Usulca yanına yaklaşıp ''Bir fotoğraf çekilebilir miyiz?'' dedim. Yakından bakılınca yeşil gözleri daha güzeldi. Bana baktı ve sıcak gülümsemesiyle ''Evet,tabii ki.'' dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Harry ona gönderdiğim mektuptan sonra bana bir teşekkür videosu atmıştı. Bu videoda gözleri dolu ve kıpkırmızıydı. Elinde tuttuğu mektubunu titreyerek zar zor tutuyordu;
''Louis.. Tanrım.. Bu güzel şeyi az önce okudum ve *dolan gözlerini elinin tersiyle siler* sen harikasın Louis! Sen.. S-Sen bana verilmiş hediye gibisin ve benim için her şeysin. *gülümser ve burnunu çeker* Seni çok seviyorum! Çok seviyorum!"
Onun mutlu olması için her şeyi yapardım. Yüzünde ki o gülüşü görmek her şeye bedeldi. Mektubu okuduğunda ki anı görmek istiyordum. Kesinlikle "Sevgilim" kısmında bile gözleri dolmuştu. Harry çok nazik ve bir o kadar da duygusal bir insandı.
Benim gibiydi. Aynı şeyleri düşünüyor, aynı şeyleri seviyorduk. Duygusal ve çok düşünen birisiydi. Ona yakın hissetmemin sebebi de buydu. O, hayatımda tanıdığım en harika insandı.
Attığı videoyu izlemekten kendimi alıkoyamıyordum. Bu benim sevgilimdi. Bazen inanamıyordum. Hala inanamıyorum.. O, koskocaman kalbinde bana çok büyük bir yer vermişti. Ve şimdi, onun kalbinde yaptığım kırıkları onarmaya çalışıyordum.
Deniyordum. Hala deniyorum. Harry için daha iyi bir insan olmaya çabalıyorum. Dünyaya onun gözlerinden bakmaya çalışıyorum ve dünyaya böyle baktıkça, renkler çok parlak ve dünya daha güzel görünüyor. Onun gibi olmalıyım, daha fazla iyi olmalıyım.
Dünya onun gözünden güzeldi fakat onunla daha güzeldi..
