Ekrana baktıkça bakıyordum, bakmadan duramıyordum. Beni sevdiğini söylemesi o kadar güzeldi ki. Sinirim geçmişti. Gülümseyerek cevabımı yazmaya başladım;
''Bir açıklama gerekiyordu.''
Bunun biraz kaba olduğunu düşündüm ve yeniden bir mesaj attım;
''Bende seni seviyorum, Harold.''
Ve mesajımı gönderdiğim anda ekranım simsiyah oldu. Şarjım bitmişti.
İçimden sayamadığım kadar lanetler okudum. Oflayarak şarj makinemi arıyordum ama hiç bir yerde yoktu. Ya annem ya da Lottie almış olmalıydı. Ama ilk düşüncem doğru çıkmıştı, şarjımı alan annemdi.
Telefonumu şarja taktığımda en az 10 dakika beklemiştim. Bir türlü açılamamıştı. Bende o açılana kadar salonda küçük kız kardeşlerim olan Phoebe ve Daisy'nin ödevlerine yardım etmiştim. Kendi kendime güldüm. Daha 10+23'ü yapmakta zorlanıyorlardı. Ben ise havalı bir şekilde soruları cevaplayınca ikiside ellerini çırpıp gülüyorlardı. Bu da benim hem havalı hissetmemi hemde kız kardeşlerimin birer gerizekalı olduğunu düşünmemi sağlıyordu. Yine güldüm.
Bir süre sonra sıkılmıştım ve telefonumun şarjının dolduğunu hayal ederek odama geldim. Telefonuma baktığımda %36'ydı ve aynı zamanda Harry'den gelen 5 tane mesajı görmüştüm;
''Bebeğim 2 gün sonra Londra'ya geliyorum.''
''Londra'da 4 gün kalıp Los Angeles'a gideceğim''
''Ve sende benimle geleceksin.''
''Londra'ya geldiğimde her şeyi uzun uzun anlatacağım''
''Söz veriyorum.''
LOS ANGELES MI? Annemden izinsiz gidemezdim. Beni öldürürdü.
Bir pasaportum vardı, ama ben annemin izin vereceğini sanmıyordum.
Pekala, annem Harry'le bir ilişkim olduğunu biliyordu. Ayrıca kendiside benim gibi Harry'nin hayranı sayılırdı. Ama Harry'le birlikte Los Angeles'a gitme fikri annemin hiç hoşuna gitmezdi. Ben annemi tanırdım, Harry'nin annemin ayaklarına kapanması gerekiyordu.
Harry'e geri cevap olarak;
''Annemin izin vereceğini sanıyor musun? Ben kendim söylersem hayatta izin vermez. Sen gelip izin istersen, belki..''
Ardından Harry'nin cevabı geldi;
''Gelirim, tanışmış olurum hem. Benim şirin Johannah'ım.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fanboy~{l.s}
FanfictionUsulca yanına yaklaşıp ''Bir fotoğraf çekilebilir miyiz?'' dedim. Yakından bakılınca yeşil gözleri daha güzeldi. Bana baktı ve sıcak gülümsemesiyle ''Evet,tabii ki.'' dedi.
