Gang

Rozdział 16

Reszta dnia minęła spokojnie. Byli nawet chłopaki, żeby posiedzieć ze mną. Max przynosił mi rzeczy, na które miałam ochotę. Kiedy za którymś razem Max wrócił ze sklepu z moją zachcianką, oprócz niej, dał mi pudełko z dziurkami przy pokrywce...

Otworzyłam wieko pudła. To co w nim zobaczyłam, nie śniło mi się nawet jak byłam mała. W środku było szczenie maltańczyka. Miał białą sierść.

- O boże - ostrożnie wyjęłam psa z pudełka. 

Popatrzył na mnie tymi swoimi czarnymi oczkami i przechylił delikatnie główkę. Był uroczy. 

- On jest dla mnie?

- Ona, i tak - powiedział Max.

- Ale skąd taki pomysł?

- Kiedy tak mnie wysyłałaś do sklepu, co i róż przejeżdżałem obok sklepu zoologicznego. Jak za którymś razem stanąłem na światłach, zobaczyłem, że przez okno na wystawie widać było kojec ze szczeniakami. Jeden był cofnięty i nie bawił się z resztą. Wstąpiłem do sklepu. Poprosiłem sprzedawczynię o podanie mi go. Był wyraźnie mniejszy od reszty, więc wziąłem go, żeby mógł dotrzymać ci towarzystwa, kiedy tak siedzisz w domu - skończył. 

Położyłam szczeniaka na łóżku i rzuciłam się na chłopaka. Pocałowałam go namiętnie. 

- Dzięki. 

- Jak ją nazwiesz?

- Shila, zawsze mi się podobało - podniosłam ją na wysokość swojej twarzy. - Będziesz Shila. 

- No to postanowione. 

- Tylko trzeba kupić wszystkie potrzebne rzeczy...

- Wszystko czeka na dole. Poczekaj, zaraz przyniosę. 

- Nie przynoś. Muszę się trochę ruszyć. 

Powoli podniosłam się z posłania i zdjęłam z niego psa, który wyszedł z pokoju zapewne pozwiedzać. Usłyszeliśmy tylko krzyk. Poszliśmy tam jak najszybciej, bo bieganie w zaawansowanej ciąży nie jest wskazane, ani przyjemne. Dotarliśmy do salonu. Na fotelu stał Dennis i patrzył z przerażeniem na Shile. Parsknęliśmy śmiechem. Podeszłam do suczki i wzięła na ręce. 

- Zabierzcie ode mnie to diabelstwo - pisnął. 

- To tylko szczenie, czego ty się boisz?

- Ja się niczego nie boję - zaprotestował.

- Nie?

- Nie.

Podsunęłam mu pod twarz Shilę, która szczeknęła. Pisnął przerażony, po czym spadł z fotela przez jego oparcie. Usłyszałam za sobą śmiechy kilku osób. Za moimi plecami stał Nick, Leo i Jeremy. Podałam psa Max'owi i pomogłam wstać Dennis'owi. 

- Dlaczego boisz się psów? - spytałam ciekawa. 

- Jak byłem nastolatkiem, to zachciało mi się łazić po nocy po starych fabrykach. Nie wiedziałem, że na terenie jednej przebywają zdziczałe psy. Jak wszedłem zaatakował mnie rottweiler i tak nabawiłem się lęków - skończył. 

Patrzyłam na niego oniemiała. Z resztą nie tylko ja. 

- Przykro mi - mruknęłam. - Jakby nie patrzeć, to tylko szczenię maltańczyka. Nie może ci nic zrobić. Chciała się tylko pobawić. Ale jak się boisz, to będzie z dala od ciebie - wzruszyłam ramionami. 

- Gdzie są rzeczy dla niej? - zwróciłam się do Max'a.

- W kuchni w siatce. 

W wymieniony pomieszczeniu na blacie leżała ogromna siatka. Wypakowałam z niej puszki z karmą i włożyłam je do jednej z wolnych szafek. Resztę wzięłam na górę. Oprócz karmy wyjęłam z torebki Legowisko, smycz z szelkami, dwie miseczki, szczotkę i kilka zabawek. Rozłożyłam rzeczy, tak, żeby nikt się o to nie zabił. 

- To musiało kosztować fortunę - przytuliłam Max'a. 

- Nawet nie - cmokną mnie przelotnie w ust. 

Odłożył Shilę na podłogę, a ta od razu zaczęła się kręcić po pokoju. Wzięłam z szafy bieliznę, spodnie i jakąś większą bluzkę. Poszłam do łazienki się ubrać. Kiedy przyszedł czas na spodnie, miałam problem z zapięciem guzika przez brzuch. Zaczęłam płakać. I znowu, humorki w ciąży nie są przydatne. Gdy wreszcie zapięłam guzik i wyszłam, do razu dopadł mnie Max. 

- Kochanie, co się stało, dlaczego płaczesz? - przytulił mnie. 

- Powiedz mi szczerze, czy ja jestem gruba?

- Oczywiście, że nie. Dlaczego tak myślisz?

- Bo nie mogłam zapiąć guzika w spodniach. 

- To nie przez to, że przytyłaś, tylko dlatego, że nasz dzidziuś rośnie - zaśmiał się kładąc dłonie na brzuchu. 

- Nie śmiej się - trzepnęła go w ramię. - Musimy pojechać do sklepu po ubrania. 

- To bierz bluzę i jedziemy. 

- Nie mam dobrej bluzy! Wszystko jest na mnie za małe - usiadłam z rezygnacją na łóżku. 

- To weź moją i przestań płakać. 

Zrobiłam jak powiedział. Pojechaliśmy do najbliższego sklepu z odzieżą ciążową. Szybko wybrałam kilka zestawów ubrań. Nie potrzebowałam więcej, ponieważ za miesiąc miałam rodzić, więc za długo w nich nie pochodzę. Przymierzyłam je jeszcze, poszliśmy do kasy i po zapłaceniu do domu. Od razu jak wróciliśmy przebrałam się z za ciasnych ubrań. 

Po wyjściu z łazienki o mało nie zabiłam się o Shilę, która chciała wyjść na dwór. Wzięłam z pokoju jej smycz i szelki. Zapięłam je na niej. Na dole nie obyło się bez pytań, gdzie idę. 

- Na spacer. 

- Poczekaj, pójdę z tobą - zadeklarował się Max.

W przed pokoju ubrał buty i bluzę. Spacerowaliśmy tak z godzinkę, dopóki nie zaczęły mnie boleć nogi i puchnąć kostki. W drodze powrotnej, wyobraziłam sobie nas z dzieckiem w wózku. 

- O czym tak myślisz?

- O tym, że niedługo o tej porze na spacerze będzie z nami nasze maleństwo - powiedziałam. - Nie mogę się już doczekać...