dumiretso sa locker at kumuha ng P.E uniform. Akala talaga nung Aecel na yun hindi ko siya tatapatan.

Dideretso na sana ako sa CR nung may marinig akong nagsstrum ng gitara, pero walang kumakanta.
Dahan dahan akong lumapit sa room at sumilip. Then I saw, Brent.

Nakinig lang ako pero hindi siya kumakanta.

Now Playing: Photograph by Ed Sheeran

Napapikit naman ako bigla at ni-feel yung kanta. Super nakakarelax. Ang sarap ng feeling.

Loving can hurt, loving can hurt sometimes.
But it's the only thing that I know.
When it gets hard, you know it can get hard sometimes,
It is the only thing that makes us feel alive.

We keep this love in a photograph.
We made these memories for ourselves.
Where our eyes are never closing,
Our hearts are never broken,
And time's forever frozen, still.

The Player's TargetTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon