Brahim & Rachida (af)

#1

Rachida

Hier zat ik dan op mijn trouwfeest. Het klinkt echt raar, ik had het heel anders in mijn gedachtens. Ik zou trouwen met de man van mijn dromen, die ik zelf had uitgekozen en waar ik van hield. Maar helaas moest het anders. Ik zat hier op mijn trouwfeest die mijn vader had geregeld, zelfs een zogenaamde 'perfecte' man had hij geregeld. Ik kan er maar niet aan het idee wennen dat mijn vader mij heeft uitgehuwelijkt.

'ik kon er niet meer onder uit' waren zijn woorden het was namelijk al geregeld toen ik al was geboren. Ik droog snel mijn trannen af voor dat iemand ze ziet, maar ik zie mijn broertje (Redouan) met pijn in zijn ogen kijken. ik kijk hem aan met een glimlach. ''Rachida, Rachida!'' roept de negaffa ''lach is een beetje'' oeff hou toch je mond gewoon denk ik. Ik zet snel een neplach en maakt een snel foto. Ik maak een gebaar naar mijn broertje dat hij moest komen, ik zie dat hij aarzeld maar komt toch ''Hey'' zegt hij droog. ik kon het nog net horen boven het harde muziek uit.

Ik kijk hem aan en vraag aan hem waarom hij niet wou komen, hij keek me aan met een blik die ik nooit zou vergeten ''als ik hier zou komen zitten zouden er foto's gemaakt worden'' even was hij stil ''Rachida ik wil niet aan deze dag herinnerd worden" Met tranen ik zijn ogen kijkt hij me aan 'Mijn liefste zus gaat vandaag trouwen, tegen haar zin in en niemand die er wat aan kan doen ik ook niet' huilend keken we mekaar aan en knuffelen we mekaar. ''In Sha Allah komt alles goed'' zeg ik. Ik hoorde zachtjes ''In Sha Allah'' uit zijn mond komen.

Ik hoorde hem zeggen '' ik begrijp hem niet'' ''wat bedoel je?'' ''hij wilt dat jij met iemand trouwen die jij zelf niet kent, heeft hij niet door dat hij hier mensen mee kapot maakt? ik zou dat nooit doen Rachida nooit. Ik ga met iemand trouwen waar ik van hou, zij moet ook van mij houden, we moeten het allebij willen niet om een of andere stomme afspraak'' "In Sha Allah vind jij de perfecte vrouw." Ik druk een kus op zijn wang en vraag hem of hij met me op de foto wilt, hij aarzelde ff maar toch stemt hij toe. We namen de foto en Redouan liep weg.

Ik zat nerveus om me heen te kijken totdat ik op een gegeven moment toeters hoorde, mijn hart begon sneller te kloppen. Ik zie mijn moeder naar me toe komen lopen. Haar ogen zijn helemaal rood van het huilen miskiena, ''Ze zijn er'' zegt ze in het marokkaans, en kwam naast me zitten. ''sorry mijn kind, maar niemand kon hem tegen houden'' zei ze huilend. ''ik weet het yemma saff het komt wel goed.''

ik hoorde de vrouwen buiten al roepen''SLAAT OU SLAAM..'' SHIT! denk ik bij mezelf nee ik wil helemaal niet trouwen. Ik ben pas 20 jaar! Zou het opvallen als ik nu weg zou gaan?? stom van hoe kan ik daar nou aan denk, mijn verstand werkt op dit moment niet mee. Het enige wat ik van 'mijn man' weet is dat hij 22 jaar is en dat hij Brahim heet.

De zenuwen gieren door mijn lichaam heen als ik zie dat er mensen binnen komen. Ik zie daar een mooie jongeman staan mooi pak denk ik bij mezelf, maar die tijd is ook voorbij dat ik naar mannen kan kijken.. Het is echt een leuke jongeman heeft mooie lichtbruine ogen hij is lang en breed en een heel lief kuiltje in zijn wangen. Ik schud mezelf wakker hallo eh hmara je bent hier op je trouwfeest wat ga je hier naar mannen staan kijken, maar als ik goed naar die man kijk zie ik dat hij een boeketje vast heeft. ik zie dat hij op me afloopt hij tilt mijn sluier op en kust mijn voorhoofd. ik kijk dan even in zijn ogen,maar kijk dan weer snel weg.

Hij gaat naast me zitten. Ohmygod! Hij is zo mooi!! maar dat betekent niet dat hij de ''perfecte'' man voor me is.
ik voel dat hij mijn hand vast pakt hij trilt maar dat maakt niet uit want de mijne trilt ook. We kijken elkaar even aan en kijk meteen weer recht voor me uit..

-----------------------------------------------------------
Stemmen graag! ❤