Chapter 43

73 0 9
                                    

Chapter 43

August na at malapit na ang pasukan namin. Ang haba ng naging bakasyon namin since nagkaroon ng academic shift sa university.

August na at halos isang buwan na ring wala si Chio. I miss him so much. Namimiss ko parin siya ng sobra kahit araw-araw naman kaming magka-skype at magkachat.

"When will you come home?" I whined and pouted habang kaharap ko ang aking phone at magkausap kami sa skype.

His forehead creased and he looked really sorry for me. Kasalukuyan siyang nakahiga sa kama niya at medyo nakikita ko ang bedside table niya kung nasaan ang isang picture frame na may picture ko.

"Hindi ko pa alam kung kelan ako magiging free, baby. Sunod-sunod kasi yung projects at photoshoots ko for brochures. Nadadagdagan pa nga daw sabi ng manager ko eh." He pouted.

He must be tired because of his work. I shouldn't be such a demanding girlfriend, instead, I should be thankful dahil he still does his boyfriend duties and continuously communicate with me kahit na pagod siya mula sa trabaho.

"I'm sorry for whining. I know you're always tired, but, you still take your time to talk to me every night. I really appreciate it." I said.

"Awww~ It's fine, baby. You know I'd do anything for you." When he said that, my heart fluttered and I smiled brightly at him.

"Just please don't tire yourself too much, okay?" paalala ko sa kanya. I seriously am worried about his health. Minsan kasi ay buong araw siya may shoot at sa iba-ibang location pa. Sa tingin ko nga ay wala na siyang maayos na tulog minsan.

He nodded and playfully saluted.

11 PM na sa Pilipinas at advance ng isang oras sa Japan kaya kahit ayaw ko man magpaalam sa kanya ay kailangan na dahil late na at sinabi niya kanina sa akin na may nakaschedule siyang photoshoot ulit bukas.

"Hey Chio, it's late already. May shoot ka pa bukas diba? Bukas nalang ulit tayo mag-usap." Simula ko.

"Yes." Malungkot niyang sagot. "When will you call me baby, too? Nagtatampo na ako ha!" dagdag niya pa na nagpapacute.

"Do I really have to call you that?" natatawa kong tanong. "It's quite cheesy. Alam mo namang I hate being cheesy."

"Hmph!" Ano ba naman 'tong si Chio! Parang bata. "Don't you love me?"

I giggled at him and he raised his brow at me.

"What?! You don't?" kulang na lang ay magdabog siya dahil mukha talaga siyang bata habang sinasabi 'to kaya lalo akong natawa.

"Silly! Of course, I love you!" aba at inirapan lang ako ng mokong!

"Psh!"

Tumigil na ako sa pagtawa at umayos ng upo sa kama.

Haaaay! I wish he was here beside me. I really want to pinch his cheeks. Ang cute niya kasi tignan ngayon. Imagine a six footer with a body sculpted to perfection and a face of a demigod whine like a kid.

"Baby, now that I've found you, I won't let you go. I built my world around you. I need you so, baby even though you don't need me now~" simula kong kanta. Well, this is my way para maglambing sa kanya since medyo naiilang pa ko na seryosong tawagin siyang baby.

Nang makita kong nagbago na ang ekspresyon ng mukha niya ay ngumiti na ako. Pumungay ang mata niya at mataman akong tinitigan.

"I wish I'm there right now. I wanna hug you, so bad." Seryoso niyang sabi.

"I'll wait for you to come home. I love you, baby." Nakangiti kong sabi pabalik sa kanya.

He sighed and closed his eyes for a few seconds.

The Endless ChaseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon