DAĞ AYISI

Özel bölüm 3

*Özel Bölüm 3*

      Bulut'tan

"Bulut ben hamileyim!"

"N-ne?," dedim adama vurmak için kalkan yumruğumu havaya asarak.  Beynim ne dediğini anlamaya çalışıyordu.

'Hamileyim.'

Hamile.

Bebek... Bebeğimiz olacaktı.

"Hani ikimize ait karnında olan şey?," dedim kanıtlamak istercesine. Dudağını ısırarak kafasını hızla aşağı yukarı sallayarak beni onayladı. Sorumun saçmalığının belki farkında değildim ama şaşkınlıktan ne düşüneceğimi nasıl davranacağımı bilemememden kaynaklandığını biliyordum o an.

"Hamile," dedim kendi kendime. "Hamile!, dedim gülerek altımda çoktan bayılmış adamın anlından öperek.

Hızla adamın üstünden kalkıp karımın yüzünü avucumun içine aldım. "Hamilesin?"

"Hamileyim," dedi şaşkınlığımı anlayışla karşılayıp sabırla benim tepkilerimi ölçerken.

Dayanamayıp hızla dudaklarına yapıştığımda dudağımın üstüne gülümsemişti. O da karşılık vermeye başladığında içim duygu karmaşasına girmişti. Mutluluk, sevinç, geleceğe dair içimde hayaller umutlanmaya başlamıştı. Onu sevdiğimi söyler gibi dudaklarına dokunurken alt dudağını son kez öpüp ısırarak geri çekilerek ona sıkıca sarılmıştım. Artık bana ait bir değil iki kişi vardı. İkisi de bana aitti.

"Seni seviyorum," dedi Miray kafasını gömdüğü boynumdan çekip gözlerimin içine bakarak.

"Ben de, ben de seni çok seviyorum güzelim."

1 hafta sonra...

Aradan bir hafta geçmişti. Karımın hamile olduğunu duyduğumdan tam bir hafta...

5,5 haftalık bir bebek.

İçinde ikimize ait bir mucize beni öylesine heyecanlandırıyordu ki, geçen bir hafta bana bir ömür gibi gelmişti. Habersizce olduğunu bilmediğimiz bir ay geçirmişti karnında. Bebek 1 aylıkken nasıl ancak o zaman fark edebilmiştik? Sekiz ay nasıl sabredecektim, hiçbir fikrim yoktu.

Hayatıma bebeğimiz konusunda gelen güzel haberle birlikte yanında çekilmez huyları da getirmişti.

"Hayır, yemeyeceğim dedim."

"Güzelim yemezsen hastalanırsın. Böyle yaparak bebeğimizin gelişiminde de yardımcı olmuyorsun."

"Ha tek düşündüğün bebek yani? Ben önemli değilim zaten. Ben kimim ki?"

"Sabır," dedim derin bir nefes alarak içimden.

"Ne dedin?"

"Seni düşündüğüm için diyorum, yemek yemen lazım bak o kadar çorba yaptım senin için."

"Ya istemiyor canım. İçersem kusarım," dediğinde daha fazla ısrar etmeyerek tepsiyi önünden alıp komodinin üstüne koydum. Tekrar yatağın yanında yerimi alırken "Tamam," dedim. "Söyle bakalım canın ne istiyor?"

"Sen ciddi misin?"

"Evet."

"Yani ne istersen yapabilecek misin?"

"Evet."

"Emin misin?"

"Biraz daha soru sormaya devam edersen vazgeçebilirim," dediğimde hemen telaşla "Tamam, tamam," demişti. Bu haline gülmeden geçemezken ne kadar tatlı göründüğünün farkında bile değildi.