DAĞ AYISI

**32.Tanışmak?**

Eve geldiğimde salonu turlayan annemle karşılaştım.

"Ne oldu? Nasıl geçti? Neden bu kadar geç kaldın? Sorular zor muydu?" Daha fazla devam etmemesi için yanağından öptüm.

"Merak etme anne. Çok iyi geçti."

"Ohh. İyi bari." deyip çantamı elimden aldı. Çantamı açtığında annemin ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum. Çantamın içinden boş şişeyi alıp gülümsemeyle bana baktı.

"İçmişsin hepsini."

"Ya, evet. Öyle oldu." dedim yalan söyleyerek.

"Ohh. Yarasın kızıma."

"Yarasın" dedim Arda'yı düşünerek.

"O gelmedi mi daha?" dedim Giray'ı kast ederek.

"Arkadaşlarıyla buluşacakmış."

"Tamam. Ben odamdayım."

"Tamam."

Odama geçip yatağıma attım kendimi. Asosyal hissediyordum kendimi. Hemen komidinimin çekmecesinden telefonumu çıkardım ve açtım. Cevapsız çağrılar, mesajlar, sosyal medyadan bildirimler gelirken gülümsedim. Sosyal olmak da kolay değildi.

Cevapsız çağrıları es geçerek sosyal medyaya girdim. Nasıl olsa cevapsız çağrıların kimden geldiğini çok iyi biliyordum. Sıkılınca mesajlara girdim ve Bulut'dan gelenlere bir göz attım.

Bay Ego

Allah beni kahretsin. Aç şu telefonu Miray!

Bak çok üzgünüm. Sarhoştum tamam mı? Ne yaptığımı bilmiyordum.

Açta şu telefonu konuşalım.

Miray böyle yaparak beni sinirlendiriyorsun. Hadi güzelim, aç şu telefonu.

Kızım beni sinir etme!!

Üzgün olduğumu söyledim ya işte.

Ne söylemem gerekiyor? Ne dersem affedersin? Ya da ne yapmalıyım? Allah kahretsin bir şey söyle!

Bu mesajları okuduğunu bile bilmiyorum. Ve sana daha mesaj atmaya devam ediyorum. Gör şu mesajları artık ve bende elimi yormak zorunda kalmayayım.

Elini yorma zorunda kalmayayımmış. Salak! O ne ya? Bir kızı çok üzdün ve özür dilemeye çalışırken elini yormak zorunda kalmamak hakaret olur.

Biraz da whatsapp'tan gelen mesajlara baktım. Eylül mesaj atmıştı. Mesajlarına baktığımda iyi olup olmadığımı, okula neden gelmediğimi, neden telefonumu kapattığım hakkında şeyler soruyordu. Ona kısaca 'iyiyim' diye mesaj attım. Onunla samimi değildim. Belki en iyi arkadaş olsak ona her şeyimi anlatır böyle kısa cevaplar vermek yerine samimice cevaplar vermeyi tercih ederdim.

Bulut whatsapp'tan da mesaj atmıştı. Dayanamayıp açtım ve mesajlardaki söylediklerinden pek bir farkı olmadığını gördüm. Anında ekranımda 'Eylül Arıyor' yazısı çıkınca telefonu açtım.

"Şükür kızım ya. Sesini duyan Cennetlik. Bir ara sorun benimle mi diye düşünmedim değil."

"Yok, değil"

"Ee, iyi misin?"

"Söyledim ya. İyiyim."

"Saol, bende iyiyim" dedi biraz kırgın ve alaylı tonla.

"Neden okula gelmedin?"

"Ygs'ye çalışıyordum."

Telefondan Giray'ın "Eylül" diye bağırışını duymamla şok oldum. Arkadaşları diye Eylül'e mi gitmişti yani? Ne kadar da çok değer veriyordu ona. Kendi öz ikizini kıracak kadar çokmuş demek ki.