Assassin's Faith (Book 1: Where It All Begun) (Completed)

Chapter 58

Kira's POV

Hindi ko alam kung ilang oras na akong nasa ilalim ng pool. Naka higa at naka pikit ang mata.

Sa tuwing nasa ilalim kasi ako ng tubig ay nagiging payapa ang isipan ko. Parang inaagos ng tubig ang lahat ng problema ko.

Dahil sa talas ng pandinig ko, na idilat ko ang mata ko at lumangoy pa itaas at umahon.

Kinuha ko ang robe malapit sa akin at pinunasan ang sarili ko habang nag lalakad pa punta sa cellphone ko.

Pag tingin ko si Hunter lang pala ang tumatawag.

Sinagot ko ang tawag pero hindi ako nagsalita.

[Oh, sige ako na ang mag hehello.]

"Tss. What?"

[Tatanungin ko lang kung hanggang sa maka uwi ngayon diyan ang mommy ni Jasper ay pababantayan mo pa rin?]

"No need."

[Sigurado ka? How about--]

"I'm sure."

Then I ended the call.

The last time we went at Hunter's pad, inalok niya ako ng magbabantay sa akin because of what happened. Pero hindi ako bata kaya tinanggihan ko.

Pero ng may maalala ako, I grab his offer, not for me but for Elizabeth's safety.

Tulad ng paulit ulit kong sinasabi, walang pwedeng gumalaw sa pamilya na 'to, kundi ako lang.

At ngayon ay uuwi na si Elizabeth, naka limang araw lang siya sa hospital. At base sa binabalita sa akin ng nagbabantay kay Elizabeth, siya daw mismo ang nag pumilit na umuwi.

Sinuot ko na ang hawak kong robe at pumasok sa back door.

Pag pasok ko, na abutan ko si Jasper na nag aayos ng pagkain sa mesa.

Pagka tapos ng nangyari sa kanila ni Saturn, which is sa kambal ko pa nalaman na pansin kong bumabalik ang dating Jasper, ramdam kong medyo na hihiya pa siya. At alam kong na hihiya siyang mag sabi ng sorry kaya sa ganito niya idinadaan para makabawi tulad na lang ngayon, nag luto na naman siya para sa akin.

Tungkol naman sa bagay na 'alam niya', wala siyang sinasabi tungkol doon. Siguro ay mas gusto niyang 'wag na lang pag usapan 'yun.

Na ayos lang sa akin, dahil I don't owe him an explanation.

"Sis!! I cooked for you."

Sabi niya ng naka ngiti.

Lalagpasan ko na lang sana siya ng biglang mag welga ang tyan ko.

Tss.

Na rinig kong nag pipigil ng tawa si Jasper sa likuran ko kaya hinarap ko siya at tinignan ng masama na ikina tigil niya at dumiretso ng tayo.

Tinarayan ko na lang siya at umupo, pinagmasdan ko ang pagkain na ginawa niya para sa akin.

"Konti na lang at magiging daga na ako."

Umupo siya sa harapan ko na naka ngiti.

"Sabi kasi ni Saturn paborito mo daw ang cheese kesa sa mga sweets."

Tss.

"I don't like sweets, and I'd rather choose cheese than sweets but that doesn't mean na paborito ko ang cheese at pakainin ako ng ganito sa loob ng limang araw."

Napa ngiwi naman siya sa sinabi ko.

"Hehe sorry, uhm teka gagawan na lang kita ng iba."

Tumayo na siya at kukunin na sana ang plato ko ng hampasin ko ang kamay niya.