Przywracanie wspomnień boli ale muszę się tym z wami podzielić.. Mój lekarz zabronił mi tłumić emocji w sobie. Opowiem wam trochę o moim życiu.
Gdy miałam 2 latka moja mama wyjechała aby trochę zarobić. Siostra wiecznie mnie za to obwinia mówiąc "gdybyś się nie urodziła to mama nie musiała by wyjeżdżać". Nie mam pojęcia czemu tak myśli, przecież tak samo jak ona nie miałam na to wpływu. Czasami wolałabym się nie urodzić.. Mama przyjeżdża na święta i wakacje. Wtedy jest jakoś lżej, chociaż czuje czasem chłód w naszej relacji. Tłumacze to sobie długą rozłąką. Tylko czemu siostra lepiej się z nią dogaduje? Nie chce pamiętać wszystkich tych kłótni i wiecznej rywalizacji między nami o miano lepszej córki, które zawsze wszczynała siostra. Ona po prostu mnie nienawidzi..
Wydaje mi się, że to właśnie przez te wydarzenia i z braku stabilizacji w życiu doszło do tego, że bałam się wszystkiego. Nie nauczono mnie rozmawiać i mówić o uczuciach przez co bardzo zamknęłam się w sobie. Do dzisiaj jestem zbyt cichą osobą i nie umiem walczyć o swoje. Siostra zawsze mi uświadamiała, że nigdy nie wygram i jestem kompletnym zerem. Nie raz chciałam ze sobą skończyć. Mam jednak jeszcze jakaś nadzieję która tli się i każe żyć. Inni mają gorzej, dobrze o tym wiem. Zawsze będzie ciężko, na wiele sytuacji nie mamy wpływu i trzeba się z tym pogodzić. Tylko jak mam zaakceptować to, że każdy mnie opuszcza?
Miałam kiedyś przyjaciółkę..
CZYTASZ
Poza Nią
Short StoryPotrafi oddychać, nie potrafi żyć. Historia Wiktorii, która codziennie daje sobie nadzieję. Chce po prostu być szczęśliwa.. Los jednak, w tak zwykłej codzienności zawsze podkłada jej kłody pod nogi. Dziewczyna jest bardzo delikatna i wrażliwa. Czy...
