ʟᴇᴛ's ɢᴇᴛ ᴀ ᴘᴇɴɢᴜɪɴ // ʟᴜᴋᴇ ʜᴇᴍᴍɪɴɢs

II. twelve

luke: pomysł z chloe chyba zadziałał

simon: chyba za dobrze

luke: jak to? :-o

simon: ciotka dzwoniła do mamy; melanie zamknęła się w pokoju, włączyła głośno muzykę, a gdy Holly chciała z nią pogadać - nakrzyczała na nią i kazała jej spadać

luke: i to wszystko przez to, co jej napisałem?

simon: jak widać :/

simon: cholera, mogliśmy pomyśleć o kimś innym, niż chloe

simon: ona nawet nie odbiera ode mnie połączeń, rozumiesz? O D E. M N I E.

luke: może ja spróbuję?

luke: tak, zdecydowanie to zrobię

luke: zabije mnie za to kłamstwo, ale mówi się trudno

--LUKE--

Uderzam palcami w stolik, wystukując tym samym nieznaną mi melodię.

- Odbierz, Melly - wzdycham cicho i wsłuchuję się w ciche pikanie. Włączam tryb głośnomówiący, a następnie odkładam telefon na stolik i sięgam po gitarę leżącą niedaleko.

- Halo? - podskakuję do góry, lekko zaskoczony. Spodziewałem się raczej, że odrzuci połączenie. - Luke? Jesteś tam? - jej głos jest zachrypnięty i wyraźnie słaby. - Nie rób sobie ze mnie żartów, Hemmings.

- Słyszałem, że zamknęłaś się w pokoju i nie chcesz wyjsć, Mel - zaczynam niepewnie, po czym zamykam oczy i przykładam palce do strun. - Czy to przeze mnie, skarbie?

- C-co?

Uśmiecham się lekko, udało mi się ją zaskoczyć.

- Nie spotykam się z Chloe, chciałem tylko, żebyś była zazdrosna, Melly - wyznaję i z niecierpliwoscią czekam na reakcję dziewczyny. Ta nie nadchodzi, więc cicho dodaję: - Kocham cię.

- Luke...pomijam fakt, że mnie okłamałeś, ale...- przerywa na chwilę i słyszę jak cicho pociąga nosem. - J-ja mam chłopaka, Luke.

Parskam śmiechem i otwieram oczy. Dlaczego ona wciąż mnie okłamuje?

- Przecież wiem, że Max to tak naprawdę Jared, chłopak twojej ciotki - nie odpowiada. - Kocham cię i wiem, że ty kochasz mnie, Melly, a teraz pozwól, że ci coś zaśpiewam, dobrze? Może to poprawi ci humor, żelku.

Jedyne, co słyszę to jej cichy szloch i chichot.

Może nie wszystko stracone, Hemmings.