Betowała: CzteryJokery
Harry obudził się wcześniej rano, była szósta. Postanowił od razu wstać i szybko się umyć i pójść do wielkiej sali. Około 6:45 wchodził już do wielkiej sali. Było tam kilku nauczycieli i jakieś dwadzieścia uczniów. Chłopak przez chwilę rozglądał się po sali w poszukiwaniu kogoś, kogo niestety nie znalazł, więc usiadł przy stole Gryffindoru i nalał sobie kawy.
- Hej kocie. - Męski głos szepnął mu do ucha. Zielonooki podskoczył, zwracając na siebie uwagę kilku krukonów.
- Teodor! - Sapnął Harry odwracając się do chłopaka, który stał za nim z podstępnym uśmieszkiem.
Ślizgon tylko się zaśmiał i usiadł koło niego.
- No... co ty tak wcześniej? - Zapytał Nott.
- Nie chciałem spotkać Rona. - Wytłumaczył wzruszając ramionami.
- Ach... jeśli spotka tego małego gnojka pożałuje, że nazwał cię szumowiną. - Oznajmił mrużąc oczy.
- Spokojnie... - Powiedział Gryfon posyłając mu uśmiech. - On nie jest tego wart.
- Jak wolisz jednak kiedy będzie wyzywał cię albo ogółem któregoś z nas pożałuje. - Warknął Teodor.
- Och... Harry! Cieszę się, że cię widzę. - Rozległ się dziewczęcy trochę rozmarzony głos.
- Ech? Luna dobrze cię widzieć i dziękuje. - Powiedział z ciepłym uśmiechem zielonooki.
- Cześć jestem Teodor Nott. - Odezwał się Ślizgon.
- Och... ja jestem Luna Lovegood. - Odparła dziewczyna.
Luna usiadła po drugiej stronie Harry'ego, rozmawiali kilkanaście minut, gdy nagle jakiś głos odezwał się za nimi.
- Nasz wybraniec siedzi z pomyluną?
- Kim jesteś? - Zapytał chłopak patrząc na krukonkę i jej towarzyszki.
Dziewczyna, która się odezwała była możliwe, że rok starsza od nich. Miła czarne krótkie włosy oraz brązowe oczy.
- Możemy się lepiej poznać, jeśli chcesz. - Powiedziała dziewczyna. - A nie siedzieć z Pomyluną i Ślizgonem.
- Odszczekaj to, Luna jest o wiele lepsza od was! - Odwarknął Teodor mrużąc oczy.
Dziewczyna tylko prychnęła.
- Jeśli dowiem się, że dokuczałyście Lunie to pożałujecie tego. - Odezwał się Harry przerażającym szeptem, wywołując u dziewczyn lekką panikę.
Gdy już odeszły chłopak wrócił do jedzenia śniadania.
- Woah! Kocie to było godne Czarnego Pana. - Powiedział szeptem Ślizgon.
Luna tylko pokiwała głową, że się zgadza.
Obydwoje wrócili do swoich stołów. Harry myślał, że zaraz zwariuje wszyscy nawet nauczyciele przyglądali mu się co chwilę z powodu dodatkowych części ciała. Nawet Dumbledore miał lekko zdziwioną minę jak go zobaczył.
CZYTASZ
Jak światło w mroku tak i mrok w dobroci.
Fiksi PenggemarZakończone. Harry odkrywa... Nie, dochodzi do wniosku, że Dumbledore go okłamuje i bynajmniej się nim nie przejmuje. Po kolejnym wyczerpującym dniu u Dursleyów błąka się po okolicy. Niestety jest tak wyczerpany, że traci przytomność. Budzi się w obc...
