Okuldan eve gelirken aklımda tek düşünce vardı; Uyumak.
Bugün kötü olarak değerlendirebileceğim bir gün olmamıştı, aksine çok güzeldi. Güzel olduğu kadar yorucuyduda.
Ayaklarım tökezlerken aklımdan yere yığılıp uyumanın nasıl olacağını hayal ediyordum. Çok abarttığımı fark ettim, eve gidince uyuyabilecektim işte, daha ne?
Cebimden titreme geldiğinde telefonumu elime aldım ve ekrana baktım;
"Harold"
Heyyo.
Bu kelimeyi kendimiz uydurmuştuk, bu bizim gizli bir selamlaşma itemimizdi. "Heyyo" yazdım cevap olarak. Hava fena soğuktu, ellerim 5 harfi yazana kadar çoktan buz tutmuştu bile. Eldivenlerimi evde unutmamalıydım..
~
Harry'nin bana gösterdiği nezaket ve sevgi çok içten ve gerçekti. Hayatımda hiç hissetmediğim duyguları onunla hissetmiş, tüm güzellikleri onunla görmüştüm. Beni kocaman kalbinin en güzel yerine koymuştu, orada tutmaya devam ediyordu. İnişli ve çıkışlı bir ilişkimiz vardı, ama her ilişkide bu tür şeyler olmazsa olmazlardan değil miydi zaten? Bizim ilişkimiz kesinlikle sıkıcı ya da trajik değildi. Sevgimizi tüm dünyaya karşı sakladığımız bir sırrımız ve gözlerimizde sahip olduğumuz bir ışık vardı. Bu ışığı yalnızca birbirimize baktığımızda görüyorduk. Dünyanın geri kalanı varsın gitsin, ne olursa olsun, ama biz birlikteyken herşey çok güzel ve göz alıcı geliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fanboy~{l.s}
Fiksi PenggemarUsulca yanına yaklaşıp ''Bir fotoğraf çekilebilir miyiz?'' dedim. Yakından bakılınca yeşil gözleri daha güzeldi. Bana baktı ve sıcak gülümsemesiyle ''Evet,tabii ki.'' dedi.
