Assassin's Faith (Book 1: Where It All Begun) (Completed)

Chapter 70

"Y-You are under arrest."

Na nginginig ang mga kamay habang naka tutok ang baril kay Marcus.

Agad namang nawala ang pagkaka gulat niya at dahan-dahan na itinaas ang dalawang kamay habang humaharap sa kanyang likuran.

"Pamela."

Hirap, ngunit naka ngiti niyang sabi.

"'W-Wag kang gagalaw Marcus, d-dyan ka lang."

Utos ni Pamela ng mag tangkang lumapit ang kaharap sa kanya.

"Ano at bakit ka nandito?"

Mahinang tanong ni Marcus.

"Ginagawa ko ang trabaho ko bilang isang pulis."

Bahagyang napa ngisi si Marcus.

"Ang tingin mo ay ako ang kalaban dito?"

Hindi maka sagot si Pamela, kaya ibinaba ni Marcus ang dalawang kamay na naka taas at tumalikod at nag simula ng mag lakad.

Ngunit sa pangalawang hakbang niya ay nagpa putok si Pamela sa kanyang paanan kaya na hinto eto sa paglalakad.

Muling napa ngisi si Marcus at nilingon si Pamela.

"A-ang sabi ko 'w-wag kang gagalaw."

Lumaki ang pagkaka ngisi ni Marcus.

"How will you shoot me if you're shaking, Pamela."

Pinilit na kinalma ni Pamela ang sarili, at pinilit na hawakan ng maayos ang kanyan baril.

"I was born to follow orders. I was born to be used, liked a robot. Hindi ako nakaramdam ng pagmamahal sa totoo kong ama."

Napa ngiti ng mapakla si Marcus.

"Pero pinuno ng pamilya ni Henry ang mga pag kukulang ng tunay kong ama. Minamahal nila ako habang ang isinusukli ko ay kasinungalingan at pagtatraydor. Dahil sa sobrang bait nila, na kokonsensya akong gawin ang pinapagawa ng aking ama. Until one day, my real father told me that I am having a sibling, a baby sister. Sobrang saya ko when he told me that. I know I have a sibling from different women. But that baby sister is my hundred percent sister from my real mom."

Tila na alala ni Pamela ang batang naka sama niya, na sa huli ay nalaman niyang kapatid pala iyon ni Marcus.

"Charlotte is a bright kid, funny, lovable, and very sweet."

Na pansin ni Pamela ang biglang pag ngiti ni Marcus.

"I know you were confused ng makilala mo ang kapatid ko noon. But honestly Pamela, I'm glad na wala kang pinagsabihan. Ang araw na nakita mo kami, 'yun na ang huling pagkikita at pagsasama naming dalawa. Dahil inilayo siya ng ama ko sa akin, he knows how I attached to my sister, he knows how I love my sister very much. Dahil sa tuso ang ama ko, he is using my sister para gawin ko ng maayos ang trabaho ko na pinapagawa niya. I don't have a choice but to follow his order at gawin ulit ang pagta traydor sa mga taong nagmamahal ng tunay sa akin. Sa bawat kagustuhan ng ama ko na ginagawa ko, katumbas noon ang pagkakataon na magkita at magsama kami ni Charlotte. Kahit ang isang bagay na ipinapagawa sa akin ng ama ko na mabigat para sa akin."

Huminto sa pagsasalita si Marcus at tinignan si Pamela.

"'Yun ang patayin ang buong pamilya ng mga totoong nagmamahal sa akin."

Nanlake ang mga mata ni Pamela at mahigpit na napa hawak sa kanyang baril.

"But I can't. I can't kill the family who loved me and treated me like a human. Unlike my real father. Kaya masakit man, mas lalo niyang inilayo si Charlotte sa akin."