i love my adopted sister (Completed)

step 71

I started walking on the aisle. All eyes are on me. Nakita ko si Akbar sa dulo na napakalaki ng ngiti. I smiled too.

Palapit ako ng palapit sa kanya and I am feeling so happy. Kinindatan pa niya ko bago ako umupo sa left side benches na para sa mga abay ng kasal. Everyone had processions until it was time for the bride to walk.

She's looking so beautiful. She's half korean half German girl. I think nagkita sila sa isa sa mga mission ni Akbar. He's a secret agent by the way. More on hacking ang expertise niya at ang alam ko, he also shoot. Nalaman ko lang yun pagkatapos niya akong dalhin dito sa California. Nagulat nga ako ng una ko iyung nalaman. Naisip kong totoo pala ang rumors noon na genius siya.

Ahhh...it's been 8 yrs already. Ang dali lang ng panahon. Nakakatawang isipin na we almost got married ni Akbar. Napatingin ako kay Akbar na halos mapunit na ang mukha sa kakangiti. Medyo teary eye pa ito pero galing niya magpigil ng luha ah!

I'm so happy for him. Hindi ko pa siya nakita ganyan kasaya ever since. Ngayon lang. Buti at nakilala niya si Almira. They're really perfect for each other.

Five years ago, ng nakita ko ulit si Reevz after three years of not seeing him, I thought naka move on na ko sa kanya. I even thought na minahal ko si Akbar back then. Well, mahal ko naman si Akbar pero...I realize after seeing Reevz again, my love for Akbar wasn't even close to how I love Reevz. And yes, until now I still love him. It's the reason kung bakit di natuloy ang kasal namin ni Akbar.

I realize na mali ang desisyon kong iyun. I realize that no matter what I do, di ko makakalimutan si Reevz.

Sobrang iyak ko nun after ni Reevz bumalik ng Pilipinas. Three years of moving on and trying to forget him was useless and I was back to square one.

The good thing about all of it is that, Akbar accepted my decision readily. Sabi pa nga niya noon, he was anticipating it.

Minsan, hindi ko maintindihan kung ang nararamdaman ni Akbar para sakin noon ay totoo o guilt lang. Either way, pasalamat ako sa lahat-lahat ng ginawa niya. He was a friend, boyfriend, mother, father, uncle, anty, sister, brother, and a company to me. Kung wala siya noon, baka nabaliw na ko sa lahat ng mga nangyari at pinagdaanan ko.

I decided na mahalin si Reevz at patuloy siyang mahalin ng malayo. Ng ganito lang. Nandito ako at nandoon siya.Hanggang balita lang ako sa kanya sa news, at halos maging stalker na niya. Well, to put it in a good word, naging fan na niya ako.

Of course nasasaktan ako pag nalilink siya sa magagandang artista o model dyan pero...iniisip ko na lang na hanggang dito na lang talaga kami. I already accepted our fate. Masaya na ako dito sa desisyon ko. Iniisip ko nga na kung meron mang lalaki na makakapalit kay Reevz sa puso ko, tatanggapin ko talaga siya ng buong-buo. Kaso wala eh. Bawat lalaki na nakilala ko, bawat araw, bawat taon na lumipas, palagi kong napapatunayan sa sarili ko na si Reevz pa din ang mahal ko.

At gustuhin ko man na puntahan siya sa Pilipinas, palagi kong iniisip si Anty. Ayoko kasi siyang masaktan. Tama na yung mga nagawa ko sa kanyang pananakit noon. Iyun ang iniisip ko sa limang taon na nagdaan.

Until isang araw...nakatanggap ako ng liham galing kay Anty.

"Magpapaalam lang ako.", sabi ko kay Akbar ng natapos ng kasal. Tapos na din ang picture taking at papunta na ang lahat sa reception area.

"Excited?", tanong ni Akbar and pat my head.

"Of course! Makikita ko na si Anty! Sinong di matutuwa??"

"Only your Anty huh?", napataas kilay nito.

"Geez. Alam mo na yung isa pang reason.", tawa ko.

"You already know what you'll be up to right?",